Oudejaarsavond

Morgen jarig, 46 lentes ga ik tellen. En wat doe je dan op een avond als deze? Dan pak je een biertje en kijk je eens terug. 2015 was niet het meest sportieve jaar voor deze jonguh. In februari leidt sportiviteit tot een bovenarm in 5 stukken en een hoop ijzerwerk.

De 2e poging, een stukje zwemmen, eindigt aan de hartmonitor en een verwarmingsdeken.

Nog wel een dappere poging gedaan om de taekwondolessen op te pakken, maar toen bleek dat het niet herstelde bot vervaarlijk bewoog tijdens het vasthouden van het kussen en dat dat pijn veroorzaakte(goh), ging de handdoek in de ring. 

Deze week was een ander verhaal. Ik loop bij de chirurg de kamer binnen en de schrik slaat me om het hart. Had mijn vriend een oude foto op zijn monitor gezet. Een muisklik verder en de nieuwe foto geeft hoop. Het is weer heel! Botgroei! Volgens mij was hij ook opgelucht…..

Mag ik skiën? Tuurlijk! Weet je? Als je wilt mag een gedeelte van het hang- en sluitwerk er zelfs uit.

Aha! Blij! Gaan we die Speedtigers (dat zijn ski's) eens flink de sporen geven dit jaar. Die heten niet voor niets speedcarvers.

Vrijdag de garage maar eens aangepakt. Die taekwondo is doorgedrongen tot mijn domein. Er ligt een berg hout die ooit nog een keer tot een kast moet leiden. Beetje oppakken scheelt een hoop. Het kacheltje brandt, muziekje op. Mooie dag.

Vanmorgen(zaterdag) scheen de zon. Vanmorgen stond er geen wind. Vanmorgen zag het er lekker uit.

Maar er komt morgen visite. Die willen vast iets bij de koffie.

Na 18 soezen en 2 appeltaarten gaan de stoute schoenen aan.

Ik pomp de banden op, trek de salomons aan, een zeempje om de billetjes en lekker trappen.

Ik ga een rondje Twickel. Op de mountainbike. Omdat het kan. En omdat het mag!

Vanmiddag is er geen zon. Vanmiddag staat er een stevige wind. Vanmiddag hebben ze regen voorspeld…..

Ik trap als een dolle, haast ofzo. Tijdens het fietsen klaart mijn hoofd op. Zin om te schrijven. Er zingt een gedicht over Twickel in mijn hoofd. Het is hier zo prachtig. Maar dat gedicht komt niet verder dan een Sinterklaasrijmpje.

Ik pleur er bijna 3 keer af.  Te voorzichtig. En maar trappen. Eenmaal thuis kom ik bijna niet van de fiets. Pijn over mijn hele lijf, nek, armen, benen, rug. Misschien moet ik dit gewoon vaker doen.

De fiets onder de slang en ik onder de douche. Lopend naar opa en oma, bewegen is beter dan stilzitten.

Het is oudejaarsavond voor mij.

Als er morgen iemand een biertje wil, de koelkast staat in de keuken. Ik heb spierpijn……..

Oh en weet je, mijn lieve vrouw heeft na heel veel trainen en oefenen haar blauwe band gehaald. En daar ben ik heel trots op. Doorzetter!