Boeiend

Boeiend verschijnsel is dat, dat kamperen. Of camperen. Zo sta je tussen de lesbische bouwvakkers, hippies met daktenten en een fles moezel op tafel. Even later sta je in Frankrijk op een bijna lege camping met een graad of 28. De beste douches die ik ooit in mijn leven heb meegemaakt en een flesje Elzas Edelzwicker. 

Niet veel later regen je de tent uit bij een graad of 15 in één van de mooiste wandelgebieden van de Benelux. En dan beland je in het Pinksterweekend op een landgoed waar elke opa en oma de kleinkinderen te slapen heeft. Gezellig.

Het was een toffe week. De laatste dagen konden we volgens plan lekker buiten zijn en hebben we veel gewandeld. Noord Limburg is heel erg mooi. We eten in de morgen vers gebakken zuurdesem-broodjes en scharreleieren van de kippen hier op het landgoed. De parelhoenders lopen rond de bus en dat vinden de hondjes dan weer heel spannend.

Morgen opruimen en nog 150 kilometer en dan zit het erop. 

Inmiddels zijn we thuis.......

Landgoed

Op landgoed “De Gortmeule” worden we ontvangen met vlaai. Gebakken door de eigenaresse van dit landgoed. Dat doet ze al 32 jaar. Heel veel kakkineuzer dan dit gaat het niet worden maar de manier waarop het hier gaat is best wel tof. Laat me uitleggen.

We zijn inderdaad de tent uit geregend in België. De Hoge Venen zijn supermooi. Eén enorm wandelgebied. Maar vooral hoog. Rond de 650 meter. En dat is in mei nogal koud. Met regen. En dan moet je binnen zitten. En dan is die bus al snel wat klein met 2 honden. We zoeken het warmere Nederland dus op. Als laatste tussenstop. Geen diner in brasserie Domaine Charmille op donderdag en vrijdag. Jammer. Maar we gaan zeker in de herkansing in september ofzo.

Campercontact en Google weten al snel een plekje te vinden in Horst aan de Maas.

Onderweg bezoeken we een brouwerij. Op de bijna hoogste top van de Venen staat Peak Beer. Een super moderne brouwerij sinds 2016, met respect voor de traditie van België. We kopen wat Triple, een Blonde en een Scotch van het vat. Even later doen we boodschappen bij de Lidl in Eupen en lopen we stiekum door de Action. Voor wat lampjes.

Mooi op tijd komen we aan in Horst. Een man met een kleine manbun en een oorring ontvangt ons. Uiterst hartelijk en gastvrij. We krijgen een mooie plek op het kort gemaaide groene gras. Even later wordt de vlaai gebracht. Er is een winkeltje met eieren en honing en ingemaakte groentes. We maken een praatje. Bestellen wat brood voor morgen en zitten lekker onder de luifel bij een graad of 22. Dat is alvast gelukt. We doorstaan een donderbui. En dan gaat de BBQ aan. Skotti!

Spijt dat we niet langer in België zijn. Opluchting dat we buiten kunnen zijn. 

Keuzes van een camperaar. Nog een paar dagen maar.

Heerlijk en briljant

Zondag. De laatste dag van het Hemelvaart weekend. Voor velen het einde. Langzaam loopt de camping leeg. Het is een drukte van belang bij de afvoer van het grijze water voor campers. Een rij. Daar staat ook zo’n automaat waar je de cassette van je toilet inzet en waar dat ding er weer schoon uitkomt. Met nieuwe vloeistof en al. Ik heb er al een paar keer bij staan kijken. Het ding wordt veel gebruikt. In de Ardesch stond er ook 1. Ideaal natuurlijk. Geen vieze handen, geen gesputter, geen geknoei met vloeistof en geen geurtjes meer. Voor 2,50. Na wat twijfel kies ik een rustig moment en druk ik op de juiste knoppen. Het deurtje gaat omhoog en ik druk de cassette in het apparaat. Na 2 minuten komt ie er schoon weer uit. Briljant!

De man aan de receptie wenst me een voorspoedige terugreis. Ik vertel hem dat we nog een week hebben en dat we naar Frankrijk gaan. Ondertussen reken ik af. 200 euro voor 3 nachten, 2 flessen zeer goede moezelwijn, 3 dagen broodjes voor het ontbijt en 1 keer schoonmaken van de cassette van het toilet. 

De heren zitten hier nu een paar jaar en hebben de boel goed onder controle. Zelden zo’n gastvrije en professionele ontvangst meegemaakt. Heerlijk.

De rit naar Niederbronn les Bains gaat voorspoedig. De hondjes zijn voorbeeldig. Ook op de camping. Iedereen kan er langs lopen, met of zonder hond. Ze geven geen kick. Dat is heel fijn.

Bij aankomst op de camping in Niederbronn lijkt het alsof we een paar uur moeten wachten. Mittagsruhe in het Frans.

De camping is gesloten tot 3 uur maar terwijl het eigenaars echtpaar zit te eten mag ik wel een plekje uitzoeken. De rest regelen we later wel. 

Het is hier rustig en ik zoek een mooie plek op zonder medekampeerders. We zetten de boel op en gaan ff eten. Dan lekker een eind met de hondjes en een wijntje.

De dagen hier zijn warm. We doen niet heel veel. Maandag maken we nog een lange wandeling en plannen we er 1 voor dinsdag. Maar dinsdag is 28+ graden. Een lummeldagje. Heerlijk.

Boodschapjes. Paté en croute. Wijn. Rillettes. Gemengde sla. Feta. Stokbrood. Olijven. Een Fuet. Mozzerella. Procuito. Wat chipolata worstjes voor op de Skotti. Cornichons en wat kaasjes. Het leven is goed in Frankrijk.

Morgen wordt alles anders. Dan gaan we naar de Hooge Venen in België. Waarschijnlijk regenen we daar de tent uit. Maar dit nemen ze ons niet weer af.

Noorderlicht

De Moezel. Oubollig. Oubollig? Ik heb in de afgelopen dagen een gebied meegemaakt dat zich naadloos heeft aangepast aan het veranderende kampeerlandschap van de afgelopen 5 jaar.

Voor ons staat een camper uit de jaren 50 met een aanhanger, wat rare snoeshanen en een pistentje. Naast ons staat een lesbisch koppel. Rokend en drinkend als bouwvakkers. Bier uit de fles en ze maken het ene flesje met het andere open. In 1 vloeiende beweging.

Achterons staat een stel met als grootste aanwinst in de T4-bus een enorme koelkast en vriezer. Een daktent om in te slapen. Een bosje wilde bloemen op tafel. Wijnglazen paraat van vroeg tot laat. 

De keurige man en vrouw daarvoor hebben alles nog in plastic. De kussens, de luifel, de stokken en de buitenkeuken. Een busje, ook met een daktent. 

De 2 broers reizen verschillend. 1 met een bus en een imperiaal en een zonnepaneel. Het ontbijt vindt plaats onder de meegebrachte partytent. De ander leeft in een vouwwagen uit de jaren 70. Functioneel. Geen elektrische fietsen. Wel een kleedje op tafel. En elke dag 2 verschillende sokken aan.

En natuurlijk staat er naast ons een stel waarvan hij waarschijnlijk in het openbaar bestuur of in het onderwijs werkt. En waar zij vrijwilligers werk doet in het plaatselijke bejaardencentrum. Natuurlijk.

Maar voor de rest is te veel en te divers om op te noemen. Buiten de gebruikelijke buscampers, integralen en alkoven. Zo heel af en toe zie je nog een auto met caravan. 

Dat dus hier aan de Moezel. En dan staan wij op de camping. Even verderop in Graach is een camperplek met minimaal 400 plekken. Direct aan de Moezeloever. Alle witte dozen keurig in het gelid.

We bezoeken Bernkastel-Kues op de fiets. Drinken heerlijke wijn en in de avond eten we van de Skotti. Het weer zit mee. De hele dag staat de zon aan de hemel.

1 ding nog. Ik heb hier in 2022 wel eens geschreven dat we ver van huis in het Noorden zaten. Ruim 1800 kilometer. Fjallnäs. In september. Het begin van het seizoen van Aurora Borealis, het Noorderlicht. Bucketlist-dingetje. Inmiddels heeft de halve familie het al gezien. In IJsland, in Finland of op de Faeröer eilanden maar zijn wij nog steeds Noorderlicht-maagden.

Tot aan gisteravond! Eerst een melding op de Aurora app. Dan een rode gloed boven de flanken van het Wehlener Sonnenuhr. Het is er echt. 350 kilometer van huis. Naar het zuiden!

