Afgesloten

Ik heb het nog niet getypt he. Dat laatste berichtje van de vakantie. Iets van een samenvatting.

Dat komt omdat de realiteit het al weer vrij snel overnam van het vakantiegevoel. Dat heb je als je buiten de vakantieperiode op vakantie gaat. Dan stap je wel een beetje op een rijdende trein.

Verjaardag van Renate en haar zus. Werken. Tuin. Opruimen. Eten koken.

Het was een hele mooie roadtrip door Noorwegen en Zweden. We hebben heel veel moois gezien. Het noorderlicht, enorme vergezichten, rendieren, fjorden, gravelwegen en hele mooie schone, verzorgde campings.

Het weer was geweldig. In 2022 hadden we echt herfst met geweldige kleuren. Dit jaar was het nazomer met veel buiten zitten. Allebei is heel gaaf.

Het was geweldig. En toch, toch hebben we iets gemist wat we nooit eerder gemist hebben. Echt lekker eten. Na een jaar Frankrijk en een jaar Japan is het Zweedse supermarktvoer, het ontbreken van markten en kleine speciaal winkeltjes, toch wel een gemis. Oké, in Vemdalen hadden we geweldig brood. Dat viel ook meteen op.

Het was camping-eten dit jaar. Wel een hele mooie leer voor de volgende keer.

We zijn al weer een tijdje thuis en gaan lekker plannen maken voor een volgende keer. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Delmenhorst

De Duitse horeca heeft ook in Delmenhorst last van het personeelstekort. Teckelenburgachtige taferelen. We wachten een tijdje op onze schnitzel en cordon blue na wat niets minder was dan een monsterrit!

Eerst Malmö uitkomen met al die drempels en rotondes. Daarna gaat het tot net boven Flensburg best wel aardig. Het is wel 622 kilometer vandaag maar tot dan hoor je mij niet klagen. Bij Flensburg dikt het al wat in en uiteraard, voor de Elbetunnel stort de zaak in elkaar. Ruim een uur vertraging. Werkzaamheden. Autobanen, fly-overs, bruggen, herstel van het asfalt, tunnels. Hamburg is het nieuwe Malmö (zie vorig verhaal). Bouwen!

Ook Bremen doet nog een dikke duit in het zakje. Onze nieuwe iPad aan boord geeft via Google Maps wel wat alternatieven maar de reistijd zou gelijk zijn. Dan is de keuze tussen het drukke centrum van Bremen en de autobaan snel gemaakt.

Geheel volgens de traditie gaat Renate even zwemmen. Ik heb geen zin en gebruik de wondjes aan mijn handen als (legitiem) excuus. Het gaat juist zo goed, op een infectie zit ik nu helemaal niet te wachten.

We krijgen een mooi plekje op de camping en eten in het drukke restaurant. Het is wederom een nazomeravond. Het terras zit vol op deze 19e september met een temperatuurtje van boven de 24 graden. Het kan niet op.

Morgen het laatste stukje. 200 kilometer naar huis. 

Het was een goeie vakantie, een hele goeie vakantie!

Malmö

Als je een beetje op dit blogje leest dan zul je zien dat ik nogal een fan ben van Malmö. Nadat de Oresundbrug is aangelegd tussen Zweden en Denemarken heeft de stad een enorme vlucht genomen. Een stad met meer dan 100 nationaliteiten. Een stad waarvan de skyline jaren achtereen werd gevuld door bouwkranen. Zweeds design, milieubewustzijn en economische groei kwamen hier jarenlang samen. De eerste CO2 vrije wijk, Vastra Hamn was hier een feit. En dat was geweldig om te zien. Allochtone gezinnen die zaten te barbecuen in het park. De boulevard aan de Oresund met al die sportende mensen en hele mooie meiden. Die prachtige flats aan de oude kalkgroeve. Fietspaden, winkeltjes met het mooiste design en ook ruimte voor oude tradities. De rokerij aan de haven en de vissersgemeenschap aan de camping.

