zondag 28 mei 2017

Over keukens en opbergbakken

Als ik woensdag wakker wordt, kom ik bijna niet uit bed. Ik kan niet lopen en zitten. Weer die verdomde rugpijn. Mooi begin van een kampeerweekend.
Met wat paracetamol en dyclofenac ga ik boodschappen doen. Ik raap de moed bij elkaar en pak de auto in. Gelukkig werkt het weer mee. Met de tent en dan rugpijn, bah...

We vertrekken rond 2 uur. Eenmaal op de camping zetten we de tent op. Lekker bukken enzo. Gelukkig gaat dit heel vlot. Prima tentje.

De zon blijft branden. Als de kinderen in de avond arriveren is het wat dragelijker. Nu morgen nog.

Hemelvaartsdag heeft geen goede reputatie qua weer. Regen, wind, eind mei. Alles is mogelijk. Behalve als ik met de tent ga. Dan staat de zon hoog aan de hemel. Gelukkig hebben we de beste plek van de camping. Windstil en pal in de zon. De kids gaan zwemmen en wij zoeken verkoeling in het bos. Een lekkere wandeling. Nou ja, weer die rugpijn. Ik erger me aan alles, mijn rug, de zon, de tent, mijn eigen gemaakte keuken, slapen op het luchtbed. 
In de avond zakt de temperatuur harder dan een parachutist zonder valscherm. Gelukkig kan ik mezelf verliezen in de Amerikaanse geschiedenis. Geert Mak beschrijft deze geniaal in "Reizen zonder John". 

Bijna gaan we naar huis. Bijna geef ik het op. Met een verbrande harses stappen we in bed. De dag is om. Gelukkig. 

Vrijdag is de dag dat we Sven naar zijn vakantieadres brengen, maar eerst moeten er wat dingen opgelost worden. En wat doe je als je in een diepe vakantie-zon-tent-luchtbed-crisis zit? Dan ga je naar de Action. In Emmen! We kopen 3 parasols en 2 imitatie lamzacs. Snel terug naar de tent. Met schaduw in de kofferbak. Die parasols in het gras voor de tent plaatsen is nog een dingetje maar dan komt het paradijs dichterbij. Schaduw, zon en een windje. Kamperen is wel leuk.
Nadat we Sven hebben weggebracht gaan we even langs een Duitse supermarkt voor broodjes en een fles apfelkorn.
De rest van de dag is heerlijk. Lekker zwemmen in het meer, bbq aan, relaxmodus. Het kan dus wel.
De stress verdwijnt, de hoop verschijnt. De Nordkapp is nog binnen handbereik.

Op zaterdag natuurlijk vroeg wakker. Moeder Natuur heeft besloten er nog een schepje bovenop te doen. Warm! 
Even winkelen in Emmen, een jurkje voor An en wat boodschappen voor de bbq vanavond. Er komt inderdaad nog wat ander jong volk logeren.
Overdag weer verkoeling zoeken, zwemmen, lezen en rusten.

Mijn grootste zorg is het bier en het vlees een beetje koel houden. First world problems op dit moment......

We zitten tot 12 uur buiten met de jonge gasten. Studenten, biertje, bbq, gezellig!

Maar Moeder Natuur heeft haar wilde haren nog niet verloren. Er trekken een aantal "rode plukken", buienradarterm van Renate, over de camping. Onweer. Regen. Wind. We overleven. Pfoeh, ternauwernood. Wel een beetje weinig slaap met een angstige echtgenote.

Zondag is de laatste dag. We ontbijten met zijn allen en dan staat de grootste uitdaging van de week voor de deur. De Quechua, een pop-up tent, moet opgevouwen. De pop-up goden zijn ons goed gezind. Zo gepiept! De grote opblaasbare is helemaal zo opgevouwen.

Rond 13.00 zijn we thuis. Het was een strijd, maar wel een mooie. Veel geleerd.
Wat dan? Nou dit:

  1. De keuken op de trekhaak leek op papier een goed idee. In de praktijk is ie te zwaar en een sta-in-de weg. We vervoeren te veel lucht.
  2. We moeten minder meenemen. Bestek, pannetjes, gaspotjes, kleding. Het moet kleiner en lichter.
  3. De bakken in de kofferbak zijn handig. Scheelt een hoop gedoe. Meer bakken dus.
  4. Luchtbedden? Ik weet het niet. Denk dat we op zoek moeten naar zelfopblaasbare matjes. Wederom, kleiner en lichter.
  5. En bovenal, niet de druk maken, genieten van het moment en avontuur.
  6. Realiseren dat een caravan heel fijn is!
  7. Mooi weer is prima, maar voor de brandende zon en 30+ ben ik niet op deze aarde gezet.

