Voorwaar....25 jaar.....

25 jaar. Getrouwd. Al veel langer samen. Geen opgave. Geen prestatie. 

Je weet dat die dag eraan komt. Ongemerkt. Gaat snel. Die tijd. 25 jaar getrouwd.

In Sauerland, als we wandelen, bedenken we hoe die dag eruit moet zien. Lekker thuis, zelf aan de slag en met een aantal dingen die we niet eerder hebben gedaan. Cocktailbar uit Portugal. Salade bar uit Oostenrijk. En een aantal lekkere gerechten in de buitenkeuken.

Niet te veel werk en makkelijk warm te houden. 

Buiten?  Binnen? We zijn in de gezegende omstandigheden dat beiden kan. Onafhankelijk van het weer.

7 juni 1994. Brunch bij “ ’t Wagenrad” In Weerselo. Tante Hetty en Oom Gerrit. Een jaar later doen we het over, voor de kerk. Met een bruiloft. De hele dag.

25 jaar later zijn er omstandigheden die het onmogelijk maken om ons feestje te vieren. Erg? Nee. En Ja. 

Het is een groot geschenk dat iedereen toch nog op bezoek komt die dag. Bloemen en grote en kleine cadeaus. Van de kinderen gaan we een keer heerlijk uit eten. Van de pa’s en ma’s gaan we een cadeau uitzoeken.

We pakken een borrel. Samen. En vieren en gedenken. 

Lieverd, 

Ik heb je elke dag gedachteloos aan mijn zijde

Je accepteert mijn woede en verdriet

Je omarmd mijn warmte en mijn liefde 

Ik heb je elke dag zonder woorden lief

Ik weet dat de ene dag makkelijker is 

dan de andere, zo ben ik

Net als 25 jaar of langer geleden

Sla ik elke dag mijn armen om je heen

Na het werk of zomaar

Even

Omdat het kan

Omdat het moet

Als wij twee samen zijn

“ Cliché”

Dan is de wereld voor ons alleen

The best is yet to come.

Echt. Waar.

Nog meer Vleesch

Dat succes over de/het Corned Beef heeft u vast gelezen. Stoer doen met een groot stuk koe.
Ondertussen lag het mooie magere deel in de koelkast. In de pekel. In een vacuumzak.

Zaterdag uit de zak gehaald en voorzien van een mooie laag kruiden. Nog een nachtje in de koeling/vacuum en zondag op de BBQ.

Leuke uitdaging. De Weber op een temperatuur van 110 graden houden en dan garen naar een kerntemperatuur van 70 graden. Echt vuur. Echt vlees. Echt koken in mijn buitenkeuken. Een buitenkeuken die niet meer is dan een afdak met een verzameling aan barbeques. Echt. Een genoegen.

En dan proeven? Welnee. Nog 2 nachtjes in het vacuum in de koelkast.

Dinsdag dus proeven. Het nitrietzout heeft zijn werk gedaan. Een prachtige roze kleur. En geweldig mooie vetmarmering in het vlees en die smaak!. Vlees. Zout. Kruiden. Lichte rooksmaak.

Echt, ik ben op mijn eigen gemaakte producten super kritisch en niet snel tevreden maar zowel die Corned beef als die Pastrami, met name die Pastrami zijn geweldig lekker en zien er prachtig uit.

Eenmaal op Instagram ontploft de boel. Ik krijg zelfs een repost van de auteur van het boek. Reacties op mijn post. Ook leuk allemaal. Maar ik neem nog een plakje. En ga dan een nieuw stuk charcuterie proberen.

Geweldig boek, geweldige receptuur, geweldige lekker eten. Zoals het hoort.