Had ik al gezegd dat er hier niks was. Ja toch. Daarom pakken we de bus op aanraden van de campingkerel. De stoelen en de fietsen blijven achter en wij gaan 15 kilometer over het gruss richting Anjan. Bij de aangewezen parkeerplaats stoppen we en dan wisselen we de schoenen. Dat blijkt achteraf een heel goed idee.
Vandaag lopen we een gedeelte van Skäckerfjällen. Een route van Anjan naar Kolåsen.
Het gaat vrijwel direct omhoog over een plankenpad en na ongeveer een half uur zijn we boven de boomgrens. Het is nog frisjes en het vest kan aan blijven. Eenmaal wat hoger wordt het drassig, steken we een riviertje over zonder brug of andere voorzieningen en beland ik toch nog tot mijn enkels in de drek.
Ik had ook al gezegd dat het hier magisch was? Come again! Het is hier zo wijds, ruig, stil en adembenemend mooi! Overal waar je kijkt een vergezicht. In de verte meren, bergtoppen, groen, zwart, bruin, zon, rode kruizen.
We hebben geen doel dus we stellen steeds een ander doel. Nog even tot dat kruis, dan zien we het dal misschien. Nog even een heuveltje over. Nog even….
Uiteindelijk zien we rechts van ons iets wat lijkt op een top. Dat is ons einddoel. Dit pad loopt namelijk naar Kålosen, 42 kilometer verderop en de Fjell waar we nu zijn wordt vaak gebruikt voor tochten van meerdere dagen waarbij men ook hier met tentjes verblijft. Een omgeving om je in te verliezen.
Na ons brood en water gaan we terug. Bij de bus poetsen we de vieze modder van de schoenen en gaan de slippers aan. Anjan’s Fjellstation slaan we over. Geen puf meer voor.
We zitten tot half 7 in de zon voor de bus en dan gaan we eten. Morgen zouden we verder trekken maar we besluiten nog een dag, misschien 2 hier te blijven. We willen nog niet weg en we hebben proviand genoeg voor een dag of wat bij ons.
Morgen met de bus naar Kolåsen om de andere kant van het pad te verkennen. Als we nog een dag wat te doen vinden blijven we iets langer. We zien wel. We hebben dagen.
Het is hier magisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten