Zondag

Als ik dit schrijf zit de rest van het gezin in de auto. Ergens tussen Geldrop en Arnhem. Thuis schalt Ben Howard uit de speakers en staat er een glas wijn op een viltje, naast me op de bank.

Het gaat een latertje worden. Toernooi. Aarschot, Belgie. En om te voorkomen dat je mij op maandag bij elkaar kunt vegen heb ik een rustige dag. Ik blijf thuis.

Het vertrek is gepland om half 8. Ik draai me nog een keer om maar van mijn voornemen om tot 11 uur te ronken komt weinig terecht. Het enige dat ronkt om 11 uur is de zuurkool in de pan. En de babi-pangangsaus. De koffie is dan al achter de rug.

Ik wandel even naar ome Cor en tante Joke. Het is zondag tenslotte. Een biertje en even bijkletsen. Toch mooi dat dat kan. 

Het is al ver in de middag als ik besluit om nog even naar Hengelo te rijden. Media Markt. Met Canada in het vooruitzicht ben ik al een tijdje aan het kijken naar een ander fototoestel. Even kijken of ik zo’n ding kan vasthouden. Maar mijn god wat is het daar druk! Uiteindelijk overwin ik mijzelf en beland ik in de winkel. Ik heb meer geduld dan ik dacht.

Hm, mooi ding. Snel naar huis.

Anna doet sinds lange tijd weer mee. Ze brengt het uiteindelijk tot de laatste acht dit toernooi, Open Ilyo. Gaaf, knap. 

Keuken aan kant. Afwas en nog snel even een taekwondopak strijken.

Een zondag is snel gevuld…….

Spannend

Het is tijd

Jij doet je pantser aan

Ik doe mijn pantser aan

Klaar voor de strijd

Jij in het echt

Ik virtueel

Helm op, bitje in.

Klaar voor het gevecht

Je hartslag in het rood

Die van mij in het paars

In mijn buik en in mijn keel

De spanning is groot

Ik ben doof voor mijn omgeving 

maar open mijn zinnen

Ver weg 

ik zie alles

en voel alles

Diep van binnen

Elke seconde van het gevecht

Elke stoot of trap

Elke actie die je maakt

Nu is alles echt

Ik voel de euforie of het verdriet

Als je het veld verlaat

een hand

een kus

een knuffel

Vechten is zo simpel niet

Herfst in Sauerland

De Volvo gromt als ik de startknop indruk. Hij vindt het ook nog te vroeg waarschijnlijk. 7 uur in de ochtend. 11 graden, bewolkt. Langzaam achteruit en dan stuur ik de oprit af.

Bij Enschede besef ik me dat ik de koffie ben vergeten. Damn. Gelukkig is er nog een blikje energy. Uit Zweden. Vies. Heel vies. Dan maar niet. #uithetraam

Via Ochtrup en Steinfurt kom ik in Munster. Daar draai ik de wat drukkere A1 op richting Dortmund. Ik neem niet de tijd om nog ergens koffie te halen.

Ik ga lekker een toernooitje bezoeken vandaag. De International Masters Nordrhein Westfalen. Normaal in de Hardtberghalle in Bonn. Dit keer in Gummersbach, de Eugen Haas Halle, aan de rand van Sauerland.

Via de A45 kom ik uiteindelijk aan op de plaats van bestemming.

Gaandeweg zie ik dat de herfst zijn intrede doet. Het blakende groen aan de bomen wordt op verschillende plekken afgewisseld met rood en bruin. Het is prachtig in combinatie met de laaghangende mist in de vroege ochtend. De dorpjes in de dalen slapen nog, een verdwaalde kerkklok is al wakker. Het doet me denken aan herfstvakanties, een natte voortent en harde broodjes met kaas. Misschien al een beetje natte sneeuw.

Maar goed, Gummersbach.

Eerst maar eens een parkeerplekje zoeken. Een hele klus. Dan koffie. Lekker!

De rest van het team is al aanwezig en de poulelijsten zijn net bekend.

Sven haalt uiteindelijk brons op dit prestigieuze toernooi. Ook de andere leden halen mooie prijzen.

Rond 19.00 uur stap ik weer in de Volvo. Ik heb niet heel veel gegeten vandaag, spanning he. Ik heb dus honger. Ik tref mezelf aan in een shabby wegrestaurant met een curryworst, wat patat en een cola. En net als ik me voorneem om eens wat onbesuist naar Nederland te vliegen met snelheden die ik minder verantwoord acht, slaat het weer om. Regen, en niet zo’n klein beetje. 

Om half tien ben ik veilig thuis en staat er een Duveltje koud.

450 kilometer. Topdag.