Kolåsen

Nog een dag extra hier. In de stilte. In de rust. In de bossen. Op de Fjell.

Als ik de verduistering van het dakluik openschuif is de dag al anders als anders. Meestal begint de dag grijs. Nu is het helder blauw wat ons toeschijnt. Het is nog wel fris dus we ontbijten binnen.

Daarna pakken we de spullen in de rugzak en vertrekken we voor 10 kilometer over Zweedse noordelijke asfalt. Mijn god, waarom wordt dit niet onderhouden. Gaten zo groot als olifantenpoten. Hobbels zo hoog en diep als de duinen bij Egmond. Met 30 kilometer per uur is het al een uitdaging.

In Kolåsen parkeren we en dan volgen we de Strandstigen. Een pad van 3,5 kilometer langs de oever van dit schiereiland. Door donker en dicht begroeide bossen. Met af en toe een mooi uitzicht op het meer. Aan het eind lopen we nog 2 kilometer richting de Fjell en dan houden we het voor gezien. Mijn beentjes willen in ieder geval niet meer.

We eten een broodje op een bankje en eenmaal bij de bus wisselen we de schoenen in voor slippers en Crocs. We tuffen al hobbelend naar de camping.

Even niets meer. Even genieten van de rust, het meer en het weer.

Rond 8 uur drijft de kou ons naar binnen. 9 graden inmiddels.