Noorderlicht

De Moezel. Oubollig. Oubollig? Ik heb in de afgelopen dagen een gebied meegemaakt dat zich naadloos heeft aangepast aan het veranderende kampeerlandschap van de afgelopen 5 jaar.

Voor ons staat een camper uit de jaren 50 met een aanhanger, wat rare snoeshanen en een pistentje. Naast ons staat een lesbisch koppel. Rokend en drinkend als bouwvakkers. Bier uit de fles en ze maken het ene flesje met het andere open. In 1 vloeiende beweging.

Achterons staat een stel met als grootste aanwinst in de T4-bus een enorme koelkast en vriezer. Een daktent om in te slapen. Een bosje wilde bloemen op tafel. Wijnglazen paraat van vroeg tot laat. 

De keurige man en vrouw daarvoor hebben alles nog in plastic. De kussens, de luifel, de stokken en de buitenkeuken. Een busje, ook met een daktent. 

De 2 broers reizen verschillend. 1 met een bus en een imperiaal en een zonnepaneel. Het ontbijt vindt plaats onder de meegebrachte partytent. De ander leeft in een vouwwagen uit de jaren 70. Functioneel. Geen elektrische fietsen. Wel een kleedje op tafel. En elke dag 2 verschillende sokken aan.

En natuurlijk staat er naast ons een stel waarvan hij waarschijnlijk in het openbaar bestuur of in het onderwijs werkt. En waar zij vrijwilligers werk doet in het plaatselijke bejaardencentrum. Natuurlijk.

Maar voor de rest is te veel en te divers om op te noemen. Buiten de gebruikelijke buscampers, integralen en alkoven. Zo heel af en toe zie je nog een auto met caravan. 

Dat dus hier aan de Moezel. En dan staan wij op de camping. Even verderop in Graach is een camperplek met minimaal 400 plekken. Direct aan de Moezeloever. Alle witte dozen keurig in het gelid.

We bezoeken Bernkastel-Kues op de fiets. Drinken heerlijke wijn en in de avond eten we van de Skotti. Het weer zit mee. De hele dag staat de zon aan de hemel.

1 ding nog. Ik heb hier in 2022 wel eens geschreven dat we ver van huis in het Noorden zaten. Ruim 1800 kilometer. Fjallnäs. In september. Het begin van het seizoen van Aurora Borealis, het Noorderlicht. Bucketlist-dingetje. Inmiddels heeft de halve familie het al gezien. In IJsland, in Finland of op de Faeröer eilanden maar zijn wij nog steeds Noorderlicht-maagden.

Tot aan gisteravond! Eerst een melding op de Aurora app. Dan een rode gloed boven de flanken van het Wehlener Sonnenuhr. Het is er echt. 350 kilometer van huis. Naar het zuiden!