Afgesloten

Ik heb het nog niet getypt he. Dat laatste berichtje van de vakantie. Iets van een samenvatting.

Dat komt omdat de realiteit het al weer vrij snel overnam van het vakantiegevoel. Dat heb je als je buiten de vakantieperiode op vakantie gaat. Dan stap je wel een beetje op een rijdende trein.

Verjaardag van Renate en haar zus. Werken. Tuin. Opruimen. Eten koken.

Het was een hele mooie roadtrip door Noorwegen en Zweden. We hebben heel veel moois gezien. Het noorderlicht, enorme vergezichten, rendieren, fjorden, gravelwegen en hele mooie schone, verzorgde campings.

Het weer was geweldig. In 2022 hadden we echt herfst met geweldige kleuren. Dit jaar was het nazomer met veel buiten zitten. Allebei is heel gaaf.

Het was geweldig. En toch, toch hebben we iets gemist wat we nooit eerder gemist hebben. Echt lekker eten. Na een jaar Frankrijk en een jaar Japan is het Zweedse supermarktvoer, het ontbreken van markten en kleine speciaal winkeltjes, toch wel een gemis. Oké, in Vemdalen hadden we geweldig brood. Dat viel ook meteen op.

Het was camping-eten dit jaar. Wel een hele mooie leer voor de volgende keer.

We zijn al weer een tijdje thuis en gaan lekker plannen maken voor een volgende keer. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Delmenhorst

De Duitse horeca heeft ook in Delmenhorst last van het personeelstekort. Teckelenburgachtige taferelen. We wachten een tijdje op onze schnitzel en cordon blue na wat niets minder was dan een monsterrit!

Eerst Malmö uitkomen met al die drempels en rotondes. Daarna gaat het tot net boven Flensburg best wel aardig. Het is wel 622 kilometer vandaag maar tot dan hoor je mij niet klagen. Bij Flensburg dikt het al wat in en uiteraard, voor de Elbetunnel stort de zaak in elkaar. Ruim een uur vertraging. Werkzaamheden. Autobanen, fly-overs, bruggen, herstel van het asfalt, tunnels. Hamburg is het nieuwe Malmö (zie vorig verhaal). Bouwen!

Ook Bremen doet nog een dikke duit in het zakje. Onze nieuwe iPad aan boord geeft via Google Maps wel wat alternatieven maar de reistijd zou gelijk zijn. Dan is de keuze tussen het drukke centrum van Bremen en de autobaan snel gemaakt.

Geheel volgens de traditie gaat Renate even zwemmen. Ik heb geen zin en gebruik de wondjes aan mijn handen als (legitiem) excuus. Het gaat juist zo goed, op een infectie zit ik nu helemaal niet te wachten.

We krijgen een mooi plekje op de camping en eten in het drukke restaurant. Het is wederom een nazomeravond. Het terras zit vol op deze 19e september met een temperatuurtje van boven de 24 graden. Het kan niet op.

Morgen het laatste stukje. 200 kilometer naar huis. 

Het was een goeie vakantie, een hele goeie vakantie!

Malmö

Als je een beetje op dit blogje leest dan zul je zien dat ik nogal een fan ben van Malmö. Nadat de Oresundbrug is aangelegd tussen Zweden en Denemarken heeft de stad een enorme vlucht genomen. Een stad met meer dan 100 nationaliteiten. Een stad waarvan de skyline jaren achtereen werd gevuld door bouwkranen. Zweeds design, milieubewustzijn en economische groei kwamen hier jarenlang samen. De eerste CO2 vrije wijk, Vastra Hamn was hier een feit. En dat was geweldig om te zien. Allochtone gezinnen die zaten te barbecuen in het park. De boulevard aan de Oresund met al die sportende mensen en hele mooie meiden. Die prachtige flats aan de oude kalkgroeve. Fietspaden, winkeltjes met het mooiste design en ook ruimte voor oude tradities. De rokerij aan de haven en de vissersgemeenschap aan de camping.

En dit jaar is het anders. De bouwkranen zijn verdwenen. Er wordt niet meer, in ieder geval minder, gebouwd. Er wordt onderhoud gepleegd. Aan het riool bij de camping. Aan het skatepark. Aan de wegen in de stad. Het lijkt alsof Malmö zijn evenwicht heeft gevonden.

We hebben wel weer onwaarschijnlijk mazzel. De zon schijnt. Er wordt hardgelopen, met of zonder kinderwagen. Er wordt gevist, gegolfd, gefietst. De zon wordt genoten. Malmö is vandaag wel weer op zijn best. We zijn er een dag te kort.

We fietsen een paar uur langs de boulevard en wandelen door de winkelstraten. Uiteraard nemen we een catalogus van de Bolia mee. We bezoeken een kringloopwinkel van uitzonderlijke kwaliteit. Ik twijfel nog steeds of ik die leren tas moet ophalen. 

In de middag lopen we naar het uitzichtpunt van de brug over de oude steiger. Het waait stevig maar de combinatie met wat graffiti maakt mooie foto’s.

Malmö was vandaag op zijn best!

MAX

Onderweg hebben we alle seizoenen zo’n beetje gehad. En eenmaal op de camping is het herfstachtig. Het regent een gat in de avond. We lopen ff naar de golfbaan waar we volgend jaar willen spelen en we eten noedels met karbonade. Van de hete saus heb ik nog de hele avond plezier.

De volgende ochtend liggen we wat langer in bed. Het regent nog steeds en na het ontbijt pakken we de camper in plaats van de fiets. We bezoeken de Erikshjälpen (kringloop), de Jula, de Biltema en nog wat andere winkels. We eten een hele dikke hamburger bij MAX en dan, eenmaal terug op de camping wandelen we even naar de steiger en door het park met vakantiehuisjes.

We zitten we nog een hele tijd onder de luifel met een borrel. Een mooie rustige dag. Het weer klaarde na 11 uur behoorlijk op.

Morgen naar Malmö.

Foto's komen later als we weer echt internet hebben........

Nacho's

Vandaag is het zover. Het onvermijdelijke. Die rit naar het zuiden. Die rit waarbij alles veranderd. 

Al snel doemen de eerste dorpjes op. Door de eindeloze bossen bereiken we weer een “grote” stad. Sveg. Die met die enorme houten beer. De grootste ter wereld. Dan door Orsa, de voorpost van Mora. Mora. De scheiding tussen asfalt en gruss, tussen een ICA en een ICA Nära, tussen drukte en rust, tussen stilte en gedoe. Mora ligt een beetje op een denkbeeldige grens in Zweden. Helemaal zelf bedacht hoor, maar als je Mora één keer voorbij bent, richting Noord of Zuid dan veranderd er iets.

Maar goed, we passeren Mora en Johannisholm. Vanersbro en dan komen we aan in Filipstad. Dit stadje slaapt op zondag. We doen boodschapjes en dan kruipen we onder de luifel met wat hapjes en een borrel. De aangekondigde regen is verlaat. In plaats van half 7 begint het pas om half 9.

Ik merk dat ik een hechting kwijt ben bovenop mijn hand en besluit om de rest er dan ook maar uit te pieren. Met een multitool en een pincet. Wonderbaarlijk hoe die hand genezen is in het tijdsbestek van een week. Het was een pijnlijke, dikke, opgezwollen tros bananen met hechtingen, pleisters en verband. Nu is het weer een gewone hand met wat gevoelige wondjes.

Chili con carne met nacho’s en verschillende dips zijn ons deel voor het avondeten. We lummelen ons wat door de meegebrachte boeken en kruipen vroeg onder de wol. 

Morgen nog een kleine 300 kilometer naar onze “hometown away from home”, Vetlanda. De terugreis is niks meer of minder dan een klassieker.

Sonfjallet

Vandaag, vrijdag, hebben we niks gepland. We ontbijten eerst rustig met het brood van de bakkerij  in Vemdalen. Daarna een stevig rondje wandleen rond e golfbaan hier. Die ligt er prachtig bij. In de middag pakken we de fiets naar het dorp. We bezoeken een kringloopwinkel en halen een ijsje bij de supermarkt. ’S Avonds eten we Pad Thai van de plaatselijke Thai en dat is heerlijk.

