Die Erste Algemeine Synchroon Vlieger Gesellschaft

Ze zeggen wel eens dat voor alles een eerste keer is.

Ik heb op de fiets in de stromende regen broodjes gehaald. Renate is dan al terug met 2 kletsnatte hondjes. Die heeft een klein rondje gedaan. Meestal heb ik de koffie al klaar. Buienradar heeft alleen maar slecht nieuws voor Domburg deze dag.

We kijken elkaar aan en dan is het besluit snel genomen. We zijn verslagen door de regen. Door het weer. Door de nattigheid. We gaan een dag eerder dan gepland naar huis.

Maar niet zomaar. We hebben de hele dag. We weten nog een plekje aan de Brouwersdam met zeehonden. We willen nog wel even langs Neeltje Jans en de kering. We gaan via Rotterdam en dan op Utrecht.

Aan de Brouwersdam zien we 4 zeehonden bij de uitlaat van de poldersluis liggen. Ze houden me voor de gek. Heb je net het fototoestel klaar, duiken ze weer onder. Prachtig schouwspel. Even verder op het strand gaan de hondjes lekker tekeer. Er is een groep Duitse toeristen die synchroon aan het vliegeren is. Die Erste Algemeine Synchroon Vlieger Gesellschaft waarschijnlijk. Ziet er best wel gaaf uit. 10 vliegers waarmee ze patronen vliegen. Beetje line-dancing in de lucht……

We smeren de broodjes voor onderweg en dan op huus an. Het was hier zelfs droog met een klein zonnetje. Bij Brielle keert de regen terug en die vergezeld ons tot aan Almelo. Buienradar bevestigd ons besluit om te gaan. Domburg is de hele dag nat vandaag.

Snel de spullen uit de bus. Joggingbroek aan. Pizza bestellen en dan op de bank. Laatste vakantiedag. Helemaal goed. Dikke pret gehad.

Dit was de eerste keer dat we eerder terug zijn van vakantie.

Nou, dat viel reuze mee vandaag....

Nou, dat viel eigenlijk reuze mee vandaag. In de nacht worden we wakker geregend door een flinke bui maar overdag slaagt de zon erin om door de wolken te breken. Langdurig zelfs. Wel een waterig tintje maar goed. Het is droog.

We slenteren het dorp in, voortgetrokken door 2 dolle koppies. Dobby en Pippi zijn soms niet te houden. In het dorp echter, gedragen ze zich voorbeeldig. Even wat winkeltjes. Even kijken bij een viswinkel. Even uit het dorp naar het strand.

Daar is het druk! De korte lijnen geven gelukkig iets meer controle over die beestjes. We zien een aangespoelde zeehond die even later vrolijk in de golven verdwijnt. We nemen dezelfde weg terug door het dorp.

We eten kibbeling van kabeljauw van de plaatselijke visboer en rusten wat.

Het strand en de zee roepen echter nog steeds en we kleden ons aan en keren terug naar het strand.

Op een rustig moment zonder honden of ander volk laten we ze 1 voor 1 even los. Dobby besluit wat rond ons heen te dribbelen en luistert goed naar het fluitje. Pippi vliegt direct weg om het hele strand door te jagen. Halverwege Vlissingen keert ze om en komt ze terug.

Na een 2e zelfde sessie is het genoeg geweest voor de hondjes en onze zenuwen. Allebei aan de riem en rap op huus an.

Borrel. Bier. Hapjes en uiteindelijk rijst met Babi Pangang van de Aldi. Uit blik. Gaat nog eens heel groot worden.

Trouwens, het weer viel reuze mee vandaag.

Natte onderbroek

Je hebt soms van die weekenden dat je kijkt naar de weersvoorspelling en dat je twijfelt of je zult gaan. Uiteindelijk valt het dan vaak heel erg mee. Een buitje hier, een buitje daar maar het mag geen naam hebben. De zon laat zich zelfs zien.

Dat is nu niet aan de hand! Ik heb gisteren een paar uur gewerkt in de camper als een echte nomad en vandaag rond ik het af. Moest echt even af, qua planning. Het leven van een ambtenaar gaat vaak over rozen maar nu even niet. Der an met de lippe!

Rond half 1 kleden we ons aan en gaan we naar het strand. Het was in de ochtend redelijk droog. Nog geen 15 minuten van de camping stortregenen we van het pad af. Schuilen? Nope, nergens. Nat tot op de onderbroek. Letterlijk.

We wandelen al soppend terug naar de bus en doen om en om de kleren uit. En dan is zo’n camperbus best beperkt in ruimte. Alles op hangers in de cabine en in de toiletruimte. Kachel aan. Eerst maar eens eten.

Rond 4 uur zijn de jassen droog en wagen we een nieuwe poging. Het strand is geweldig. Hoge golven. Het is vloed. Schuim. Zand. Wind. Droog. De hondjes zijn helemaal door het dolle. Vooral die kleine. Om 5 uur wordt het al donker en lopen we weer terug. We ontwijken een dikke bui ten westen van ons.

Tijd voor een biertje. Ondanks de omstandigheden hebben we het ontzettend naar onze zin. 

Maar nee, het weer valt niet mee deze keer.

Storm Henk

Op de E30 klettert de regen hard op de voorruit. De overgebleven druppels worden door de ruitenwissers bruut van het glas geveegd. Nog 150 kilometer via Utrecht, Gorichem, Bergen op Zoom en Roosendaal. In willekeurige volgorde. 

We rijden op de Garmin en die heeft vaak hele creatieve routes om ergens te komen. Als de bordjes Domburg rechtdoor aanwijzen komen wij via de Garmin op een aardappelknollenweg midden in Zeeland. En verrassend genoeg komen we aan bij de ingang van Hof Domburg. Onze plek voor de komen de 5 dagen.

Net als vorig jaar kunnen we allebei een paar dagen vrij nemen in de eerste week van het nieuwe jaar. En na de bizarre decembermaand besluiten we dat we dat gaan doen. Beetje bijslapen. Beetje uitwaaien. Even uit de eigen omgeving. Even proberen te vergeten.

Onze plek ligt achter een andere camper. Het is drassig en ik steek achterwaarts in. De wielen spinnen maar uiteindelijk staan we recht en haaks.

Het regent al de hele dag. Ons gemoed wordt erdoor beïnvloed. 

Rond half 4 is het droog en neem ik de hondjes mee voor een rondje. Die 2 zijn al net zo onstuimig als het weer. Storm Henk raast over de camping.

We eten een schnitzel en verschansen ons in de bus. Kachel aan. We schudden heen en weer alsof we in de eerste de beste parkeergarage in Tokyo staan. Storm Henk!

Morgen maar eens verder kijken op het park en in het dorpje. En op het strand!

We staan heel dicht aan zee.....;-)