Boot!

Vrijdag mijn 44ste verjaardag gevierd. Lache man. Mooie cadeautjes van de kinderen en Renate en ook de rest had zijn best gedaan. Ik krijg een mooi boekje over Almelo, Sjeumig van Pepijn Lanen en een mooie fles wijn.(en nog meer hoor, allemaal bedankt!)

Met een lichte kater vind ik mezelf om 10.00 uur nog in bed op zaterdagmorgen. Da's lang geleden. Anna is al naar de kleuters om gymles te geven en Sven heeft het trainingspak aan voor de vrije training.
Ik pak een oliebol en een kop koffie om een beetje tot leven te komen. De joggingbroek ruil ik in voor een oude spijkerbroek en ik begeef me naar de garage. Het is tenslotte een vrije zaterdag. Tijd voor de boot.

Ik draal wat om de verzameling multiplex dat bij elkaar gehouden wordt door ty-ribs en epoxy.
Eerst de kachel maar eens aanmaken. Het is frisjes. Radio aan op 538 en ik krijg nog net de laatste klanken van "Lieve Marianne" mee.

Er wacht nog een spannende klus. Ik wil graag een mooi stuk hardhout monteren in de achtersteven waar het roer aan vast komt. Eigenlijk zelfde als in de boeg. Maar hoe?
Eerst het stuk hardhout schaven om het in vorm te krijgen. Lukt mooi.
Voorzichtig maak ik ruimte door ty-ribs los te maken. Het knapt vervaarlijk. Er staat spanning op de boot. De achtersteven is redelijk spits en het multiplex is daar gebogen tot het bijna knapt. Extra lastig is dat ik er slecht bij kan komen. Zo'n grote garage en dan toch nog te klein.

Uiteindelijk lukt het met wat zaagwerk heel redelijk. Niet zo mooi als de boeg trouwens. Ik besluit verdikte epoxy te maken en de boeg en de steven ook maar direct te verlijmen. De fillets maak ik ook direct en dat ziet er afgewerkt uit.

Rondom de kim van de bodem verwijder ik de ty-ribs en ik begin te schuren. De naad moet mooi rond zijn om de kim te kunnen verlijmen met glasvezelband. Dat is direct een heel ander gezicht. Ik durf nu ook de rest van de boot te ontdoen van de ty-ribs.

Af en toe ga ik even op het aanrecht zitten om mijn werk te bewonderen. De boot krijgt mooi vorm en de lijnen zijn erg mooi. Hiervoor doen we het. Het zijn kleine stapjes. De rest van de dag hou ik de kachel brandend om de temperatuur wat hoger te houden in de garage. Anders droogt de epoxy niet.

Zondagmorgen gaan de kinderen al vroeg naar de sport. Maandag zijn er examens en veel leden van de sportschool doen nog een ultieme poging om goed voor de dag te komen. De kids zijn laat terug van de wedstrijdtraining. Nog even dollen met de groep. Kan nu nog. Binnenkort start de voorbereiding voor het NK in Almere. Daar zal een groot gedeelte van de Kerstvakantie wel aan op gaan.
Overigens doet Renate ook haar eerste examen maandag!

Ook ik heb binnenkort een paar dagen vrij. Na het kerstdiner hoop ik nog een paar dagen wat te kunnen doen aan de boot.
Foto's heb ik niet gemaakt. Wellicht deze week. Ik zal wat detailfoto's maken van de voor en achterkant. Pas als de buitenkant klaar is kan de boot gedraaid worden en dan is er weer wat te zien.

Keep your head up! (Ben Howard)

Taekwondo Weekend Brussel

Na een leuk Sinterklaasfeest op donderdag en de nodige stress op het werk vertrekken we vrijdag middag rond 13.30 naar Brussel. We verzamelen bij de sportschool en rijden vervolgens met 4 auto’s naar de Belgisch hoofdstad.

Vorig jaar is Renate hier ook geweest en ze weet te vertellen dat de sporthal midden in het centrum van Brussel ligt. Met alle hectiek en parkeerproblemen die daarbij horen.

De reis verloopt prima. De navigatie van Thijs wijst ons de snelste weg en na een korte plaspauze komen we rond half 6 aan bij het Palais du Midi. Het is erg druk in Brussel en Renate heeft niks teveel gezegd. Wel een prachtige stad met de kerstversiering die al hangt.

Het Palais du Midi ligt in de aziatische wijk van Brussel op loop afstand van Manneke Pis.

De weging verloopt voorspoedig, al is het wel even zoeken naar de locatie. Daarna zoeken we een eetgelegenheid op. We vinden een prima pizzeria en eten shoarma, pizza, of een combinatie van die 2. We zijn met 17 personen. 11 spelers, coach Thijs en 5 ouders.

Na het eten, rond 8 uur vertrekken we naar het hotel in Vilvoorde. De kinderen gaan rond 10.00 slapen. Ze hebben dan al een intensief kussengevecht achter de rug. Wij drinken nog even wat bij Thijs op de kamer en gaan dan lekker slapen.

