Ik kijk uit over het Pillerseetal. Beneden mij, bij de plaatselijke kerk, is een uitvaart gaande. De zalvige toon van de pastoor of dominee klinkt uit de speakers. De blaaskapel laat stemmige tonen horen. Het kerkhof is druk bevolkt door de vele bezoekers. St. Jacob im Haus is nu een grote publieke parkeerplaats.
Verder rechts in het dal komen mensen van de piste af. Alleen of in groepjes. Vanuit het hotel in het midden van het dal klinken vrolijke Tiroler klanken die al snel overstemt worden door de kerkklokken die in 2 tonen door het dal zweven.
Onder mijn voeten klinkt de krakende sneeuw. Om me heen valt de sneeuw van gisteren van de bomen. De zon doet zijn werk en het smeltwater loopt in een stroompje langs het pad.
Ik ben aan het wandelen. Vanmorgen leek het een goed idee om een rustdag te nemen na 3 intensieve dagen op de piste. Nu lijkt dat het slechtste idee ooit. We hebben boodschappen gedaan en een beetje geshopt. Met de ziel onder de arm. Sven staat in Fieberbrunn op de piste.
Gisteren hebben we de verjaardag van mama gevierd op de piste en in het restaurant aan de voet van de heuvel waar ons huisje staat. Wilco is over gekomen met zijn gezin zodat we compleet zijn. Alle kinderen en kleinkinderen en aanhang. Het is nog lang onrustig in Gasthof Zur Post en in Dickies Hof. Mooie dag. Het weer zit mee. De sneeuw is bijkans perfect. Funpark. Blauwe pistes. De top. Zwarte pistes. Chocolademelk en germknödels. En chips. En bier.
Terug naar de woensdag.
Vandaag eten we tussen de middag een lekkere zelf gemaakte speckplatte met vers brood, verschillende vleeswaren en augurken en pepers. Echt heel lekker.
Ik loop door. Omhoog. De sneeuw en de gravel wisselen elkaar af. Het is steil. Het wordt stiller. Na 3 kwartier kom ik op een punt waarop ik uitkijk over het hele dal. Ik ga even zitten op een dikke steen. Ik heb de jas uit gedaan. 1 maart. Lente. Ik loop met de wind mee. Omhoog. Dat is warm. Ik neem even de omgeving in me op. Na een tijdje pak ik mijn jas en vertrek. Terugweg. Nog steeds is de uitvaart niet gedaan. Door de bomen zie ik de drommen over het kerkhof samenkomen. Nog steeds muziek. Nog steeds die stem. Eenmaal in het dal zie ik dat je niet tot het eind hoeft te blijven bij dit soort gelegenheden. De mensen die achteraan staan vertrekken richting de auto en gaan alvast.
Ik ga nog even op een bankje zitten wat ik aan het begin van de wandeling al zag. Ik kijk uit over ons huisje en de rest van het dorp. Even gluren bij de begrafenis en dan naar huis. Kopje thee.
Sven wordt opgehaald en we eten hamburgers met patat. De kaarten komen op tafel. Ook vandaag is er bier. Dunkeles Weizen.
Het is uiteindelijk een prima dag, gedeeltelijk in de natuur. Morgen vol gas in Fieberbrunn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten