Binnen

We hadden hem eigenlijk nog niet gezien. Niet echt. Ja, als een schim op de linkerbank van de caravan. Voorin. Maar verder niet. Zijn vrouw wel. Die ging zo af en toe naar de buren om daar de boel aan kant te houden. De buren zelf waren er niet. In de ochtend met een doekje over de tuinstoelen en gedurende de dag even kijken of binnen alles nog goed is. Het zijn onze overburen op de camping.

Wij maken een wandeling. Noodgedwongen. Omdat de fietsaccu’s bijna leeg zijn. Daarna op de fiets over het schiereiland hier. Een enorm vogelreservaat met zeehonden en 340 soorten vogels. Links en rechts grote huizen in het groen. Zomerhuisjes en lommerrijke lanen met hoge bomen. Het is hier vooral erg mooi en rustig. In het centrum is het markt met maar liefst 2 kraampjes. 1 met plaatselijke lekkernijen en 1 met plantjes en groentes. 

Een golfbaan blokkeert ons een beetje de weg. En dan wel de op 3 na oudste golfbaan van Zweden. Zal wel. Ik heb er last van. Van dat knikkeren voor grote en vooral oude mensen. Ik weet niet wat dat is. Een soort haat-liefde verhouding. Laten we het daar maar op houden.

Als we de fiets ergens in de duinen hebben achter gelaten lopen we een eind langs het strand richting Måkläpen. Een gedeelte van het schiereiland dat zich pas in 1997 bij het vaste land heeft gevoegd en nog steeds in beweging is in noordelijke richting. Pippi heeft het enorm naar haar zin maar uiteindelijk komen we niet zo ver als we willen. Het eindigt met de borden “gesloten van 1 februari tot 1 oktober”. Vanwege vogel en zeehonden reservaat enzovoort. Dit is de grootste zeehonden kolonie in de Baltische regio. We zien er geen helaas. Maar het is vooral een broedplek en eind van het jaar een tussenstop voor de vogels naar het zuiden. Vanaf eind augustus tot begin oktober kun je hier dagen meemaken dat er 100.000 dieren vertrekken naar zonniger oorden. Wat moet dat een geweldig gezicht zijn.

Wij zien een eend met 7 jonkies en wat steltlopers met jongen. De vader (of moeder) heeft het nogal aan de stok met de vadereend. Mooi gezicht. Mooie natuur.

Op een uitkijkplek eindigen we en we lopen terug. Jassen uit. Het is bijna windstil en de zon komt langzaam tevoorschijn.

Eenmaal terug bij de fietsen gaan we richting de ICA voor wat sandwiches. Nog even door de haven en het bescheiden centrum van Falsterbo en dan zijn we moe.

We ploffen in de stoelen voor de bus. We eten buiten. Een mooi bord met sla, tomaat, mozzarella en copa. Wat gehaktballetjes en een tomatensoepje vooraf. Ook het stokbrood ontbreekt niet. 

Uit de wind en in de zon is het prima. 

Dat vind de overbuurman ook. Moeizaam schuifelt hij naar zijn rollator. Geen wonder dat we hem nog niet gezien hebben. Licht voorover gebogen zakt hij neer op het hulpmiddel op wielen. In de zon. De buurvrouw schuifelt wat zenuwachtig om de caravan met haar doekjes.

En dan verschijnt er een glimlach op  het gezicht van de vriendelijke man. Een witte Golf met jongelui draait het pad op. De buren. Zoon of dochter waarschijnlijk. Ze hebben eten bij zich. Er komen nog tot laat gezellige geluiden uit de voortent. 

A reason to live……..