De volgende ochtend vertrekken we rond 8 uur naar de sporthal. Dit gaat iets beter. Het is nu nog niet zo druk in de stad. We parkeren ongeveer een kilometer van de sporthal op een terrein tussen 2 grote wegen. Krap maar het past.

In de sporthal is het een drukte van belang en ondanks dat de organisatie al een jaar weet dat het toernooi om 9.30 begint, slagen ze er toch in om 3 kwartier later te starten. Dit wordt een lange dag.

We hebben in de hoek van de zaal een plek gevonden voor alle spullen. Daar kunnen de spelers zich warm trainen en wij af en toe even zitten of liggen.

Sven is in de loop van de dag aan de beurt. Hij zit in de A-klasse tot 49 kilogram samen met zijn maatje Chiel. Beiden zijn uitgeloot voor de kwalificatiewedstrijd. Chiel verliest helaas zijn eerste wedstrijd. Geen schande, zijn tegenstander is bijna een kop groter dan hij.

Dan Sven. In een spannende wedstrijd wint hij van een Egyptische speler. Heel knap. Maar nu? De halve finale tegen Antoine Dupont. Voor de wedstrijd hebben ze al even met elkaar gesproken. Ze beginnen elkaar te herkennen van eerdere wedstrijden. Voor de wedstrijd heeft Sven zijn zenuwen maar matig onder controle en staat zo strak als een rietje. Eenmaal in het veld zet hij een  technisch hele strakke partij neer en verliest wederom met 1 puntje. Frustratie en verdriet maken zich meester van hem. Onnodig want het niveau op dit toernooi is bijna nog hoger dan in Bonn. Dupont wint vervolgens de finale met ruime cijfers.

Er zijn teams aanwezig uit een groot aantal landen. Spanje, Engeland, Korea, Israel, Egypte, Frankrijk, Andorra en Nederland. Echt wel indrukwekkend om bij te mogen zijn.

Het toernooi begint steeds verder uit te lopen en uiteindelijk is Anna rond 7 uur in de avond aan de beurt. Omdat Thijs met een andere speler aan het coachen is, neemt Ronald Folson zijn taak als coach over. Anna is hier redelijk makkelijk in.

Anna vecht in de A-klasse tot 49 kilo bij de junioren en dit is na Bonn haar 2^e grote toernooi. Heel spannend weer voor papa en mama. Het niveau is erg hoog en de kans dat Anna een hele sterke tegenstander treft is groot(met alle risico’s van dien). Ze treft de Belgisch kampioen 2012! Een sterke dame en Anna laat zich in de eerste ronde  verrassen en krijgt 4 hoofdtreffers tegen. Dan is het 12-3. Vervolgens herpakt ze zich en gaat ze zelf ook vechten. Wat een verschil! En wat dapper. Ze weet nog 4 punten te pakken en uiteindelijk verliest ze met 12-7. Ook dit meisje weet de latere finale met ruime cijfers te winnen.(14-2)

Voor de resultaten van de rest van de groep verwijs ik even naar de site van Oude Luttikhuis.

www.tkdoudeluttikhuis.com

Uiteindelijk vertrekken we rond half 11 in de avond uit Brussel. Een hele lange dag, niet altijd leuk(geef ik eerlijk toe) maar wel een mooi resultaat. De sporthal was warm en benauwd, het wachten is verschrikkelijk maar aan de andere kant is de sfeer in de groep echt geweldig. De wedstrijdvoorbereiding met elkaar, de begeleiding, de dolletjes………

We komen rond half 2 in huis en de kinderen gaan direct door naar bed. Snel nog een borreltje en dan gaan wij ook slapen.

Op zondag is het om 10.00 nog stil in huis en besluit ik dit spannende weekend even van me af te schrijven. Ik merk dat ik tijdens de wedstrijden van de kinderen ongemeen fanatiek kan worden en dat het me veel meer doet dan ik vermoed. Daarnaast kan ik me soms ergeren aan, in mijn ogen, onterechte beslissingen. Het blijft een jury-sport. Ik heb daarom niet alle wedstrijden gekeken van het team van Oude Luttikhuis. Dat betekent niet dat het me niet interesseert. Ik voel voor elk teamlid hetzelfde respect als voor Anna en Sven. Het zijn stuk voor stuk toppers waar je heel goed een weekendje me weg kunt zijn en die heel serieus met hun sport bezig zijn.

Uiteindelijk schrijf ik dit verslag op zondag morgen met een fantastisch gevoel. Heel trots op de kinderen(vergeef me dat ik soms opschep) en dankbaar naar de rest van de groep en de begeleiding.

Het volgende grote toernooi is het Nederlands kampioenschap in Almere. 

Ondertussen staan de kerstdagen voor de deur en hoop ik ook nog iets aan de boot te kunnen doen.

Tot een volgende keer.