En dit jaar is het anders. De bouwkranen zijn verdwenen. Er wordt niet meer, in ieder geval minder, gebouwd. Er wordt onderhoud gepleegd. Aan het riool bij de camping. Aan het skatepark. Aan de wegen in de stad. Het lijkt alsof Malmö zijn evenwicht heeft gevonden.

We hebben wel weer onwaarschijnlijk mazzel. De zon schijnt. Er wordt hardgelopen, met of zonder kinderwagen. Er wordt gevist, gegolfd, gefietst. De zon wordt genoten. Malmö is vandaag wel weer op zijn best. We zijn er een dag te kort.

We fietsen een paar uur langs de boulevard en wandelen door de winkelstraten. Uiteraard nemen we een catalogus van de Bolia mee. We bezoeken een kringloopwinkel van uitzonderlijke kwaliteit. Ik twijfel nog steeds of ik die leren tas moet ophalen. 

In de middag lopen we naar het uitzichtpunt van de brug over de oude steiger. Het waait stevig maar de combinatie met wat graffiti maakt mooie foto’s.

Malmö was vandaag op zijn best!

MAX

Onderweg hebben we alle seizoenen zo’n beetje gehad. En eenmaal op de camping is het herfstachtig. Het regent een gat in de avond. We lopen ff naar de golfbaan waar we volgend jaar willen spelen en we eten noedels met karbonade. Van de hete saus heb ik nog de hele avond plezier.

De volgende ochtend liggen we wat langer in bed. Het regent nog steeds en na het ontbijt pakken we de camper in plaats van de fiets. We bezoeken de Erikshjälpen (kringloop), de Jula, de Biltema en nog wat andere winkels. We eten een hele dikke hamburger bij MAX en dan, eenmaal terug op de camping wandelen we even naar de steiger en door het park met vakantiehuisjes.

We zitten we nog een hele tijd onder de luifel met een borrel. Een mooie rustige dag. Het weer klaarde na 11 uur behoorlijk op.

Morgen naar Malmö.

Foto's komen later als we weer echt internet hebben........

Nacho's

Vandaag is het zover. Het onvermijdelijke. Die rit naar het zuiden. Die rit waarbij alles veranderd. 

Al snel doemen de eerste dorpjes op. Door de eindeloze bossen bereiken we weer een “grote” stad. Sveg. Die met die enorme houten beer. De grootste ter wereld. Dan door Orsa, de voorpost van Mora. Mora. De scheiding tussen asfalt en gruss, tussen een ICA en een ICA Nära, tussen drukte en rust, tussen stilte en gedoe. Mora ligt een beetje op een denkbeeldige grens in Zweden. Helemaal zelf bedacht hoor, maar als je Mora één keer voorbij bent, richting Noord of Zuid dan veranderd er iets.

Maar goed, we passeren Mora en Johannisholm. Vanersbro en dan komen we aan in Filipstad. Dit stadje slaapt op zondag. We doen boodschapjes en dan kruipen we onder de luifel met wat hapjes en een borrel. De aangekondigde regen is verlaat. In plaats van half 7 begint het pas om half 9.

Ik merk dat ik een hechting kwijt ben bovenop mijn hand en besluit om de rest er dan ook maar uit te pieren. Met een multitool en een pincet. Wonderbaarlijk hoe die hand genezen is in het tijdsbestek van een week. Het was een pijnlijke, dikke, opgezwollen tros bananen met hechtingen, pleisters en verband. Nu is het weer een gewone hand met wat gevoelige wondjes.

Chili con carne met nacho’s en verschillende dips zijn ons deel voor het avondeten. We lummelen ons wat door de meegebrachte boeken en kruipen vroeg onder de wol. 

Morgen nog een kleine 300 kilometer naar onze “hometown away from home”, Vetlanda. De terugreis is niks meer of minder dan een klassieker.

Sonfjallet

Vandaag, vrijdag, hebben we niks gepland. We ontbijten eerst rustig met het brood van de bakkerij  in Vemdalen. Daarna een stevig rondje wandleen rond e golfbaan hier. Die ligt er prachtig bij. In de middag pakken we de fiets naar het dorp. We bezoeken een kringloopwinkel en halen een ijsje bij de supermarkt. ’S Avonds eten we Pad Thai van de plaatselijke Thai en dat is heerlijk.

Op zaterdag staat de laatste wandeling van deze vakantie op het programma. We aarzelen even maar rijden dan toch naar Nyvallen. Die andere kant van de Sonfjallet hebben we al 2 keer gezien.

We lopen een rondje van 12 kilometer waarbij we starten met muts en vele laagjes kleding. Het is koud en het regent. Ook de hondjes krijgen de jas aan. Als snel lopen we hoger dan de bomen en worden we weer verwend met een geweldig uitzicht. Helaas zien we geen wild. We eten een broodje in een schuilhut en dalen dan af de bossen in. 

Het heeft de afgelopen dagen nogal geregend en dat water loopt waar het het laagst is. Aan de voet van de berg. Het is hier drijfnat. We lopen soms tot de enkels in het water en bij een riviertje gaat het mis. Renate stapt tot de knieën in het water.

De weg is lang en onbegaanbaar en we merken allebei dat we nog niet hersteld zijn van de vorige wandelingen. We worden moe, nat en vervelend.

Tot overmaat van ramp loop ik van beide schoenen de zolen eraf. De laatste 3 kilometer is afzien.

Eenmaal bij de bus gaan de schoenen uit en halen we een lekkere pizza bij de plaatselijke Italiaan, alhoewel ik twijfel of het een Italiaan is. Zijn pizza is dikke prima overigens.

Het was een hele mooie dag met geweldige uitzichten. Vasthouden dat gevoel. Morgen gaan we terug naar de bewoonde wereld. Dat zal ff wennen zijn. 

Hede

We hoeven maar 150 kilometer vandaag. We nemen de tijd voor het ontbijt en dan gaan we langzamerhand inpakken. Om 11 uur rijden we richting Hede. Het heeft vannacht hard geregend. Vandaag wordt ook druilerig.

We passeren een aantal skigebieden. Eenmaal in Vemdalen brengen we een bezoek aan Bageriet Vemdalen (op Instagram). En bakkerij die we hier al een aantal keren hebben bezocht en die pizza, maar vooral brood bakt in een hout oven. We nemen een half zuurdesem mee. Die dingen zijn groot joh! En 7 euro…. Maar ik denk wel dat dit het lekkerste brood is dat ik ooit heb geproefd. Ietwat rokerig, een kleine pepertje, zuurtje en dan met alleen een beetje boter! De korst is niet heel knapperig maar de binnenkant is super zacht en luchtig. Ik moet meer bakken thuis. Wat een genot.

Eenmaal op de camping wordt het wat ingewikkeld. De receptie is natuurlijk niet bezet. En de enveloppen die voor de plekken aanwezig zouden moeten zijn met een code voor de toiletten ontbreken. Naar de VVV dan maar. Ik betaal 2 nachten en dan hebben we een code en een plekje.

Hede is altijd weer een verrassing.

De bui veranderd in een avondregen. Voor onze camper vormt zich een nieuw meer en zo langzamerhand trekt het vocht ook op de ramen van de camper. Regen verveeld sneller dan een klysma. Maar morgen zal de zon weer door de wolken breken. Of in ieder geval zal het droog zijn.

We eten een lekkere karbonade met gebakken aardappels. Vanmiddag hebben we sinds 5 dagen weer een supermarkt bezocht. De voorraad is weer aangevuld.

De avond brengen we binnen door met een boek en een muziekje.