Moezel

Ik sta om kwart over acht in de ochtend met de vrienden van Sven te kletsen. Zij gaan met de motor een dagje los. Daarna gaat de BBQ aan bij ons thuis. Mooi dat dat kan. Maar als 1van de jongens vraagt waar wij naartoe gaan besef ik dat ik ouder word. We gaan naar de Moezel, zeg ik. Oh daar gingen mijn opa en oma ook altijd naartoe met de fanfare. Mooi daar. Ik ben wel eens mee geweest. 

De Moezel. Mooie herinneringen.

Een beker koffie en dan rijden we de oprit af.

Vanaf Almelo tot aan Oberhausen gaat het vrij goed. Daarna sluiten we aan in een witte polonaise van campers en caravans die slechts door wat ontbrekend asfalt bij diverse wegwerkzaamheden wordt belemmert in zijn snelheid. Dwars door Bonn. Op Koblenz, Trier en dan eraf naar Bern Kastel-Kues. 

We zijn te vroeg. Der schrank ist geschlossen bis 1500. We sluiten aan in de rij. Die verdwijnt als sneeuw voor de zon door een super efficiënte receptie. 

En heel snel staat alles op zijn plaats. De zon staat hoog aan de hemel.

We eten wat hapjes en een skeere nooodlesoep.

We drinken goeie wijn van het wijnhuis hier om de hoek.

We lopen een flink eind langs de Moezel.

We hebben vakantie.

En dat is overal gaaf. Ook of vooral aan de Moezel!

Lang geleden

Ja, dat klopt. Ik heb heel lang niet wat geschreven hier. Januari was de laatste keer. Dat gebeurt soms. Geen zin. Geen inspiratie, niks te melden. Ego te klein. Wie weet? Oordeel maar. 

In de tussentijd zijn we naar Daniel Lohues geweest in Borne en hebben we een weekend in Zwolle doorgebracht met een optreden van Rowwen Heze. Voor september hebben we geboekt bij Bökkers in Metropool, Hengelo. Cultuur……

Thuis is het gras kort. Het huis is net helemaal geschilderd en tip top. De badkamer is aangepast en supermooi geworden. 

De moestuin wil nog niet zoals bedoeld en het regent te vaak. Net als in het laatste verslag van januari. Het regent al sinds oktober. 

Heel af en toe komt de zon erbij. Lekker. Warm. Licht. Lente! Het is de hoogste tijd. De potjes en plantjes in de serre gaan gewoon te langzaam. Niks groeit echt lekker door. De tomaten en de pepers zijn traag. Ten einde raad plant ik ze in grotere potten of in de volle grond. Misschien helpt dat.

Maar we staan niet stil!

Aan de vooravond van een reis met de camper naar de Moezel, Elzas en de Ardennen wordt er heel hard gewerkt aan de zomer vakantie.

Sinds oktober zijn we als gezin aan het voorbereiden. Lezen. Kijken. Lonely Planet. Youtube. Reisgidsen. Sergio Herman. Antony Bourdain. Chris Abroad. TikTok. KLM. Booking.com . AirBnB. Eindeloos.

Wij gaan naar Japan!! 

Onze reis gaat van Amsterdam naar Tokyo in een luttele 13,5 uur vliegen. We zullen landen op Narita Airport en dan zijn we op onszelf aangewezen. Naar Mt. Fuji. Naar Osaka en Kyoto en dan van Takayama naar Kanazawa. Auto inleveren in Kyoto. Met de Shinkanzen wederom naar Tokyo. De laatste inkopen in Tokyo en dan weer naar onze eigen hoofdstad.

Bijna elke dag zijn we er mee bezig. Voorpret to the MAX! Op de verschillende zondagen plannen we de hotels en dan sluiten we samen af met Sake, sushi, tataki, sukiyaki, ramen en andere Japanse gerechten van Tim Anderson of Oof Verschuuren (Google!)

Dit is een bucketlist dingetje. Dit is “The Ultimate Journey”. Dit doen we samen. Dit zijn herinneringen in the making.

Maar goed. Eerst maar eens de Moezel en de Elzas en de Ardennen. Met de Globecar Campscout. Biertje. Wijntje. Verse broodjes. Uit eten. Zin in!

It turns out, you only get to do it ones!

Ps. Ik heb bij Daniël vooral geluisterd en geen foto's gemaakt. Wel ontzettend genoten!