Kreuzberg 2.0

De zwarte Raven regeren over bos en akker vandaag. Onder de grijze lucht kondigen ze ons aan. Hoog in de bomen klinkt het doffe gekraai. Boven de akker zijn ze op zoek naar eten of maken ze op een puberale manier ruzie om niks.

Boven het uitgeputte maïsland hang een torenvalkje stil te fladderen. Hij aarzelt en stelt zijn duikvlucht uit. Hongerig vliegt ie verder over het heuvelachtige land.

Iets hoger in de lucht is een buizerd naargeestig op zoek naar wat thermiek. Zijn vleugelpunten trillen op de wind, die plagerig en koud aan voelt.

Her en der wordt gewerkt aan het brandhout voor de komende winter en in de verte probeert een hond zijn erf te bewaken door hard te blaffen.

Sauerland in de herfst. 

We hebben lang uitgekeken om deze wandeling opnieuw te maken. De Kreuzbergroute naar Bödefeld. Achter Ruppel omhoog en dan na wat stevige, steile hellingen komen we uiteindelijk na 9 kilometer aan bij de bakker in Bödefeld. Even plassen en een warme bak koffie. Het is bij vlagen koud op het pad. 

De spanning hangt in de lucht. 

We weten allebei dat het moeilijkste stuk nog voor ons ligt. Hoe moeilijk weten we niet want de vorige keer werden we afgeleid door de sneeuw die met bakken uit de hemel kwam. De Kreuzberg heeft voor mij ook wel een betekenis vandaag. Even afzien en opnieuw beginnen…….

Achter gasthof Albers gaan we direct steil omhoog.

We hadden ons voorgenomen om op het plateau met de kappelletjes en in de grote kerk boven aan, een kaarsje te branden. Als snel blijkt dat alles winterklaar is gemaakt. De beelden zijn weg en de beeltenissen van de weg die Jezus ging zijn verscholen achter een houten paneel. De kapelletjes zijn op slot. Geen kaarsjes dus.

We eten een broodje en ik neem me voor om het verdriet en het verlies van afgelopen jaar dan maar met me mee te dragen de berg op. 

Eenmaal boven is ook de grote kerk op slot.

We genieten van het uitzicht en geven elkaar een dikke knuffel. Heerlijk om hier te zijn. Het Valmetal ligt er vredig bij. De loofbomen in herfstkleur steken fel af tegen de groene sparren. Uit de witte huisjes kringelt rook omhoog. Soms wint de zon het van de wolken. Nog 9 kilometer terug.

Onderaan de voet van de Kreuzberg op de parkeerplaats eten we een broodje. Dan door het Valmetal terug. Door de bossen en de bladeren. Het riviertje, de Valme, wijkt niet meer van onze zijde. De talrijke sporen van wilde zwijnen tekenen het pad. Die beesten zetten alles op de kop.

In Obervalme worden we verwelkomt door een concert van motorzagen. Het is nog een hele klus om al die graftakken en kerstbomen voor 25 december in de woonkamers te krijgen. 

Eenmaal in de caravan begint de regen zachtjes te tikken op het dak. Timing!

De douche is warm en het bier is koud.

Het was een uitzonderlijk mooie dag.

Sauerland in de herfst

De diepe sporen van een vrachtwagen ontsieren het pad. 

De houtoogst van dit jaar wordt opgehaald. Met een grote grijper worden de boomstammen als mikado uit het bos geplukt. De overgebleven takken en stronken vormen een natuurlijke barrière tussen het pad en het bos.

Een eind verderop staat een trekker. De platte wagen wordt volgeladen met takken van de sparren die hier zo volop gekweekt worden. Als totempalen blijven de kale bomen achter in het veld.

De laatste kerstbomen worden als in een condoom in een net getrokken en geladen in een aanhanger van XXL formaat. Allemaal bestemming tuincentrum. 

Een paar dagen later hangen/staan ze te verdorren in de woonkamers in Europa. 

Best een triest verhaal eigenlijk. Productiebossen hebben voor en nadelen denk ik.

Maar de herfstkleuren schitteren in de laagstaande zon. Handschoenen en een muts beschermen ons tegen de kou. Het is een graad of 4. Ons tapijt is vandaag een laag bruine bladeren die zo af en toe opwaaien in een vlaagje. Het plafond wordt gevormd door blauwe lucht met wat sluierbewolking. 

Sauerland in de Herfst.

We staan op de camping in Valmetal. Alleen een vrachtwagen hoog op het talud weerhield ons ervan om de rit hiernaartoe binnen de 3 uur te voltooien. Frau Katja schrijft ons in. We maken een praatje over de talrijke paddestoelen, ons vorige verblijf en dan zoeken we samen een plekje uit.

De vorige keer liepen we in de ijzige kou en viel er ook op de eerste dag al sneeuw. Dat was April.

Nu is het November en is het rustig wandelweer. We lopen 9 kilometer boven de camping langs. Als opwarmer voor de tocht van morgen. De Kreuzberg in Bodefeld. Dik 19 kilometer. Een prachtig vooruitzicht.

Eenmaal in de caravan drinken we koffie. We doen een paar boodschapjes en eten een currywurst in Bestwig. 

Een weekend. Voelt als vakantie. Is vakantie!