Op zaterdag staat de laatste wandeling van deze vakantie op het programma. We aarzelen even maar rijden dan toch naar Nyvallen. Die andere kant van de Sonfjallet hebben we al 2 keer gezien.

We lopen een rondje van 12 kilometer waarbij we starten met muts en vele laagjes kleding. Het is koud en het regent. Ook de hondjes krijgen de jas aan. Als snel lopen we hoger dan de bomen en worden we weer verwend met een geweldig uitzicht. Helaas zien we geen wild. We eten een broodje in een schuilhut en dalen dan af de bossen in. 

Het heeft de afgelopen dagen nogal geregend en dat water loopt waar het het laagst is. Aan de voet van de berg. Het is hier drijfnat. We lopen soms tot de enkels in het water en bij een riviertje gaat het mis. Renate stapt tot de knieën in het water.

De weg is lang en onbegaanbaar en we merken allebei dat we nog niet hersteld zijn van de vorige wandelingen. We worden moe, nat en vervelend.

Tot overmaat van ramp loop ik van beide schoenen de zolen eraf. De laatste 3 kilometer is afzien.

Eenmaal bij de bus gaan de schoenen uit en halen we een lekkere pizza bij de plaatselijke Italiaan, alhoewel ik twijfel of het een Italiaan is. Zijn pizza is dikke prima overigens.

Het was een hele mooie dag met geweldige uitzichten. Vasthouden dat gevoel. Morgen gaan we terug naar de bewoonde wereld. Dat zal ff wennen zijn. 

Hede

We hoeven maar 150 kilometer vandaag. We nemen de tijd voor het ontbijt en dan gaan we langzamerhand inpakken. Om 11 uur rijden we richting Hede. Het heeft vannacht hard geregend. Vandaag wordt ook druilerig.

We passeren een aantal skigebieden. Eenmaal in Vemdalen brengen we een bezoek aan Bageriet Vemdalen (op Instagram). En bakkerij die we hier al een aantal keren hebben bezocht en die pizza, maar vooral brood bakt in een hout oven. We nemen een half zuurdesem mee. Die dingen zijn groot joh! En 7 euro…. Maar ik denk wel dat dit het lekkerste brood is dat ik ooit heb geproefd. Ietwat rokerig, een kleine pepertje, zuurtje en dan met alleen een beetje boter! De korst is niet heel knapperig maar de binnenkant is super zacht en luchtig. Ik moet meer bakken thuis. Wat een genot.

Eenmaal op de camping wordt het wat ingewikkeld. De receptie is natuurlijk niet bezet. En de enveloppen die voor de plekken aanwezig zouden moeten zijn met een code voor de toiletten ontbreken. Naar de VVV dan maar. Ik betaal 2 nachten en dan hebben we een code en een plekje.

Hede is altijd weer een verrassing.

De bui veranderd in een avondregen. Voor onze camper vormt zich een nieuw meer en zo langzamerhand trekt het vocht ook op de ramen van de camper. Regen verveeld sneller dan een klysma. Maar morgen zal de zon weer door de wolken breken. Of in ieder geval zal het droog zijn.

We eten een lekkere karbonade met gebakken aardappels. Vanmiddag hebben we sinds 5 dagen weer een supermarkt bezocht. De voorraad is weer aangevuld.

De avond brengen we binnen door met een boek en een muziekje.

Dammån

Doordat we Trondheim snel verlieten hebben we wat dagen over. In Kallsedet maken we dus plannen voor een tussenstop. Ik kijk ff op Campercontact en kom daar een leuke camping in de wildernis tegen. Gaat wel binnenkort dicht maar ziet er mooi uit.

Uiteindelijk blijven we een dag langer in Kallsedet omdat we daar echt nog niet klaar waren en dan gaan we vandaag met nog een dag op reserve naar Hede. Die tussencamping is dus niet nodig. Na ongeveer 100 kilometer zien we een bord naar de tussencamping en besluiten we toch even te gaan kijken.

