De ski's staan alweer gewaxt in de schuur. Die vertrekken na een poetsbeurt naar de zolder. De handschoenentas is leeg en de skischoenen staan in de kamer te drogen.
Het zit er weer op.
Wintersport.
Dit keer weer in Fieberbrunn. Geruisloos, rimpelloos. Nou ja, op een gekneusde en blauwe teen na. Tegen de tafelpoot.
De heenweg bijna zonder file. Een mooie bovenverdieping op de boerderij bij de familie Niedermoser was onze verblijfplaats.
Zondag direct op de latten. De eerste 2 dagen stonden voor mij toch in het teken van het helpen van Iris, de vriendin van Sven. Een dankbare taak, ze leerde snel. Wat aarzelend in het begin maar al tijdens de eerste afdaling zie je het vertrouwen groeien. Aan het eind van de week haalt ze me lachend in.
In de middag na zijn werk neemt Sven het even van me over. En daar leer ik weer van.
We hebben geskied in Waidring en in Fieberbrunn. De sneeuwprofielen waren duidelijk anders maar de kwaliteit in beide gebieden was uitstekend. Mooi weer gehad. Woensdags zelfs nog een nieuw laagje sneeuw en een witte wereld. Altijd een traktatie.
De hoogtepunten dan maar:
1. Even met Anna naar de top in Waidring. Storm en wat gladdere pistes weerhouden ons er niet van om in een lekker tempo van de zogenaamde zwarte pistes te knallen. Ze volgt mooi.
Even later gaat Caine ook mee. Waar 2 jaar geleden de knietjes nog knikten gaat het nu vol vertrouwen omlaag. Mooi om te zien.
2. Met mijn lieve vrouw van de Larchfilzen. Gladde stukken overwonnen en gedurende de afdaling voldoende zelfvertrouwen opgebouwd om nog een keer te gaan. Een grote stap. Ijsplaten en gladde pistes hadden zich in haar hoofd genesteld. Verstikkende angst. Opgelost. Volgend jaar Reckmoos.
3. Zien hoe Sven is vooruitgegaan en hoe hij zich met een klas van 12 kinderen over de pistes beweegt. Wat is die kerel vooruitgegaan in de afgelopen jaren. Een volwassen leraar! Prachtige techniek.
4. Na de skishow even naar de apres-ski in de S4. Gezellig met de klasgenootjes van Sven. Eem zeur’n. Toevallig is Gert, de leraar van Sven op het ROC er ook. Even bijkletsen.
5. Met Sven van de Doischberg. Eindelijk. Vorig jaar heb ik er een stukje over geschreven. Toen was hij niet in Fieberbrunn. Ik heb dus een jaar moeten wachten om te zien of ik een beetje in zijn spoor kon blijven. Ik moest dat weten. Dat lukte. Goed voor mijn ego. Wetende dat ie niet al te hard ging ;-)
6. Tot slot. Ik heb zelf weer veel geleerd. Van Sven en van Vincent. Lichaamshouding, stokinzet, dalski, gewichtverplaatsing, Alpinesfahrverhalten enz.
En gaat het dan alleen om goed en mooi en hard en stijlvol skiën? Nee, natuurlijk niet, maar ik merk dat ik dat erg belangrijk vind en dat ik bereid ben om hier energie in te steken. Soms wat te veel. Vergeef me, het is iets van vroeger. Een diep verlangen om het goed en mooi te doen. De beste te zijn zelfs.
Het grootste hoogtepunt was natuurlijk dat Pa en Ma er weer bij waren. Niks aan tempo of techniek ingeboet na een jaar afwezigheid. Ook even gezellig als altijd. Supermooi dat je met 3 complete generaties op de piste staat! Zelfs de Larchfilzen gedaan in Fieberbrunn. Niet eenvoudig qua omstandigheden. We made it!
Een paar keer uit eten in de het dorp. Prima restaurant met een klassieke Oostenrijkse kaart. Van schnitzel tot de iets meer culinaire gerechten.
Rummicub en Yahtzee in de avond. (Dat was met name voor de rest een hoogtepunt, ik had een goed boek)
Wintersport is altijd ver rijden, spannend, duur, vermoeiend en inspannend. Soms vraag ik me af of het het allemaal waard is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten