We zijn gisteren aan het eind van de middag naar binnen gewaaid. En die wind is niet meer gaan liggen. Sterker nog in de loop van de nacht werd het stormachtig. De regen klettert op de bus.
Gelukkig waren we goed geïnformeerd en had ik alles al vast gemaakt en opgeruimd. Geen klapperende luifel en het scherm voor de voorruit mooi vast.
We liggen lekker tot half 10 en dan gaat Renate een rondje wandelen. De hondjes krijgen voor het eerst de regenjas aan. 2 natte honden in een beperkte ruimte is ook niet wat. Laat ik zeggen dat ze er wel even aan moeten wennen.
Om iets over 12 vertrekken we op de fiets naar Svukuriset. Dit is een kleine 10 kilometer maar in onze herinnering gaat het steil op en af. Nou, de eerste 6 kilometer gaan prima, maar dan neemt het pad, net na de brug een wending naar rechts en dan gaat het de laatste 4 kilometer zo steil dat de kleinste versnelling en de hoogste stand van de motor bijna niet voldoende zijn om boven te komen. We hebben er natuurlijk wel allebei een hondenkar achter, maar toch. Eenmaal boven wandelen we tussen de rendieren zo’n anderhalf uur rond. We krijgen wel een kleine bui op de kop. Het is niet koud, zo’n 17 graden.
Het gewoon genieten hier. Het uitzicht op Stor-Svuku, het meer, de leegte, de stilte, de rendieren. Echt te gek.
We zijn hier 1 keer eerder geweest en het is geen wonder dat we graag terug wilden.
Eenmaal bij de fiets terug eten we ons brood en vangen we de terugweg aan. De rendieren zijn minder talloos dan de vorige keer en dan wordt het toch nog een langer rit. Zere kont, zere armen, zere handen.
De wind is nog niet afgenomen en waait nog straf over de camping. We drinken koffie en ik ruim de fietsen vast op. Morgen Trondheim.
Best een ruig dagje zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten