Babi Pangang in Schoonoord

Het is weer zover. Toernooien en buitenlandse tripjes. Dit weekend staan Köln en Warschau op het programma voor de kinderen. Geeft ons de ruimte om naar de camping te gaan.

Toen we vorige week kwamen aanrijden zag ik vrolijke vlaggetjes van een grote camper en caravan club. Dit zijn nooit verenigingen of stichtingen maar altijd clubs. Geeft waarschijnlijk een sportief tintje aan de oh zo suffe bezigheden van die groepjes. “We zijn er bijna”.

In de middag lekker met Sven door de blubber op de MTB. 27 kilometer, stortregen en zand tot in de bilnaad. Een warme douche lost alles op. Lekker eten en dan nog een korte wandeling met de hond samen met Renate.

We lopen even de camping over.

Er hadden zich minstens 150 campers verzameld op de camping, de achterste velden. Deur aan deur. Allemaal een schotel op het dak en 2 elektrische fietsen. Allemaal te veel geld en te veel tijd. Allemaal lid van de club.

Want het kan nog best lekker weer zijn, in september, in Drenthe.

Ik denk, als je toch de mogelijkheden, het geld en de tijd hebt, dan zou ik de warme zon in Portugal, Toscane of Barcelona opzoeken. De desolate herfst in Schotland doorbrengen of het noorderlicht zo vroeg in het seizoen bekijken. Op de Lofoten of zo.

Of bier drinken in Munchen. Of in de mist van Wales een goeie pub opzoeken. De laatste wedstrijd speedway in Vetlanda bekijken.

Een gin-tonic drinken in een veel te hippe bar in Stockholm op loopafstand van de camperplaats of de eerste sneeuw zien vallen in Kaprun of Saalbach.

De herfsttinten zien verschijnen in de Eifel of de Champagne. Federweise drinken aan de Moezel. Of vis eten aan de Belgische kust.

Maar gelukkig is niet iedereen hetzelfde en heb ik nooit genoeg tijd om al mijn plannen en ideeën te realiseren. Ik kan met gemak het lijstje nog uitbreiden. Allemaal zonder vliegtuig. Europa is mooi.

’s Avonds is het feest in het restaurant van de camping. Een buffet, livemuziek en muntjes voor de drankjes. Georganiseerd door de club.

Terwijl de Stella’s buiten wachten om opgeladen te worden gaan binnen de Gaastra-jassen uit en de voetjes van de vloer. Later op de avond komen de fleecevesten van Human Nature ervoor in de plaats. “Het koelt best hard af”.

Enigszins rozig schuifelen ze terug naar hun Hymers, Pössl’s en Westfalia’s. De Stella aan de hand. Morgen weer op huus an. De camper wassen en winterklaar maken.

En wij? Ja, wij gaan ook gewoon elk weekend, weer of geen weer, naar Drenthe. En we eten Babi Pangang van de Chinees in Schoonoord. Ook mooi……

Kamperen

Als we over de N-nogwat richting Emmen rijden, glinsteren de dauwdruppels op het gras in de zon. Vandaag zullen ze opstijgen om vervolgens vanavond het gras weer te sieren. Je schoenen worden er wel nat van trouwens. We staan op de camping en zijn onderweg om Sven naar het treinstation te brengen.

Maar voor ik verder ga, lees eerst even het verhaaltje dat ik schreef in de eerste week van onze reis naar de Nordkapp. Noem het ongepubliceerd materiaal…..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De Caravan

Het begint al op donderdagavond als we wegrijden. Geen grote bocht bij het verlaten van de oprit. De drempels op de Bornerbroeksestraat neem ik behoedzamer dan nodig. Als ik op de eerste parkeerplaats achterom de auto loop en over de dissel wil stappen, verstap ik me bijna. Niemand die de lampen van de caravan controleren moet.

Geen caravan achter de auto.

De keukenkastjes zijn vervangen door een plastic bak. De kleerkasjes zijn vervangen door sporttassen en de koelkast is getransformeerd naar een blauwe koelbox.

Bij het zoeken naar een parkeerplaats selecteren we er 1 met toilet. Kan niet anders. Niet de routine van de deur open doen, de barbecue uit de toiletruimte en om de beurt plassen. Nope, muntjes mee en naar het tankstation of andere sanitaire voorziening.

Bestek vissen we niet uit het laatje maar uit een Sunware-bak. Koken op een Campingaz potje. Altijd maar weer zoeken, nog niet gewend aan de nieuwe indeling.

Op de camping worden we standaard verwezen naar het tentenveldje. Je kent dat wel. De plek waar de jongeren staan met hun hippe pop-up tentjes en waar de drankflessen op de picknick tafels staan. Dat is nu ineens ons domein. Stroom, nee helaas, niet op het tentenveld. U kunt wel gebruik maken van de elektriciteit bij de kookgelegenheid!

Opruimen bestaat nu uit een soort militaire actie waarbij alles zijn plek en zijn volgorde heeft. Niemand die de trekhaak onder de caravankoppeling hoeft te begeleiden. Daar heeft Renate zo’n hekel aan.

Maar dat bed, dat bed met die knopen op de kussens, waar je je de eerste dagen zo aan ergert. Dat mis ik het meest.

We hebben nu zelf-opblazende-camping-kampeer-lichtgewicht matjes met een slaapzak.

Geen caravan achter de auto, het is even wennen.

(Voor de goede orde, kamperen met de tent is heerlijk. Dat vindt zelfs de rest van de familie)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Snap u? Ik had zin om te kamperen, met de caravan. Onze favoriete camping in Drenthe heeft een aanbieding. De maanden september en oktober tegen een aantrekkelijk tarief. Lekker in het weekend naar de camping. Man, man, man wat een geregel. Met studerende, werkende en sportende kinderen!

Maar het lukt. Niet met z’n vieren, maar in ieder geval met 2, of meer. Vandaar dat treinstation.

Dit is het eerste weekend. De caravan hebben we een paar dagen eerder gebracht.

Het weer werkt mee. De fietsen zijn er en we trappen direct 32 kilometer door de Drentse bossen. Geweldige MTB-route, geen asfalt en toch nog 300 hoogtemeters in de beentje. Helemaal kapot. 

Morgen uitslapen en dan rustig aan weer naar de grote stad. Het is hier fantastisch…….