Dochter in Londen en zoon in Warschau. Eigenlijk te gek voor
woorden toch? Die gasten zijn 17 en 15! Ben stiekem heel trots op ze. Wij zijn vanaf donderdagochtend lekker met z’n tweeën. Rust en stilte. Fijn om
die 2 om je heen te hebben hoor, maar zo langzamerhand ontdekken we wat ons
voorland zal zijn over een aantal jaren. Ze blijven niet eeuwig thuis wonen.
Toch…..?
Tsja en wat doe je dan? Uiteindelijk vinden we onszelf op vrijdagmiddag terug
in de f*cking IKEA. Na een bezoek aan de Mediamarkt. (Waarom blijven ze toch
winkels veranderen? Beter wordt het steeds maar niet)
En wat gebeurt er bij IKEA? We doen een aantal leuke
ideetjes op. Mijn god, burgerlijkheid in het kwadraat.
Dus de tafel van zolder gesloopt en alles naar de garage
gebracht. De keukentafel moet plaatsmaken voor een verhoogde variant met 8
barkrukken. Andere verlichting en meer ruimte. Strak plan. De schaaf, de schuurmachine en de zaag worden in
stelling gebracht. Daar gaat de vrije vrijdagmiddag. Oké, toegeven, na 2 weken
met de boot ben ik wel toe aan wat afwisseling en ik doe niks liever dan een
beetje knoeien in de garage met hout.
De klus blijkt groter dan gedacht, zoals altijd.
Op zaterdag komt Anna terug en staan we stijf van de
spanning omdat Sven in Warschau staat te vechten. Zijn 5e Open
toernooi dit jaar. Nog zonder winstpartijen in de juniorenklasse. Voor zijn
vertrouwen zou het zo mooi zijn als het goed gaat. Dat zou ook de
motivatieprobleempjes na de vakantie om zeep kunnen helpen.
Hij wint de eerste partij van Rusland! Hij wint de 2e
partij van Oekraïne! Hij strandt in de kwartfinale tegen de latere finalist!
Maar net hoor! 7-9. Blij, blij, blij. Het is hem enorm gegund. Zoveel trainingsarbeid.
Het gaat weer de goede kant op.
En nee, ik ga geen grapjes maken over Rusland en de Oekraïne (en MH17)…….Maar Sven verslaat ze allebei.
Anna arriveert rond 1200 op het station. Vol energie en met
geweldige verhalen over het hostel, de groep, de London Eye, de Londen Dungeon
en nog veel meer. De lieve schat heeft prachtige souvenirs meegebracht. Ik
krijg zoethout en marmelade en een bordje van de metro. Renate een souvenir van
Paddington. Voor Sven is er ook iets. Ga ik nog niet verklappen.
Next stop is Bonn, NRW Toernooi, eind september. Ik ga
kijken, u ook?
Morgen is alles weer compleet. Zoals gezegd: nooit saai
hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten