Malmö

Malmö nog maar een keer dan?

Ook deze vakantie sluiten we hier af. En als we dinsdag langs de ellenlange strandboulevard de stad in fietsen bekruipt me weer dat gevoel. Al die mooie mensen op skateboards, skeelers, fietsend, joggend of wandelend. Of zittend in de zon.

Op woensdag zijn de accu’s leeg van de fietsen en maken we noodgedwongen een wandeling naar “de brug”. Dat ding is zo fotogeniek dat ik het niet kan laten. De zon laat nog even of zich wachten dus voeren grijstinten de boventoon. Prachtig. Die donkere staal en beton sculpturen die de weg naar het vaste land vormen. De trein naar Kopenhagen raast boven ons over de brug.

Even lunchen en rusten en dan de stad in.

Er is weer zoveel gebouwd dat we bijna weer verdwalen. Er is nu een fietspad langs de zee/strand/kade, rechtstreeks van de camping naar het centrum van de stad. De Sydkustleden. De oude betonfabriek is ingesloten tussen nieuwe appartementen, laagbouw, en soms wat vrijstaande woningen. Daartussen stadstuinen met verschillende grassoorten, heide, waterpartijen, zithoekjes, wandelpaden en doorkijkjes. Keurig verzorgt allemaal. Het is om elke hoek een genot om te zien. 

Er zijn vlonders voor in zee, er zwemmen mensen. Er varen mensen. Er is een clubhuis voor de zeilclub en een clubhuis voor de scouting. Er is een koffietentje en een design winkeltje. Er is geen zwerfafval en alles is aan kant. Er zijn groepjes mensen op het gras bezig met verschillende activiteiten. Er wordt gelachen en geleefd. Als er ooit over een stad is gezegd dat ie bruist dan geldt dat in het kwadraat voor Malmö in de najaarszon.

Dat gevoel. Ja, dat gevoel van thuiskomen. Dat gevoel dat dingen goed geregeld zijn. Dat er voor iedereen plaats is. Dat niet alleen het grote geld wint. Hier is oog voor schoonheid. Hier wordt niet bezuinigt op een baksteen. Als het andere ontwerp mooier is dan nemen we dat. Het moet er tot in de eeuwigheid staan. Dan maar liever mooi. Zo onnederlands. Gedurfd. Je kijkt je ogen uit.

Het oude centrum blijft zoals het is. Met de bekende winkels, de apotheek, de Stadium, de Class Olson en de Pressbyran. We halen een nieuwe catalogus bij de Bolia. We eten een ijsje bij de mevrouw van de noodleboxen. Renate loopt even de H&M  binnen terwijl ik Pippi laat drinken uit de fontein.

We fietsen in 2 dagen bijna 50 kilometer door de stad, door Limhamn en door Vastra Hamn. De Turning Torso als ijkpunt. Het oude station als veilige haven en als entree poort naar de oude stad.

En natuurlijk heeft Malmo zijn verbeterpunten. Het uitzichtpunt bij “ De brug” is vergane glorie. Al jaren. Terwijl dat zoveel potentie heeft. Hier een restaurant, souvenirwinkel, rondvaarten. De oude pier vlak maken en een houten vlonder erop. Met plek voor vissers, wandelaars enz.

Bij de oude haven is nog een hoop te doen en uiteraard verdwijnt er wat historie. Zoals de oude cementfabriek, de groeve en de plaatsen waar traditionele vissers hun werk uitoefenden. En dan is er nog Hyllivang, een enorm gebied met grote winkels zoals de Bauhaus, Ikea, Plantagen, Rusta, Ilva, Jula en K-Ruta. 

Tot slot Emporia. Een verzameling van winkels in een megalomaan bouwsel met verschillende kleuren glas aan de buitenkant een park op het dak. Zeker een keer gaan kijken! Vergeet de watertoren en de Malmö-Arena dan niet.

Dit is mijn 2e ode aan Malmö en opnieuw zijn de bouwkranen hier niet te tellen. Maar hier boezemen ze geen angst in. Hier weet je dat ze iets moois neerzetten. Hier is nog plaats voor mooi.

Ik wil Malmö ooit nog eens bezoeken in de diepe, troosteloze herfst of winter. Kijken of mijn woorden dan nog overeind blijven. Of met Kerst!

We waren weer gezegend met 2 prachtige dagen onder de blauwe lucht en de stralende zon.

Malmö. Ga kijken dan!