We zijn op wintersport. Er werd kou voorspeld, een Russische
beer, oostenwind die in de bergen meer dan 30 graden vorst kan geven. In ieder
geval gevoelsmatig. In Almelo nemen we wat extra maatregelen. Extra gas mee,
leggings van de Action en fleecedekens in de auto.
Het schemert nog. De thermometer in de auto geeft -22 aan. Als ik op de
startknop van de Volvo druk, begint ie te grommen. Onsamenhangend. Zoekend naar
het juiste ritme. Diesel en kou zijn geen combinatie. Na een seconde of 30
heeft ie het ritme gevonden. We vertrekken.
Vrijdag om 1600 uur gaat het startsein. Lekker vlot naar Enschede
en eenmaal bij Koln begint de ellende. Uiteindelijk verliezen we dik een uur in
de verschillende files en komen we rond 3.00 uur in de nacht aan in Waidring.
Het vriest, een beetje. Zaterdag zetten we de spullen op de plek. Tentje
ervoor, gas aangesloten en de kachel aan.
Vandaag de 4e dag. Sven en ik gaan naar Fieberbrunn. 15
Kilometer in de auto. Langs de Pillersee en St. Ulrich. Het water is nog niet
eens bevroren en dampt in de buitentemperatuur. Het was een koude nacht en er
staat ons een stevige skidag te wachten. Van Fieberbrunn naar Saalbach naar
Hinterglemm en weer terug. Rood is blauw en zwart is rood. Zwart is 7 kleuren. (grapje,
ik doe dit al een tijdje….)
Dit keer zijn we met 5. Caine is erbij. Nieuw. Spannend.
Caravan. Min 20? We zien wel. De zaterdagmiddag op de Hausberg gaat heel goed.
Ik besluit, ik heb die bevoegdheid, dat ie morgen mee mag naar boven. Met de
gondel, naar de Steinplatte. Met gips aan zijn linkerpols. Snowboardongelukje……(smiley)
Even een kaartje kopen. Een dagkaart is hier f*cking 50 euro! Oke. Here
we go. Rode bakjes, 2 keer en dan direct de diepte in. De sneeuw is lekker
uitgehard. Altijd in Fieberbrunn. Na 1,5 uur stappen we in de Tirol-S naar
Saalbach. Een aansluitend liftje en dan een serieus lange piste naar het dal
van Saalbach-Hinterglemm. Een norse ober voorziet ons van 2 cola. Bij gratie
Gods mag ik pinnen.
Maandag en dinsdag hang ik de skileraar uit. Ik vind dat
leuk. Ook zelf een beetje terug naar de basis. Pizzapunt. Werkelijk, hoe was
dat ook al weer. ’s Avond een lekkere schnitzel in het restaurant en een “dunkeles
weizen”.
Het begint kouder te worden. De oostenwind steekt op. De
legging van de Action gaat aan onder de skibroek.
We besluiten nog een paar liften te pakken richting Hinterglemm. Na 3
keer ben ik nog steeds onder de indruk van de omvang van dit gebied. De stickers
op de helm van Sven, “Poar neem’n”, maken dat we leuk contact hebben met
verschillende Nederlanders. Rond half 2 pakken we de Tirol-S terug naar
Fieberbrunn.
En dan is het toch echt daar. Op de camping en op de piste
-20. En weet je? We merken er niks van. Goed aankleden, beetje actief zijn,
kachel aanhouden en gewoon genieten. Alles blijft heel, de auto loopt en de
sneeuw glijdt. Wintersport, echte wintersport.
Op de laatste stijfbevroren, snoeiharde, steile piste richting
Fieberbrunn wacht me een stevige confrontatie. Hij durft harder. Hij heeft niet
mijn techniek, maar ik kan hem niet bijhouden. Sven, verdomme! Ik durf niet
harder, ik wil het gewoon niet! Onderaan kijken we elkaar aan en confronteer ik
hem met mijn naakte waarheid. Er verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht.
Ja, maar jij skiet mooier, probeert ie het leed te verzachten. Verdomme.
Op donderdag wil meneer naar de top. Die nieuwe meneer.
Caine. 4 dagen onder zijn riem en dan
overmoedig worden. Kom maar op. Van mij mag je. Ik help je wel. Van de Hausberg
naar rood en zwart na 4 dagen. Uiteraard even een foto bij het pistebord. Zwart.
Goed verhaal voor thuis! Of in de kroeg of bij de Mac.
Moe maar voldaan rijden we terug naar Waidring. Na wat extra afdalingen
en nog een cola in de Biwak in Fieberbrunn. Wat een topdag. Maar dit gaat nog
wel even pijn doen in de beentjes.
Pap, ga je mee. Wel, uiteraard. Anna vraagt in de middag of
ik met haar naar de top ga. Graag. Caine redt zich heel goed, die blijft
beneden. Let’s go. Rood en zwart. Ook dat kleine meisje raak ik niet kwijt.
Zelfde tempo. Wat is hier toch aan de hand. Ik had erop gerekend dat ik dit
soort momenten nog even een paar jaar had kunnen uitstellen. We pakken de beide
afdalingen verschillende keren en ik voel Fieberbrunn in mijn bovenbenen en
kuiten verzuren. Een paar waardevolle selfies in de lift. Wat geintjes en dan
sluiten we ons weer aan bij de rest.
Samen met Renate bezoek ik nog even het plekje waar ik
minder fortuinlijk was, 3 jaar geleden. Een knipoog. Lieve schat!
Fieberbrunn wordt nog lang besproken. Wat een mooie dag. Sven gaat
proberen skileraar te worden in Fieberbrunn. Wat fijn dat ik het gebied met hem
heb kunnen verkennen. Vorig jaar was ie met school en zijn Renate en Anna mee geweest.
Anwarter en dan Landes 1 en Landes 2. De tijd zal het leren….
Als we terugrijden is de temperatuur gestegen tot 4 graden
in de plus. Alles is ontdooid. Ook in Nederland. Deze week in t-shirt in de tuin
en vandaag 18 graden. Het kan verkeren.
Als je zo terugblikt, dan was het in alle opzichten een
geweldige week!
