De zoveelste training dat ik thuis kom met pijn. Blauwe
polsen zijn oké, een scheenbeen dat moet herstellen ook, net als een stijve
heup. Maar nu word ik op mijn werk aangesproken op de manier waarop ik loop.
Dat komt zo. Een oude snowboard-blessure (ik weet zeker dat een
aantal ribben zijn gebroken) is geactiveerd door een snelle duwtrap in mijn linker
ribbenkast. En dat doet pijn. Ik laat me niet kennen en uiteindelijk hersteld
het wel. En door, je weet zelluf…..
Die week erop, na een heerlijke, intensieve training zit ik
vervolgens tjokvol adrenaline en daag ik mijn sparringpartner net iets te veel
uit, als witte-bander. Dan kun je hem krijgen ook. Een stoot op mijn ribben en
de lucht is eruit. Iets waar de kinderen me al over verteld hebben. GVD! Dat doet
pijn….. Lachen natuurlijk maar er volgt een week waarbij je elk moment van de
dag je spare-ribs voelt. Als dan de volgende les een tikje op dezelfde plek je
belemmerd om door te trainen en de volgende dagen “diclofenac” je redding is
dan gaat er iets niet goed.
Een “taekwondo-dipje” dus. Veroorzaakt door een combinatie
van enthousiasme, misplaatste ambitie, gebrek aan ervaring en overcompensatie.
Een leerschool, dat is het. Een confrontatie met jezelf en
wederom de conclusie dat ik niet/nooit het niveau zal bereiken van de kinderen
of de gemiddelde zwarte-bander.
En misschien doet dat
nog wel het meeste pijn. Dat je de sport en de vereniging vindt, die bij je past,
als je al 44 bent.
De kinderen vertrekken vrijdag naar Halle om te vechten tijdens de Sachen-Anhalt
Cup. Alleen!Mega spannend!
En Renate en ik gaan zaterdag samen trainen. Warmlopen,
opdrukken, buikspieren, intrappen, rekken, oefeningen en misschien wel sparren.
Als ik het blog nog eens nalees, kom ik tot de constatering
dat ik nog niet heb geschreven over de 3 vrije trainingen die ik met Anna heb
mogen doen op zaterdag. Da’s niet eerlijk.
Ik heb geweldig veel plezier met haar
gehad. Ze heeft een waanzinnig snelle dekking en een groot bereik (hoofdtreffers!). Het
belangrijkste is dat Anna je constant aanwijzingen geeft over details in je
techniek en alles ziet. Met een glimlach………..
Taekwondo seems to be a way of live……….
Update zaterdag 22 november:
Anna wint haar eerste partij vrij makkelijk voortijdig op punten en staat dan in de finale. Die gaat helaas verloren in de laatste 10 seconden.
Sven wint zijn eerste partij op golden point van de finalist op de NRW. Zijn 2e partij verliest ie met 15-13. Schijnt dat ie de laatste hoofdtreffer niet krijgt toegekend......
Brons en Zilver gaan mee naar huis op een goed bezet toernooi. Anna stond in de -52. Een gewichtsklasse hoger. Ook daar weet ze zich dus staande te houden.
Papa en mama doden de tijd met uitslapen, training, boodschappen en een wandeling met de hond op Twickel. Het was een hele mooie zaterdag.
Gelukkig hebben we de foto's nog:
