Wat is zwart in het Koreaans?

Het schreeuwt om een verhaaltje. Zwarte band. De heilige graal van de sport die hier zo vaak langs komt. De Zwarte Band. Taekwondo.

Sven was 12 jaar toen hij hem haalde. Of eigenlijk ook niet. In de leer van de Taekwondo ben je dan nog te jong voor een zwarte band. Je krijgt dan een poom-band. Ben je dan eenmaal 15, dan mag je de rood/zwarte band inruilen voor een echte zwarte.

Anna heeft de laatste maanden echt heel hard gewerkt om zover te komen. Elke zaterdag, Elke maandag, Elke donderdag. Met Sven! Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Onder de bezielende leiding van Patrick, Wicher en vooral Pascal. 

Het zit niet in de grote lijn. Het zit in de details. Hoe je voet staat, hoe hoog je vuist staat, of je lange pas lang genoeg is enzovoort enzovoort.

Het reglementen/scheidsrechters-diploma heeft An al gehaald.

Het dan-examen bestaat uit een aantal onderdelen. 

Allereerst de theorie, ook wel Kort-Koreaans genoemd. Tellen in het Koreaans, links/rechts, gesloten staan, verschillende posities enzovoort….

Daarna de teaguks/poomsae’s. Dit zijn vaste stijlvormen waarvan de kandidaat er 3 moet laten zien. In ieder geval nummer 8, een eigen keuze en een keuze van de examinatoren.

Dan de “1-stap-sparring” en de zelfverdediging. Een soort vaste oefeningen in gevecht of aanval-situatie's .

Tot slot een potje vechten, sparren en dan de breektest. Plankjes kapot schoppen en slaan. Vurenhout, 18 millimeter!

De eerste onderdelen gaan goed. De voorbereiding en de vorm van de dag zijn goed bij Anna. Sven is niet al te gespannen en de oefeningen gaan mooi. 

Tot natuurlijk die breektest. Het heeft nogal wat hout gekost, ook in huis maar uiteindelijk had de Praxis genoeg.

Anna maakt een mooie Yeop chagi en strandt dan op de Naeryo chagi. Opnieuw.

Alles goed, Yeop chagi, Naeryo chagi en de laatste plank met de vuist. Brandhout! BAM!

Dan wachten op de uitslag.

Als een van de laatste gooit Anna de rode band af en haalt ze de zwarte op. Ik kan u het gevoel niet beschrijven.

De zwarte band voor Anna, maar wellicht nog mooier, ze hebben het samen gedaan. Anna en Sven….en dat op vaderdag……

Facebook en wasknijpers.....

Het is onmisbaar. Als ik een beetje lezers op dit blog wil krijgen dan is een melding op Facebook, naar het schaarse aantal vrienden, de oplossing.

Als je een beetje bij wilt houden wat er in je interesse gebied gaande is (Taekwondo) dan moet je het volgen. 

Als je mee wilt praten over gezamenlijke vrienden en hun bezigheden, dan moet je af en toe kijken.

Maar als je een keer wat mist,  kom je er achter dat niet jij bepaald wat je te zien krijgt, maar Facebook wel. Het onderscheid tussen “meest recente verslagen” en “top verslagen” is me niet duidelijk . Sterker nog het verschilt per device wat je gebruikt. Internet, mobiel of telefoon. Algoritmes noemen ze dat.

Waarom is dat? Om reclames af te stemmen? Dat kan toch ook met cookies. Waarom bepaalt Facebook dan wat ik wel of niet krijg te zien. Ik heb het gevoel dat ik er geen controle over heb, terwijl ik dat wel zou willen. Ik ben in ieder geval bang dat ik wat mis.

En dan die likes. Das toch meer een leesbevestiging zoals emailclients dat kennen. Wat zegt dat nou zo’n Like? Dat je het echt leuk vind? Niet altijd. Wel dat je het gezien hebt en dat je….ik heb geen idee.

Reageren is een ander verhaal. Dat probeer ik wel een beetje origineel te houden. Op verjaardagen kunt je eigenlijk niet aankomen met een “ gefeliciteerd”. Toch? Er hoort minimaal een grappige afbeelding bij. Ik doe het nog wel. Maar welke waarde heeft dat. Helemaal niks. Dat deden we vroeger toch ook niet. Je gaat naar een verjaardag, je ziet iemand op een feestje, op het werk en je feliciteert diegene. Wat is de bedoeling dan op FB?

Ik doe het wel hoor, iedereen feliciteren, en ik vind het ook erg leuk als ik door bijna 100 mensen wordt gefeliciteerd op mijn verjaardag, maar heeft het waarde? Ik weet het niet.

Wat nu te doen?

Stoppen met Facebook en de tijd in andere dingen steken? Over op Twitter, wat ik meestal gebruik om het nieuws mee te blijven volgen? Ik ben op Twitter niet echt succesvol als het gaat om het verzamelen van volgens….

En laten we eerlijk zijn, voor Snapchat en Instagram ben ik te oud.

Het laatste alternatief is Tumblr. Gaaf, maar de app wordt op mijn Iphone niet ondersteund…. En geklooi met foto’s van telefoon naar laptop, daar zit ik niet op te wachten. Dan staat het onkruid in de moestuin binnenkort 2 kontjes hoog!

Doormodderen dan maar op Facebook. En accepteren dat iemand anders voor jou bepaald wat je wel of niet te zien krijgt.

En dat je 1 scherm ziet, ingedeeld in voor mij volstrekt onduidelijke kleinere schermen met groene balletjes en een soort van indeling van vrienden naar collega’s, goede vrienden enz.

Volgens mij is er nog een wereld te winnen op het gebied van social media…..voor de oudere jongere……..

Oh ja, als we toch met ergernissen bezig zijn: Wasknijpers zijn gemaakt van hout en ik haat stickertjes op mijn fruit…..

Luf joe all!