Fieberbrunn

Omhoog via de Doischberg. Anders dan anders. Meestal staan we in de rij voor Streuböden. We kijken dan op de schermen of er nog plek in de bakjes is voor allemaal. Doischberg omhoog dus. Dan glijden we behoedzaam naar de Larchfilzkögel. Een lange zit omhoog volgt. Uitstappen en dan na een korte afdaling komen we aan bij Reckmoos-Nord. The Black Side of the Sun. Je doet wat als skigebied om op te vallen. Klopt wel een beetje, die naam. Deze piste ligt altijd in de schaduw en is qua steilte een uitdaging.

Reckmoos Süd naar beneden en dan met de relatief nieuwe Tirol-S naar Saalbach. Een korte verbindingslift en dan de afdaling naar het centrum van Saalbach. We kijken uit over het hele gebied. Van Leogang tot aan Hinterglemm. De kerklokken luiden in Saalbach. Laten we aannemen dat dat voor de nieuwe sneeuw is. Het houdt niet over. De pistes zijn perfect maar daarnaast en in het dal is het overwegend groen wat de klok slaat. De sneeuw van zondag en maandag heeft de pistes goed gedaan. Nu, op donderdag is het verdwenen van de bomen en de huizen.

De pistes zijn geweldig. Beetje glad. Beetje sneeuw. Beetje pap. Beetje druk soms. Dat dan weer wel. Inmiddels zijn we halverwege de dag en pakken we een cola bij een veel te hippe soul-lounge in Saalbach. Met een chagrijnige ober. Met stemmige lounge muziek. Met publiek met veel te veel geld. En brilletjes. En kleertjes. En spulletjes. We pakken de lift omhoog. En dan nog 1. 

Sven en ik hebben overlegt hoe we dit aanpakken. De Tirol-S naar beneden is steil en in de schaduw. Op deze piste ben ik er voor de eerste keer uit geskied door Sven. Caine kiest wijs. Hij gaat met de lift naar beneden. De rest daalt af.

Eenmaal in het dal treffen we elkaar weer en gaan we met de Reckmoos-Süd weer naar boven. Naar de punaise. Nog een stevige afdaling samen. Reckmoos-Nord. Glansrijk. Allemaal. 

En dan zijn we weer in Fieberbrunn. Streuböden naar beneden. Stukje funpark en dan even door de winkel van de S4. 

Maar niet nadat we de Doischberg nog even nemen. Mijn lief heeft het ski-virus weer te pakken. Ons plannetje om de angst te bestrijden door op Het Rutbeek, borstelbaan, te oefenen heeft wonderwel gewerkt. 

Tuurlijk zijn de steile pistes nog een uitdaging. Maar de belemmerende angst is verleden tijd. Wat een beetje techniek al niet kan doen. 

In ons huisje staat de wijn en het bier koud. We eten bij Capanna in Fieberbrunn. Hier staan een aantal maatjes van Sven in de keuken en in de bediening. Wat een avond. Supergezellig. Heerlijk eten. De kids gaan nog even naar de aprés-ski. Wij gaan naar huis.

2 verhaaltjes over onze vakantie. Kinderen mee. Pa en ma mee. Pa en ma op deze leeftijd nog skiën en naar de top in Waidring.

Goeie heenreis. Goeie terugreis. Goed eten. Goeie gesprekken. Sneeuw. Zon. Mist. We hebben alles weer meegemaakt.

Making memories that last……….

Lente

Ik kijk uit over het Pillerseetal. Beneden mij, bij de plaatselijke kerk, is een uitvaart gaande. De zalvige toon van de pastoor of dominee klinkt uit de speakers. De blaaskapel laat stemmige tonen horen. Het kerkhof is druk bevolkt door de vele bezoekers. St. Jacob im Haus is nu een grote publieke parkeerplaats. 

Verder rechts in het dal komen mensen van de piste af. Alleen of in groepjes. Vanuit het hotel in het midden van het dal klinken vrolijke Tiroler klanken die al snel overstemt worden door de kerkklokken die in 2 tonen door het dal zweven.

Onder mijn voeten klinkt de krakende sneeuw. Om me heen valt de sneeuw van gisteren van de bomen. De zon doet zijn werk en het smeltwater loopt in een stroompje langs het pad.

Ik ben aan het wandelen. Vanmorgen leek het een goed idee om een rustdag te nemen na 3 intensieve dagen op de piste. Nu lijkt dat het slechtste idee ooit. We hebben boodschappen gedaan en een beetje geshopt. Met de ziel onder de arm. Sven staat in Fieberbrunn op de piste.

Gisteren hebben we de verjaardag van mama gevierd op de piste en in het restaurant aan de voet van de heuvel waar ons huisje staat. Wilco is over gekomen met zijn gezin zodat we compleet zijn. Alle kinderen en kleinkinderen en aanhang. Het is nog lang onrustig in Gasthof Zur Post en in Dickies Hof. Mooie dag. Het weer zit mee. De sneeuw is bijkans perfect. Funpark. Blauwe pistes. De top. Zwarte pistes. Chocolademelk en germknödels. En chips. En bier.

Terug naar de woensdag.

Vandaag eten we tussen de middag een lekkere zelf gemaakte speckplatte met vers brood, verschillende vleeswaren en augurken en pepers. Echt heel lekker.

Ik loop door. Omhoog. De sneeuw en de gravel wisselen elkaar af. Het is steil. Het wordt stiller. Na 3 kwartier kom ik op een punt waarop ik uitkijk over het hele dal. Ik ga even zitten op een dikke steen. Ik heb de jas uit gedaan. 1 maart. Lente. Ik loop met de wind mee. Omhoog. Dat is warm. Ik neem even de omgeving in me op. Na een tijdje pak ik mijn jas en vertrek. Terugweg. Nog steeds is de uitvaart niet gedaan. Door de bomen zie ik de drommen over het kerkhof samenkomen. Nog steeds muziek. Nog steeds die stem. Eenmaal in het dal zie ik dat je niet tot het eind hoeft te blijven bij dit soort gelegenheden. De mensen die achteraan staan vertrekken richting de auto en gaan alvast.

Ik ga nog even op een bankje zitten wat ik aan het begin van de wandeling al zag. Ik kijk uit over ons huisje en de rest van het dorp. Even gluren bij de begrafenis en dan naar huis. Kopje thee.

Sven wordt opgehaald en we eten hamburgers met patat. De kaarten komen op tafel. Ook vandaag is er bier. Dunkeles Weizen.

Het is uiteindelijk een prima dag, gedeeltelijk in de natuur. Morgen vol gas in Fieberbrunn.