Het komt wel goed.

Ijsje?

We zitten in de zakkende avondzon voor onze tent. Er fietsen 2 kleine mannetjes op stoere crossfietsen langs. Het zijn de broertjes van Saartje. De broertjes van Saartje gaan een ijsje halen. Hoe we dat weten? Even later loopt Saartje, een dreumes van nog geen 2 jaar, langs onze tent. Saartje ijsje halen, Saartje daarheen, roept ze enthousiast....
De overbuurvrouw kijkt ons wat onzeker aan. Is ze van jullie? Helaas niet, mompelt Anna..... De overbuurvrouw is niet bang en neemt Saartje op de arm. In afwachting van de zon- en wijn aanbiddende moeder van Saartje. 
Inmiddels zijn de broertjes in geen velden of wegen te bekennen.

Het oppakken van de kleine door de vriendelijke overbuurvrouw, zelf ook een drukke moeder van 4, leidt tot een hartverscheurend gekrijs. Dat heeft tot gevolg dat de mama van Saartje zich losrukt van haar comfortabele stoel en richting haar kleine spruit waggelt. Laat haar maar, roept ze goedmoedig. 
Als de voetjes van Saartje weer de grond raken gaan ze weer in de richting waarvan Saartje denkt dat ijs te vinden is.

Uiteindelijk belandt ze in moeders armen. Maar daarmee is Saartje nog niet tevreden. Saartje ijs!

Ze onderneemt nog een aantal dappere pogingen. Geen enkele daarvan reikt zover als de eerste, of toch.....

Saartje neemt plaats in het kinderzitje van de elektrische fiets van mama en kijkt hoopvol als ze langs onze tent rijden.

Na 10 minuutjes komen ze het veld weer oprijden, vergezeld door haar broertjes. Glunderend met een grote glimlach en een ijslolly in de hand, roept ze naar het hele veld: Saartje IJS!

De naam Saartje is natuurlijk gefingeerd en dit verhaal berust niet op de waarheid.........

zondag 21 mei 2017

Basecamp

Alles staat zo’n beetje klaar. De Ecozoom Versa, de opblaasbare tent, de achterbak van de auto is aangepast, de keuken is klaar, de fietsdrager is klaar voor de keuken, de Cobb is schoon en de luchtbedden zijn getest.

Survivaltocht? Het bos in, de wildernis? Off the grid? Nee hoor, gewoon een weekendje kamperen. Kuierpad. Maar wel als test voor de reis naar de Nordkapp.
Hej, we willen wel een beetje georganiseerd. Bakjes, potjes, tasjes. Niet 1 grote t*ringzooi in de auto.

Ondertussen de Volvo voorzien van een nieuwe buitenspiegel. Die had ik eraf gereden in Duitsland. Domme beweging, in de berm en een paaltje geraakt. Nieuwe besteld en zelf vervangen. Best trots op.

Dus woensdag vertrekken we. Renate en ik zorgen dat basecamp(!) wordt opgericht. Met onze nieuwe opblaasbare tent van de Decathlon. De kids hebben nog een lesuur Taekwondo te verzorgen. Die kinderen rekenen natuurlijk ook op ze.
Handig, een dochter met een rijbewijs. Ze komen dus een paar uurtjes later in Drenthe.

Vrijdag gaat Sven ons al weer verlaten. Met 4 kereltjes gaan ze een week de examens van zich af schudden in Duitsland. En na die tijd moeten er weer kranten bezorgt en hamburgers gebakken.

Wellicht dat er nog ander jong volk komt op zaterdag en een nachtje overblijft. Gezellig. Hoop dat dat een beetje in het registratiesysteem van de camping past.

Uiteraard wordt het qua weer een topweekend! Kan niet missen.

Zondag weer thuis. Nog een paar weken werken. Ik zie uit naar het avontuur….