De Volvo gromt als ik de startknop indruk. Hij vindt het ook nog te vroeg waarschijnlijk. 7 uur in de ochtend. 11 graden, bewolkt. Langzaam achteruit en dan stuur ik de oprit af.
Bij Enschede besef ik me dat ik de koffie ben vergeten. Damn. Gelukkig is er nog een blikje energy. Uit Zweden. Vies. Heel vies. Dan maar niet. #uithetraam
Via Ochtrup en Steinfurt kom ik in Munster. Daar draai ik de wat drukkere A1 op richting Dortmund. Ik neem niet de tijd om nog ergens koffie te halen.
Ik ga lekker een toernooitje bezoeken vandaag. De International Masters Nordrhein Westfalen. Normaal in de Hardtberghalle in Bonn. Dit keer in Gummersbach, de Eugen Haas Halle, aan de rand van Sauerland.
Via de A45 kom ik uiteindelijk aan op de plaats van bestemming.
Gaandeweg zie ik dat de herfst zijn intrede doet. Het blakende groen aan de bomen wordt op verschillende plekken afgewisseld met rood en bruin. Het is prachtig in combinatie met de laaghangende mist in de vroege ochtend. De dorpjes in de dalen slapen nog, een verdwaalde kerkklok is al wakker. Het doet me denken aan herfstvakanties, een natte voortent en harde broodjes met kaas. Misschien al een beetje natte sneeuw.
Maar goed, Gummersbach.
Eerst maar eens een parkeerplekje zoeken. Een hele klus. Dan koffie. Lekker!
De rest van het team is al aanwezig en de poulelijsten zijn net bekend.
Sven haalt uiteindelijk brons op dit prestigieuze toernooi. Ook de andere leden halen mooie prijzen.
Rond 19.00 uur stap ik weer in de Volvo. Ik heb niet heel veel gegeten vandaag, spanning he. Ik heb dus honger. Ik tref mezelf aan in een shabby wegrestaurant met een curryworst, wat patat en een cola. En net als ik me voorneem om eens wat onbesuist naar Nederland te vliegen met snelheden die ik minder verantwoord acht, slaat het weer om. Regen, en niet zo’n klein beetje.
Om half tien ben ik veilig thuis en staat er een Duveltje koud.
450 kilometer. Topdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten