Hij was het zat. Al een tijdje. Verschillende teksten en
oplossingen waren de revue gepasseerd. De een te slap, de andere te grof. Hij
had collega’s gevraagd maar telkens bleken ook zij niet de oplossing te hebben.
Het leek ook alsof ze het minder erg vonden. Alsof het erbij hoorde. Stel je
voor!
Opeens was daar de ingeving. Op een onbewaakt moment zoals
dat wel vaker gebeurde.
Hij kroop achter zijn laptop en met een boosaardige vreugde
typte hij de letters op het scherm. Hij schrapte nog en vulde aan en uiteindelijk
was ie tevreden. Een passend lettertype uitgezocht, de puntgrootte aangepast en nog even overwogen
of het vet gedrukt of cursief moest. Hij besloot dat dat niks toevoegde, stopte een geel velletje papier in de printer en met een
vals genoegen selecteerde hij de print-optie.
Een insteekhoes en een rolletje plakband. Waar zijn die
dingen als je ze werkelijk nodig hebt?
Opgewekt , met in de ene hand het velletje en in de andere
hand de benodigdheden om het op te hangen, toog hij naar het toiletgebouw van zijn camping.
4 stukjes plakband werden afgescheurd en daar hing het, in
al zijn glorie.
Dat zal ze leren, hij had in 1 klap afgerekend met al die
viespeuken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten