Tot slot

Net als ik de laatste hap van de traditionele schnitzel op Delmenhorst in mijn mond steek, herinner ik me dat de luifel nog uit staat. We eindigen de vakantie in mineur. Wind, stortregens en onweer. Waar het al die jaren om Stuhr heen waaide worden we nu vol getroffen.

Ik ren naar de bus om te checken of alles nog staat, en met het goede nieuws en drijfnatte kleding maken we de laatste restjes bier en wijn soldaat.

Zo de dag begon, zo eindigt deze ook. Met regen. Op een idyllische plek in Tinglev vierden we de één na laatste avond. Heel lang buiten. Heel lang stil. Een hele mooie zonsondergang aan ons privé meertje. Mijmerend over volgend jaar, een volgend weekend of gewoon, aanstaande maandag. Mooie avond.

Vanmorgen kwam er een einde aan de blauwe luchten en zonneschijn en regende het. 

De vakantie begon in vliegende vaart met direct de eerste dag 585 kilometer en al heel snel floot mijn lichaam me terug. Zo gaan we dat niet doen dit jaar. Nog niet. Vanaf dan gaat het met kleine stapjes naar het Noorden, en dat alles onder de warme herfstzon in Zweden. Elke dag weer!

Een paar nieuwe campings, een paar vertrouwde plekken. Plekken waar we weer terug gaan komen en plekken die we nu toch wel een keer gezien hebben.

Als we al doelen hadden dan hebben we die bereikt. Ullared, Idre, Stadjan, Grovelsjön, Vetlanda en Malmö. Ik herinner met nog een mooie zomeravond in 2020 in Almelo waarop ik verkondigde gewoon een biertje te willen drinken aan de Grumlan, het meer in Vetlanda. Nou, dat is gelukt. En meer.

We hebben veel gerust en genoten van het uitzicht dat we hadden op al die geweldige plekken. Niet alleen onder de luifel. Ook als we de gordijnen openden in de ochtend en nog even lagen te genieten op bed. De hond al piepend in de bench.

We hebben gefietst en ontdekt wat het is om met een camper op stap te gaan. Nu echt, voor de volle 3 weken. We hebben gewandeld en gefietst op plekken waar we met de auto nooit waren gekomen. 

Het was een klassieke Zweden vakantie waar we 4 jaar naar uit hebben gekeken, met name vorig jaar. Het was het allemaal waard. 

En is er dan niks mis gegaan dit keer? Nee, dit keer niet. Niks. Nou ja, die schnitzel van hierboven was vrij goor, net als al die andere jaren. Is traditie……..

Oh ja, en we zijn weer thuis.

Malmö

Malmö nog maar een keer dan?

Ook deze vakantie sluiten we hier af. En als we dinsdag langs de ellenlange strandboulevard de stad in fietsen bekruipt me weer dat gevoel. Al die mooie mensen op skateboards, skeelers, fietsend, joggend of wandelend. Of zittend in de zon.

Op woensdag zijn de accu’s leeg van de fietsen en maken we noodgedwongen een wandeling naar “de brug”. Dat ding is zo fotogeniek dat ik het niet kan laten. De zon laat nog even of zich wachten dus voeren grijstinten de boventoon. Prachtig. Die donkere staal en beton sculpturen die de weg naar het vaste land vormen. De trein naar Kopenhagen raast boven ons over de brug.

Even lunchen en rusten en dan de stad in.

Er is weer zoveel gebouwd dat we bijna weer verdwalen. Er is nu een fietspad langs de zee/strand/kade, rechtstreeks van de camping naar het centrum van de stad. De Sydkustleden. De oude betonfabriek is ingesloten tussen nieuwe appartementen, laagbouw, en soms wat vrijstaande woningen. Daartussen stadstuinen met verschillende grassoorten, heide, waterpartijen, zithoekjes, wandelpaden en doorkijkjes. Keurig verzorgt allemaal. Het is om elke hoek een genot om te zien. 

Er zijn vlonders voor in zee, er zwemmen mensen. Er varen mensen. Er is een clubhuis voor de zeilclub en een clubhuis voor de scouting. Er is een koffietentje en een design winkeltje. Er is geen zwerfafval en alles is aan kant. Er zijn groepjes mensen op het gras bezig met verschillende activiteiten. Er wordt gelachen en geleefd. Als er ooit over een stad is gezegd dat ie bruist dan geldt dat in het kwadraat voor Malmö in de najaarszon.

Dat gevoel. Ja, dat gevoel van thuiskomen. Dat gevoel dat dingen goed geregeld zijn. Dat er voor iedereen plaats is. Dat niet alleen het grote geld wint. Hier is oog voor schoonheid. Hier wordt niet bezuinigt op een baksteen. Als het andere ontwerp mooier is dan nemen we dat. Het moet er tot in de eeuwigheid staan. Dan maar liever mooi. Zo onnederlands. Gedurfd. Je kijkt je ogen uit.

