Als we over de N-nogwat richting Emmen rijden, glinsteren de
dauwdruppels op het gras in de zon. Vandaag zullen ze opstijgen om vervolgens vanavond het
gras weer te sieren. Je schoenen worden er wel nat van trouwens. We staan op de
camping en zijn onderweg om Sven naar het treinstation te brengen.
Maar voor ik verder ga, lees eerst even het verhaaltje dat
ik schreef in de eerste week van onze reis naar de Nordkapp. Noem het
ongepubliceerd materiaal…..
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De Caravan
Het begint al op
donderdagavond als we wegrijden. Geen grote bocht bij het verlaten van de
oprit. De drempels op de Bornerbroeksestraat neem ik behoedzamer dan nodig. Als
ik op de eerste parkeerplaats achterom de auto loop en over de dissel wil
stappen, verstap ik me bijna. Niemand die de lampen van de caravan controleren
moet.
Geen caravan achter de
auto.
De keukenkastjes zijn
vervangen door een plastic bak. De kleerkasjes zijn vervangen door sporttassen
en de koelkast is getransformeerd naar een blauwe koelbox.
Bij het zoeken naar
een parkeerplaats selecteren we er 1 met toilet. Kan niet anders. Niet de
routine van de deur open doen, de barbecue uit de toiletruimte en om de beurt
plassen. Nope, muntjes mee en naar het tankstation of andere sanitaire
voorziening.
Bestek vissen we niet
uit het laatje maar uit een Sunware-bak. Koken op een Campingaz potje. Altijd
maar weer zoeken, nog niet gewend aan de nieuwe indeling.
Op de camping worden
we standaard verwezen naar het tentenveldje. Je kent dat wel. De plek waar de
jongeren staan met hun hippe pop-up tentjes en waar de drankflessen op de
picknick tafels staan. Dat is nu ineens ons domein. Stroom, nee helaas, niet op
het tentenveld. U kunt wel gebruik maken van de elektriciteit bij de
kookgelegenheid!
Opruimen bestaat nu uit
een soort militaire actie waarbij alles zijn plek en zijn volgorde heeft.
Niemand die de trekhaak onder de caravankoppeling hoeft te begeleiden. Daar
heeft Renate zo’n hekel aan.
Maar dat bed, dat bed
met die knopen op de kussens, waar je je de eerste dagen zo aan ergert. Dat mis
ik het meest.
We hebben nu
zelf-opblazende-camping-kampeer-lichtgewicht matjes met een slaapzak.
Geen caravan achter de
auto, het is even wennen.
(Voor de goede orde,
kamperen met de tent is heerlijk. Dat vindt zelfs de rest van de familie)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Snap u? Ik had zin om te kamperen, met de caravan. Onze
favoriete camping in Drenthe heeft een aanbieding. De maanden september en
oktober tegen een aantrekkelijk tarief. Lekker in het weekend naar de camping.
Man, man, man wat een geregel. Met studerende, werkende en sportende kinderen!
Maar het lukt. Niet met z’n vieren, maar in ieder geval met
2, of meer. Vandaar dat treinstation.
Dit is het eerste weekend. De caravan hebben we een paar
dagen eerder gebracht.
Het weer werkt mee. De fietsen zijn er en we trappen direct
32 kilometer door de Drentse bossen. Geweldige MTB-route, geen asfalt en toch nog 300 hoogtemeters in de beentje.
Morgen uitslapen en dan rustig aan weer naar de grote stad.
Het is hier fantastisch…….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten