Met enig dedain......

Ons laatste vrije weekend. Oh jee. Dat behoeft een toelichting. Volgend weekend gaan we kijken welk hondje uit het nest van Rusty bij ons komt wonen. En het weekend daarop komt ie echt. Dan is er de komende weekenden vast niet veel tijd over om op pad te gaan met de bus. Dan richten we onze energie op een nieuw project.

Het nest van Rusty is haar 2e nestje van de kennel “De Enterse Ieren”. Toen ik vorig jaar op een zomerse zondag in mei voorstelde om weer een hond in huis te nemen werd dit met groot gejuich ontvangen. Het gemis van Thungy is er nog steeds maar er is weer plek in ons hart voor een nieuwe hond. En blijkbaar had ik daar zelf ook behoefte aan, anders had ik dat niet voorgesteld.

Vanaf dat moment ging het vrij snel. Op een goed moment kwam ik op Marktplaats (Ja, ik weet het, geen hond via Marktplaats) een kennel in de buurt tegen. Het contact was heel snel gelegd en voor we het wisten stonden we bij een nestje van 10 pups te kijken die een paar weken later zouden uitvliegen. En dat kleine spul is mooi, maar de 3 moederhonden, die waren pas echt tof. Lief, aanhankelijk, tikje arrogant en heel stabiel.

We zijn nog een keer wezen kijken met de kinderen en waren toen al gestegen op de wachtlijst. In januari is “onze” moederhond gedekt en binnenkort komt er dus een Iers dametje bij ons in huis de boel op stelten zetten.

Riempje halen, voerbak, voer, kussen, bench en de hondenschool is al geboekt.

Ondertussen staan wij op camping De Stoker in het Friese “De Veenhoop”. Het is koud en zonnig en we zitten een beetje buiten. Pa en Ma zijn er ook. Dat is geen toeval, dat is zo gepland. Erg gezellig.

Nu zijn Pa en Ma echte fietsers. Sinds kort elektrisch maar daarvoor gewoon op spierkracht. Renate en ik zijn dat niet. Sterker nog. Ik gedoog de elektrische variant. Ik veracht dat naturelle getrap tegen de wind in. Wij zijn wandelaars. Wij kijken met enig dedain neer op die rijdende reclamezuilen die hun eigen Tour de France rijden op een winderige strook asfalt in Overijssel of Friesland of Limburg. De Stella-stelletjes en de Amslot-duo’s, die ’s heeren wegen onveilig maken a 26,8 kilometer per uur zolang de accu toelaat. Liefst in matchende kledij. Elektrische windjacks, dat zijn het.

Dat is natuurlijk een grapje……..

We zijn de benauwdste niet en als Pap voorstelt om de pontjes-route te fietsen, de korte route van 26 kilometer, dan gaan we dat doen. We vertrekken om 11 uur en zitten binnen 2 kilometer voor het eerst met de fiets op de boot. Het waait stevig en de weg door de Alde Feanen richting Earnewoud is prachtig. Langs het Prinses Margriet kanaal en dan via Grou en een aantal pontjes weer richting De Veenhoop. Koffie onderweg. Ranja. Geen visje helaas, maar wel een kadetje met ham of kaas.

42 f*cking kilometers! Accu bijkans leeg. Zere kont. Zere knieën. Zere polsen. Asteblief.

Het was een prachtige route door het hart van Friesland. Tussen Drachten en Leeuwarden. En die pijntjes waren zo weer vergeten en de accu’s zijn al weer opgeladen.

We zitten uit de wind in de zon onze zonden te overdenken. Met een biertje en een wijntje. April. Nog steeds frisjes. Vannacht de kachel weer aan.

Ons laatste vrije weekend.

Vanlife

Ja hoor. Gelukt. Natgeregend.

De bedden in de bus bevallen steeds iets beter. Ik heb vannacht echt geslapen en Renate ook wel volgens mij. Volgende keer wel wat blokken onder de voorwielen. Ik heb het idee dat dat prettiger is. En een kleine moeite.

We ontbijten met koffie en broodjes en doen de wandelkleding aan. Even naar het toilet waar we de dame van de camperplek tegenkomen. Ze voorspeld dat het de hele dag droog blijft. Optimisten, die Millingers.

We lopen richting Kekerdom en gaan daar de dijk op. Het waait zachtjes en het is best fris. Handschoenen en mutsen weer dus. Vergeet even niet dat we in 2019 rond deze tijd in Sauerland liepen en dat we toen in 1 dag 20 cm. sneeuw hebben gehad. April dus.

Over de dijk gaan we de Millingerwaard in. Enerzijds een zandwinlocatie, anderzijds een natuurgebied ingericht voor vogels. Zwanen, ganzen, futen, eenden enzovoort. Allemaal vergezeld van talrijke koeien en paarden.

We lopen tot aan de Waal en kijken uit over de drukbevaren rivier. Het is hier werkelijk prachtig.

Een klein stukje terug de waard in en dan met een bocht parallel aan de Waal naar Millingen. Het sputtert een beetje. Vreemd. Dat was toch niet voorspeld?

Eenmaal aan de rand van Millingen regent het pijpenstelen. Met de wind in de rug en een kadetje met kaas in de hand keren we terug over de dijk naar het Crumpse hoekje. We lopen een kleine 3 uur. In de camper maken we een warm potje noedels. Het wordt een avondregen volgens de radar.

En dan zit je. Geen auto bij de hand. Verplicht ontspannen. Lezen, schrijven, geinen, radio luisteren, een biertje drinken. 

Met de caravan waren we zeker nog even in de auto gesprongen om wat van de omgeving te zien. Maar dat is nu anders. Beter? Slechter?

Geen idee nog. Anders. Eten en drinken en alle andere basisvoorzieningen hebben we bij de hand. Het geeft rust. We hoeven niks meer. Tuurlijk verlangen we zo langzamerhand naar 20 graden en een zonnetje. Dat doet toch iedereen? Waar de zomer van 2020 heel vroeg begon en eindeloos duurde, ik liep vanaf april tot oktober in korte broek, duurt het nu wel erg lang voordat we behaaglijk buiten kunnen zijn.

Gezien de voorspellingen zijn we morgen op tijd in huis. Nog 1 vrij weekend voordat de hond bij ons komt wonen. Dan zullen we waarschijnlijk wel een tijdje bij huis blijven.

Dat ene weekend moet nog wel even genoten worden.

Daar zal ik de volgende keer eens over schrijven. Over de hond.

Nasi

Wat een drukte. Ja, ook met mensen. Hier op de Posbank. Maar die hebben we achter ons gelaten op de parkeerplaats. Nee, ik bedoel in het bos. Vogels. Schijnbaar moet er nog heel wat gebeuren voordat er in mei, eieren gelegd kunnen worden.

Wat zijn er toch oneindig veel vogelgeluiden. Niet dat we ze zien. De lange eiken wiegen zachtjes in de wind en af en toe sputtert het bladerdek van vorig jaar iets omhoog. Vogels op zoek naar wormen, takjes, kevers en ander bruikbaar of eetbaar materiaal.

U begrijpt het al. We zijn aan de wandel. Ons einddoel is Millingen aan de Rijn, maar we rijden via Delden, Goor, Lochem en Zutphen eerst naar De Steeg om bovenop de Posbank een kopje koffie te drinken.

We smeren wat broodjes voor onderweg en vertrekken dan voor een rondje van een kleine 10 kilometer door Nationaal Park Veluwezoom.

Op de parkeer plaats is het gezellig druk. Fietsers, wandelaars, motorrijders. En een afhaal voor koffie en broodjes. Een paar soortgenoten, camperaars, hebben hetzelfde idee als ons.

De wind waait en een mild zonnetje geeft wat warmte. Na een paar uur zijn we terug. Kopje koffie omdat het kan en dan de drukte in. Arnhem, Nijmegen, richting Kleve. Met een uurtje zitten we in Millingen.

Een hartelijk ontvangst op deze camperplek. Er staan nog 4 campers en we kiezen een mooi plekje uit.

Tijd voor een biertje en dan pakken we de fiets voor een reisje naar de Rijn. Het is druk op de Rijn. Het vaart af en aan. Lobith is hier een kilometer van vandaan. Pannerden ligt aan de overkant. Met een pontje bereikbaar. In de verte zijn de steenfabrieken te zien. De Ooijpolder ligt om de hoek. Voor ons een onbekend stukje Nederland. Een ontdekking. Het is hier prachtig.

We lezen en schrijven wat in de avond nadat we hebben genoten van een blik nasi met satesaus. (nee, echt niet zo slecht als het klinkt)

Dit is een heel ontspannen start van het weekend. Morgen gaan we te voet de Millingerwaard bekijken. En waarschijnlijk weer natregenen.

Whatever. Dikke pret.