De camping ligt prachtig aan een rivier en er is hier een vistrap in de buurt. Dat trekt ons wel.

De camping is echter 2 weken eerder dicht gegaan maar de eigenaresse vindt het helemaal goed als we een nachtje blijven. De toiletten zijn operationeel evenals de stroom en de douches.

We zetten de bus op de plek en lummelen wat door de middag. Om 4 uur wordt de vistrap geleegd en daar willen we bij zijn.

We trekken de schoenen aan en lopen rond 3 uur de bossen in. Al snel volgt er een telefoontje van de camping dat de vistrap iets later is. Half 5. Een van de mensen die dit doen is nog in het bos aan het jagen op elanden en komt eraan.

We wachten even en dat is zeer de moeite waard. De forel trekt stroomopwaarts maar de aanbouw van een waterkrachtcentrale verhinderd dat sinds 1917. In 1950 is er daarom een vistrap gebouwd om de forel de mogelijkheid te geven stroomopwaarts naar de paaigronden te zwemmen. Per jaar wordt gemeten hoeveel vissen, wat ze wegen en hoe lang ze zijn. En dat 2 keer per dag vanaf 15 juni tot ongeveer eind september.

Het aantal verschilt van een kleine 400 stuks in 1953 tot 1700 stuks in 2022. Dit jaar staat de teller op ruim 1100 en daar komen er vandaag ruim 15 bij. Een mooie vangst voor vandaag in deze tijd van het seizoen.

De grootste vandaag is 69 centimeter en 3,4 kilo.

Sinds kort worden de vrouwtjes apart gehouden en meegenomen om deel te nemen in een fokprogramma. Een plaatselijk project.

Al met al een hele mooie middag. We wandelen terug naar de camping en eten lekker buiten. Het is nog niet koud.

Mooie tussenstop!

Kolåsen

Nog een dag extra hier. In de stilte. In de rust. In de bossen. Op de Fjell.

Als ik de verduistering van het dakluik openschuif is de dag al anders als anders. Meestal begint de dag grijs. Nu is het helder blauw wat ons toeschijnt. Het is nog wel fris dus we ontbijten binnen.

Daarna pakken we de spullen in de rugzak en vertrekken we voor 10 kilometer over Zweedse noordelijke asfalt. Mijn god, waarom wordt dit niet onderhouden. Gaten zo groot als olifantenpoten. Hobbels zo hoog en diep als de duinen bij Egmond. Met 30 kilometer per uur is het al een uitdaging.

In Kolåsen parkeren we en dan volgen we de Strandstigen. Een pad van 3,5 kilometer langs de oever van dit schiereiland. Door donker en dicht begroeide bossen. Met af en toe een mooi uitzicht op het meer. Aan het eind lopen we nog 2 kilometer richting de Fjell en dan houden we het voor gezien. Mijn beentjes willen in ieder geval niet meer.

We eten een broodje op een bankje en eenmaal bij de bus wisselen we de schoenen in voor slippers en Crocs. We tuffen al hobbelend naar de camping.

Even niets meer. Even genieten van de rust, het meer en het weer.

Rond 8 uur drijft de kou ons naar binnen. 9 graden inmiddels.

 

Skäckerfjällen

Had ik al gezegd dat er hier niks was. Ja toch. Daarom pakken we de bus op aanraden van de campingkerel. De stoelen en de fietsen blijven achter en wij gaan 15 kilometer over het gruss richting Anjan. Bij de aangewezen parkeerplaats stoppen we en dan wisselen we de schoenen. Dat blijkt achteraf een heel goed idee.

Vandaag lopen we een gedeelte van Skäckerfjällen. Een route van Anjan naar Kolåsen.

Het gaat vrijwel direct omhoog over een plankenpad en na ongeveer een half uur zijn we boven de boomgrens. Het is nog frisjes en het vest kan aan blijven. Eenmaal wat hoger wordt het drassig, steken we een riviertje over zonder brug of andere voorzieningen en beland ik toch nog tot mijn enkels in de drek.

Ik had ook al gezegd dat het hier magisch was? Come again! Het is hier zo wijds, ruig, stil en adembenemend mooi! Overal waar je kijkt een vergezicht. In de verte meren, bergtoppen, groen, zwart, bruin, zon, rode kruizen.

We hebben geen doel dus we stellen steeds een ander doel. Nog even tot dat kruis, dan zien we het dal misschien. Nog even een heuveltje over. Nog even….

Uiteindelijk zien we rechts van ons iets wat lijkt op een top. Dat is ons einddoel. Dit pad loopt namelijk naar Kålosen, 42 kilometer verderop en de Fjell waar we nu zijn wordt vaak gebruikt voor tochten van meerdere dagen waarbij men ook hier met tentjes verblijft. Een omgeving om je in te verliezen.

Na ons brood en water gaan we terug. Bij de bus poetsen we de vieze modder van de schoenen en gaan de slippers aan. Anjan’s Fjellstation slaan we over. Geen puf meer voor.

We zitten tot half 7 in de zon voor de bus en dan gaan we eten. Morgen zouden we verder trekken maar we besluiten nog een dag, misschien 2 hier te blijven. We willen nog niet weg en we hebben proviand genoeg voor een dag of wat bij ons.

Morgen met de bus naar Kolåsen om de andere kant van het pad te verkennen. Als we nog een dag wat te doen vinden blijven we iets langer. We zien wel. We hebben dagen.

Het is hier magisch.

Kallsedet

Een cheesecake met bosbessen en een mooi zuurdesembrood. Uit de keuken van de camping. Dat is ons ontbijt vanmorgen. Ik worm het broodmes met mijn gewonde hand door de harde korst. De eerste plakjes lukken wel. Daarna mag Renate het doen. Heerlijk, eerlijk brood.

We fietsen een rondje in de omgeving op zoek naar wandelpaden en komen zo in het vakantie/huisjes park van Kallsedet. Ook Kallsedet gaat mee in de vaart der volkeren en heeft een eigen vastgoed project. Er staan een paar knappe huisjes met glas, hout en sedumdaken. Maar er zijn ook nog stukjes land te koop.

Ik snap dat wel. De plek hier is niets minder dan magisch. Maar er is niks. Ja, een camping met wat huisjes. Een bescheiden waterkrachtcentrale. Er staat zelfs een windmolen op de heuvel. Maar verder niks dan stilte en natuur. De eerstvolgende supermarkt ligt 70 kilometer verderop. Dat is verder dan van Almelo naar Apeldoorn! 

Zoals ik al zei de plek is magisch. Helemaal vandaag. De dag begon wat grijs maar in de middag komt de zon erbij en wordt het gewoon warm. We lopen dan een eind de berg op naar Gråsjön. In totaal lopen we een kleine 12 kilometer en kunnen we de beentjes best voelen. Helaas zien we geen wild. Ook de beloofde ruïne vinden we niet. Die blijkt nog een paar kilometer verder te zijn. De camping eigenaar verteld dat er wel veel rendieren lopen in de omgeving. Daar zien we alleen de poep van liggen. Afgelopen week is er gejaagd op elanden. Dat verklaart wel dat we die in ieder geval niet zien.

Eenmaal terug bij de bus ploffen we in de stoel. In de zon. Buiten. En we kijken uit over een rimpelloos meer. In de verte de kale Fjell waarop de namiddagzon schijnt.

We eten wat pitabrood met kippendij en saus en we kruipen nog even onder de luifel om te genieten van het rimpelloze meer en de weerspiegeling. Bij een graad of 10 gaat de muts af, het vest uit en gaan we naar binnen.

Morgen pakken we de bus en rijden we een kilometer of 15 van hier. Op aanraden van de campingbaas. Misschien even een waffel eten bij Anjans Fjallcenter.

Aan het eind van de avond zien we het Norderlicht.

Er is hier niks maar het is magisch.