De kinderen vertrekken vrijdag al met de club. Wegen was
weer krap voor allebei. Zelfs na een week konijnenvoer (dat viel nog wel mee
hoor).
Anna had geen gram over. De weegschaal twijfelde tussen 52,0
en 52,1 maar het eerste gevecht van het weekend is gewonnen. Sven had nog wat
grammetjes over.
In de avond dikke pret in het hotel heb ik gehoord. Ondeugd
stijgt met de leeftijd lijkt het wel.
Om half 6 loopt bij ons in Almelo de wekker af. U heeft al
begrepen waar dit verhaaltje over gaat toch? Het seizoen is weer begonnen.
Taekwondo toernooitje in Bonn dit keer. Sven heeft al in Warschau deelgenomen
aan het Open Polish. Voor Anna is dit het eerste toernooi weer na de vakantie.
Zoals zo vaak hier in Duitsland een ijzersterke bezetting.
Griekenland, Engeland, Finland, Spanje, Oostenrijk, Frankrijk, ze zijn er
allemaal.
Om half 7 dan in de auto en we zijn mooi op tijd in de zaal.
En dan volgt het lange wachten. Ook de sportieve resultaten blijven nog even
uit bij de deelnemers. Ik zei al, sterke bezetting.
De eerste wedstrijd van Sven wint ie heel knap. Een Duitse
rouwdouwer (schrijf je dat zo?) waar Sven met zijn technische spel een mooi
antwoord op heeft. Verslagen met grote cijfers. Een aantal gevreesde tegenstanders
uit Duitsland, Belgie en Nederland hebben dan de poule al verlaten in de eerste
ronde. Dat geeft kansen! Sven mag het opnemen tegen een Griek. Een stevige lange
kerel. Het gaat mooi gelijk op en Sven staat voor. Tot ie 2 keer tegen een
hoofdtreffer aanloopt. Eigen schuld ook nog dit keer. Mag niet gebeuren op dit
niveau (oh wat is papa weer streng!) Hij weet het zelf ook wel en hij heeft een
hele goeie coach die er ook wel wat kijk op heeft(!) en niet schroomt om het te
vertellen.
Ik heb Sven ongelofelijk sterk en alert zien vechten. Hij
heeft een scherp reactievermogen en staat zijn mannetje. Super trots gevoel
geeft dat als je staat te kijken, van een afstandje….
In de middag is Anna aan de beurt. Lang geleden dat het meisje
op de mat heeft gestaan. Zenuwen gieren door mijn keel, adrenaline spuit uit
mijn oren en toch leer ik beetje bij beetje dit gevoel te accepteren. Hoort
erbij.
Anna treft een snelle, sterke en felle tegenstander uit
Duitsland die haar verslaat. Anna mist de felheid en is niet gemeen genoeg
geweest.
Enige moment in je leven waarop je niks hebt aan al je goede
eigenschappen zoals empathie, sociaal gevoel en liefde voor je medemens is op
de taekwondomat. Beetje zuur is dat wel soms, aan de andere kant weet je dan
ook wat er nodig is om jezelf te verbeteren.
Tot zover de wedstrijden. En zijn we dan klaar? Welnee. Er
zijn nog een aantal deelnemers die nog moeten. Zij hebben ook support nodig dus
de groep blijft lekker bij elkaar. Da’s wel gaaf natuurlijk. Uiteindelijk gaan
we rond 2300 uur weg uit Bonn, 11 uur in de avond!
Gelukkig is het maar 227 kilometer van huis, dus we zijn
mooi op tijd thuis vanavond…..
In klein comité brengen we nog een bezoek aan de Burger King,
een aantal ouders gaat rechtstreeks door. Terecht. Het is ontzettend laat en
morgen wachten er weer andere verplichtingen. Bij ons niet, dus het komt niet
aan op een half uurtje.
Zo komen we erachter dat dit de hal van Thijs (coach) is. Europees kampioen in 2006. Hallo, dat is wel even een dingetje hoor!
Om half 3 komen we in bed, de kinderen slapen dan al.
21 uur wakker op een zaterdag. Ga er maar aanstaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten