Geluk. Ik weet het niet. 2022. Een verhaaltje dan maar?
Anna komt elke week even eten bij ons. Caine heeft dan late dienst en eet op het werk. Ik probeer de zuurkool en de rijst op die dagen te vermijden. Het moet toch een beetje een feestje zijn dan. Grote verhalen over wat ze meemaakt op de school met haar kleuters. Groep 1. Die kinderen maken voor het eerst kennis met verplichtingen, regels, wat mag wel en wat mag niet. Wat in de grote mensenwereld “normen en waarden” heten. Anna mag ze dat bijbrengen. In de klas. Met een aantal nationaliteiten en kinderen uit verschillende sociale klassen (naar woord). En dan is de decembermaand wel een beetje druk. Sinterklaas. Kerst. Vakantie.
Ik geniet van die verhalen en avonturen. Anna is kritisch op zichzelf en haar handelen. Een geboren vakvrouw.
Sven is student. HBO. Nee, niet leren. Studeren! Met performance assessments. Studiepunten. Hoorcolleges. En dinsdag op stage. Met het grote geluk dat hij op een adres zijn stage mag lopen, waar hij ook echt actief is. Masseren, groepstraining, leren.
Op vrijdag stapt ie op de trein naar Oostenrijk. Meneer de skileraar. Na een mislukte overstap in Hannover, lonkt Fieberbrunn toch nog in de ochtend. In de middag op de sneeuw en de volgende dag aan het werk. Reckmoos, Doischberg. Streuboden. Dat werk. In zijn natuurlijke habitat. Doen waarvoor je geboren lijkt te zijn. Een vakman.
We bellen een paar keer. We delen dezelfde passie. Alleen hij heeft ervoor geleerd. In februari doen we weer een wedstrijdje. Ik ga op techniek en op snelheid weer verliezen. Maar we gaan wel heel hard ons best doen en heel hard lachen. En dan bier drinken.
Het is december. Het is vandaag 2e Kerstdag en dat is toch de tijd om een beetje melancholisch te zijn. De Kerstdagen verlopen feilloos. Lekker eten. Geen onvertogen woord. Hard gewerkt aan het eten. En dan tot de conclusie komen dat het eten volstrekt ondergeschikt is aan de sfeer, het gezelschap, de gesprekken en de momenten die we samen maken. De laatste Kerstdag brengen we door met de wederzijdse ouders. Alle 4!
En dan niet nadat we de ochtend zijn begonnen in de sportschool. Taekwondo. Fitness. Van die dingen.
Nog een paar dagen en dan is het 2023. Wij gaan dat jaar starten met een paar vrije dagen. Volstrekt ongepland en onverwacht. Als Renate afspraken maakt met haar werkgever zijn we samen ineens een week vrij. Het internet is niet snel genoeg om de boeking bij te houden. Roompot! Op 1 januari gaat de bus naar buiten en een dag later vertrekken we naar Zeeland. Oesters eten. Fietsen. Wandelen langs het strand van de Oosterschelde en de Noordzee. Een gebakken visje in Veere. Maar ook een supermarkt en een tropisch zwembad op de camping. Het strand ligt letterlijk op een steenworp afstand achter de dijk.
Een vluchtige poging? Een schijn van? Geluk? Geluk!