Het oude centrum blijft zoals het is. Met de bekende winkels, de apotheek, de Stadium, de Class Olson en de Pressbyran. We halen een nieuwe catalogus bij de Bolia. We eten een ijsje bij de mevrouw van de noodleboxen. Renate loopt even de H&M  binnen terwijl ik Pippi laat drinken uit de fontein.

We fietsen in 2 dagen bijna 50 kilometer door de stad, door Limhamn en door Vastra Hamn. De Turning Torso als ijkpunt. Het oude station als veilige haven en als entree poort naar de oude stad.

En natuurlijk heeft Malmo zijn verbeterpunten. Het uitzichtpunt bij “ De brug” is vergane glorie. Al jaren. Terwijl dat zoveel potentie heeft. Hier een restaurant, souvenirwinkel, rondvaarten. De oude pier vlak maken en een houten vlonder erop. Met plek voor vissers, wandelaars enz.

Bij de oude haven is nog een hoop te doen en uiteraard verdwijnt er wat historie. Zoals de oude cementfabriek, de groeve en de plaatsen waar traditionele vissers hun werk uitoefenden. En dan is er nog Hyllivang, een enorm gebied met grote winkels zoals de Bauhaus, Ikea, Plantagen, Rusta, Ilva, Jula en K-Ruta. 

Tot slot Emporia. Een verzameling van winkels in een megalomaan bouwsel met verschillende kleuren glas aan de buitenkant een park op het dak. Zeker een keer gaan kijken! Vergeet de watertoren en de Malmö-Arena dan niet.

Dit is mijn 2e ode aan Malmö en opnieuw zijn de bouwkranen hier niet te tellen. Maar hier boezemen ze geen angst in. Hier weet je dat ze iets moois neerzetten. Hier is nog plaats voor mooi.

Ik wil Malmö ooit nog eens bezoeken in de diepe, troosteloze herfst of winter. Kijken of mijn woorden dan nog overeind blijven. Of met Kerst!

We waren weer gezegend met 2 prachtige dagen onder de blauwe lucht en de stralende zon.

Malmö. Ga kijken dan!

Wijze les

Van onze reizen naar Zweden hebben we een aantal lessen geleerd. Eén daarvan is: Blijf zo lang mogelijk in het noorden. Noord Dalarna, Härjedalen, Hede, Hedeviken, Idre, Lofsdalen, Ostersund. Die kant.

Daar is het rustig, ruig, puur, stil, lang licht. Rendieren en elanden. Water, bos en schone lucht.

Een terugkerend dilemma. Met name dit jaar. We willen ook nog een aantal dagen doorbrengen op plekken in het zuiden. Vetlanda en Malmö. Plekken waar we ons lekker voelen. Plekken waar we goede herinneringen aan hebben.

We vertrekken woensdag vanuit Idre. Als kampeerders, en niet als camperaars, hebben we 5 nachten op dezelfde plek gestaan. We hadden een geweldige plek met uitzicht over de Osterdalävlen. We hebben 2 geweldige wandelingen gemaakt. For old time sake! 

We hadden rustdagen nodig om bij te komen. We hadden alles bij de hand. De supermarkt is binnen een kilometer ter beschikking.

Weg uit het Noorden dus. Al vroeg. Ik mis het onderweg al. Dat gevoel. Die relatieve leegte. De stilte.

Dus komen we in Nås op een kleine camping aan de Vasterdalälven. We staan hier bijna als enigste. We maken een mooie wandeling en eten pasta. Na 225 kilometer. Bij het afscheid zit ik met de Nederlandse eigenaresse op de praatstoel. Hoe ze hier terecht zijn gekomen? Hoe het gaat? Hoe je rond komt? Hoe de seizoenen er uit zien? Inspirerend. Vaak beij te bange……..

Vandaag doen we nog 225 kilometer en komen we aan in Askersund. Aan Vattern. Het rechter grote meer in Zweden. Hiermee zijn we terug in de bewoonde wereld. Drukte op de camping en drukte in het dorp. 

We fietsen even het dorp in voor een grote ijsco en dan relaxen we voor de caravan.

Het weer, daar heb ik nog niet veel over gezegd. We hebben ongelofelijk mazzel tot nu toe. Behoudens 2 dagen worden we wakker met de zon. Zitten we buiten en dragen we de korte broeken. In de avond en nacht is het minder dan 10 graden en het waait af en toe. Maar regen hebben we nog niet gehad.

Zweden laat zich weer van zijn beste kant zien en de “slecht-weer-ban” van de bus lijkt gebroken.

U moet weten dat de eerste weekenden en de week in Nederland met de bus, een ander weerbeeld lieten zien. Nu geven we daar niet veel om maar opmerkelijk was het wel. Onwennig.

Morgen Vetlanda dus. 3 dagen bijkomen en rusten in een vertrouwde omgeving. Denk dat we pizza gaan eten bij het plaatselijke restaurant.

Dan rest slechts Malmö nog. Een toetje……