We zitten in de zakkende avondzon voor onze tent. Er fietsen 2 kleine mannetjes op stoere crossfietsen langs. Het zijn de broertjes van Saartje. De broertjes van Saartje gaan een ijsje halen. Hoe we dat weten? Even later loopt Saartje, een dreumes van nog geen 2 jaar, langs onze tent. Saartje ijsje halen, Saartje daarheen, roept ze enthousiast....
De overbuurvrouw kijkt ons wat onzeker aan. Is ze van jullie? Helaas niet, mompelt Anna..... De overbuurvrouw is niet bang en neemt Saartje op de arm. In afwachting van de zon- en wijn aanbiddende moeder van Saartje.
Inmiddels zijn de broertjes in geen velden of wegen te bekennen.
Het oppakken van de kleine door de vriendelijke overbuurvrouw, zelf ook een drukke moeder van 4, leidt tot een hartverscheurend gekrijs. Dat heeft tot gevolg dat de mama van Saartje zich losrukt van haar comfortabele stoel en richting haar kleine spruit waggelt. Laat haar maar, roept ze goedmoedig.
Als de voetjes van Saartje weer de grond raken gaan ze weer in de richting waarvan Saartje denkt dat ijs te vinden is.
Uiteindelijk belandt ze in moeders armen. Maar daarmee is Saartje nog niet tevreden. Saartje ijs!
Ze onderneemt nog een aantal dappere pogingen. Geen enkele daarvan reikt zover als de eerste, of toch.....
Saartje neemt plaats in het kinderzitje van de elektrische fiets van mama en kijkt hoopvol als ze langs onze tent rijden.
Na 10 minuutjes komen ze het veld weer oprijden, vergezeld door haar broertjes. Glunderend met een grote glimlach en een ijslolly in de hand, roept ze naar het hele veld: Saartje IJS!
De naam Saartje is natuurlijk gefingeerd en dit verhaal berust niet op de waarheid.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten