De beste wensen!!

Vakantie

Dacht je dat echt? Vrij enzooo. Hahaha. Mooi niet. De eerste dag wat onwennig. Kinderen naar de training, ik in de garage. Voor zolang het duurt. Een “externe afspraak” in de middag en dan eten maken.

De volgende dag staan de boodschappen voor Kerst en de laatste fysio van 2016 op het programma. Toch nog even goed aangepakt. En door. 

Woensdag wacht het afdak voor de pizzaoven en donderdag koken voor de Kerst. Vrijdag Eerste Kerstdag. Zaterdag kids trainen en lekker eten met ons 4-tjes. En koffie bij de schoonouders, ja, ik ook. En was heel gezellig. Echt! Slagroom op de koffie!

Zondag is altijd een vervelende, vrolijke dag. 27 december. De dag dat mijn pa en ma getrouwd zijn. En de dag dat de opa die ik gekend heb is overleden. Ik was 15 en herinner me heel veel.  Van die dag. En van van de dingen die we samen met mijn broer deden en mochten. De moestuin, gaten graven, fikkie stoken, een oude brommer, bonenstokken en de liefde voor dit stukje land……   Overall en klompen aan. Er is altijd wat te doen. In deze donkere dagen een mooie herinnering. 

Maandag het afdak voor de oven afmaken samen met Pa en dinsdag dan eindelijk naar de club om de kast te timmeren. De kinderen ronden een heerlijke trainingsstage af van 2 dagen.

Woensdag de deuren afhangen. De deuren van de kast afhangen……OMG. Wat een klus…..Maar wel een mooi resultaat. Nog wel een dag nodig om dit even tot een goed einde te brengen. 

En dan? Dan is het bijna 2016….. Op Oudjaarsdag steek ik de pizzaoven aan voor flammkuchen. en natuurlijk even het afdakje en de nieuwe werkbank showen aan de familie…Kijk hem shinen!!

Ik jullie een sportief, bijzonder, eigen-risico-vrij, hartstochtelijk, schat-hemeltje-rijk, beetje sexy/geil, literair en aanslag-vrij 2016.

My best wishes!

En wel een beetje blijven lezen op dit blog he!?! We zijn nu met zijn allen de 10.000 gepasseerd. Dat kan beter in 2016.........

Oudejaarsavond

Morgen jarig, 46 lentes ga ik tellen. En wat doe je dan op een avond als deze? Dan pak je een biertje en kijk je eens terug. 2015 was niet het meest sportieve jaar voor deze jonguh. In februari leidt sportiviteit tot een bovenarm in 5 stukken en een hoop ijzerwerk.

De 2e poging, een stukje zwemmen, eindigt aan de hartmonitor en een verwarmingsdeken.

Nog wel een dappere poging gedaan om de taekwondolessen op te pakken, maar toen bleek dat het niet herstelde bot vervaarlijk bewoog tijdens het vasthouden van het kussen en dat dat pijn veroorzaakte(goh), ging de handdoek in de ring. 

Deze week was een ander verhaal. Ik loop bij de chirurg de kamer binnen en de schrik slaat me om het hart. Had mijn vriend een oude foto op zijn monitor gezet. Een muisklik verder en de nieuwe foto geeft hoop. Het is weer heel! Botgroei! Volgens mij was hij ook opgelucht…..

Mag ik skiën? Tuurlijk! Weet je? Als je wilt mag een gedeelte van het hang- en sluitwerk er zelfs uit.

Aha! Blij! Gaan we die Speedtigers (dat zijn ski's) eens flink de sporen geven dit jaar. Die heten niet voor niets speedcarvers.

Vrijdag de garage maar eens aangepakt. Die taekwondo is doorgedrongen tot mijn domein. Er ligt een berg hout die ooit nog een keer tot een kast moet leiden. Beetje oppakken scheelt een hoop. Het kacheltje brandt, muziekje op. Mooie dag.

Vanmorgen(zaterdag) scheen de zon. Vanmorgen stond er geen wind. Vanmorgen zag het er lekker uit.

Maar er komt morgen visite. Die willen vast iets bij de koffie.

Na 18 soezen en 2 appeltaarten gaan de stoute schoenen aan.

Ik pomp de banden op, trek de salomons aan, een zeempje om de billetjes en lekker trappen.

Ik ga een rondje Twickel. Op de mountainbike. Omdat het kan. En omdat het mag!

Vanmiddag is er geen zon. Vanmiddag staat er een stevige wind. Vanmiddag hebben ze regen voorspeld…..

Ik trap als een dolle, haast ofzo. Tijdens het fietsen klaart mijn hoofd op. Zin om te schrijven. Er zingt een gedicht over Twickel in mijn hoofd. Het is hier zo prachtig. Maar dat gedicht komt niet verder dan een Sinterklaasrijmpje.

Ik pleur er bijna 3 keer af.  Te voorzichtig. En maar trappen. Eenmaal thuis kom ik bijna niet van de fiets. Pijn over mijn hele lijf, nek, armen, benen, rug. Misschien moet ik dit gewoon vaker doen.

De fiets onder de slang en ik onder de douche. Lopend naar opa en oma, bewegen is beter dan stilzitten.

Het is oudejaarsavond voor mij.

Als er morgen iemand een biertje wil, de koelkast staat in de keuken. Ik heb spierpijn……..

Oh en weet je, mijn lieve vrouw heeft na heel veel trainen en oefenen haar blauwe band gehaald. En daar ben ik heel trots op. Doorzetter!

Brood en zuurkool met een gouden randje

Na de eerste nachtdienst in mijn leven stap ik op vrijdag zo brak als een paard in bed. Ik slaap een gat in de dag en rond 2 uur komt de zon weer een beetje op. Vanavond ook maar vroeg mijn nest in. Hier ben ik niet voor gebouwd geloof ik.

Iedereen gaat vanavond op tijd naar bed. Morgen het Residence Open in Den Haag. Anna en Sven doen allebei mee. Ik blijf thuis. Wederom om 5 uur uit bed? Ik dacht het niet.Op vrijdagavond maak ik zuurdesem om broden te bakken in het weekend. Zaterdagmorgen lekker vroeg naar de Sligro om Edelweiss van Meneba te halen. Even langs de turk voor wat witte kool en dan aan de slag.

De familie is om 8.15 gearriveerd in Den Haag. Na wederom een hele week op groente, vlees en yoghurt te hebben geleefd zijn ze allebei mooi op gewicht.Sven heeft echter geen tegenstanders in zijn gewichtsklasse. Eerst waren er 5 en dat werd steeds minder. Hij gaat naar de -63. Een klasse hoger met 8 tegenstanders. Sommigen met baard……Nog net junior waarschijnlijk.

Als ik deeg sta te kneden, komt het bericht dat Sven de eerste wint. Ook Anna wint de eerste. Mooi begin zeg! 

Het deeg gaat in de bakken en ik begin maar eens aan de zuurkool. Ja, ik weet het. Een pakje zuurkool in de supermarkt kost 0,45 cent. Waarom dan zelf knoeien? Nou, omdat het kan, en omdat ik het kan! Met een paar witte kolen, wat zout, kruiden, een lepel yoghurt en wat noeste arbeid een mooie pot vol kool die na een uurtje al staat te bubbelen. Heerlijk.

Sven wint ondertussen ook zijn 2e partij en staat net als Anna in de finale. Anna had een wat kleinere poule. Maakt niet uit. Ze verslaat in de eerste wedstrijd een meisje dat ze al eerder heeft getroffen maar nog niet eerder van heeft gewonnen. De finale wint ze van een lid van het Nederlands team.

Ik pluk nog wat pepers om in te maken en begin de puinhoop op te ruimen. Ook in de tuin haal ik wat blad weg. Ziet er heel anders uit.

Broodbakken wordt morgen. Het deeg heeft meer tijd nodig. Het is de eerste keer na lange tijd en zuurdesembrood bakken is wel een dingetje. Het komt nogal precies. Een beetje ervaring is ook niet verkeerd en dat ontbeer ik op het moment. We zien wel wat het wordt morgen.

Rond 3 uur komt het bericht dat Sven ook de finale wint. In de -63! 2 keer goud dus! Geweldig. De sportieve successen zijn een beetje achter gebleven de laatste tijd, dat geeft niet, de lol is er niet minder om, maar dit is wel een hele mooie opsteker voor die gasten. Wat ik zeg, hard trainen en ruim 2 weken op je gewicht letten. Dat moet beloont worden.

Op de terugweg pikken ze me op bij huis. Morgen is er clubtoernooi en de hal moet nog klaargezet. Het team heeft nog niet gegeten dus we doen ook nog even de MC Donalds aan, in Almelo.De rest van de avond brengen we door op de bank. 

Morgen lekker een vuurtje in de oven en dan BROOD……hopelijk.

Drenthe

Hij staat al te zwaaien aan straat. Ik zie het te laat en vervolg mijn weg naar de camping. Al wuivend gebaard hij dat het niet de bedoeling is om de camping op te rijden. Vreemd. Ik stap uit en krijg te horen dat er vorige week nachtvorst is geweest, de camping is drassig. De campinghouder verteld dat ie een andere plek voor ons in gedachten heeft waar we prima kunnen staan. Ik rij weer om en laat de auto en caravan maar even aan de straat staan. Ik heb zo'n voorgevoel dat dit niet goed gaat.
Ik mag kiezen, of op de oprit of in zijn achtertuin op een grasveldje. Ja hoor, dikke doei. We gaan verder. Op zoek naar wat anders. Is ie teleurgesteld over. Hij had alles zo mooi aan kant gemaakt voor ons.
We zijn nogal gesteld op onze privacy en dan is dit alternatief niet acceptabel. Uiteindelijk wordt ons toch een plek op de camping aangeboden. Te laat.

We gaan naar het Kuierpad in Wezuperbrug. Snel even inchecken, de tent ervoor en dan lekker niks.
We lopen ruim anderhalf uur door het bos en gaan dan heerlijk eten.

Op donderdag naar Emmen. Hele dag regen. Even shoppen, boodschappen doen en dan lekker de kachel aan in de voortent. In de avond nog even over de camping wandelen en dan Triviant spelen. Leuk, lachen!

De vrijdag brengen we door in de wereld van Ellert en Brammert, een openlucht museum waar ik herinneringen aan heb met opa en oma. Ik ben, denk ik, rond de jaar of 8 a 10. Leuk om even te kijken. Als we daar vertrekken nemen we ons voor dat de kinderen op de camping nog wel even kunnen klimmen. De camping heeft een heel groot klimpark met hele lange tokkelbanen. Eenmaal op weg zien we bordjes met Voormalig kamp Westerbork. Dat lijkt de kids(!) een beter idee.

De wandeling langs de radiotelescopen leidt uiteindelijk naar het voormalige kamp. Ik ben hier nu een keer of 3 geweest en steeds grijpt het weer aan. De aantekeningen, de stemmen uit de zuilen en de enorme aantallen. Verschrikkelijk. Een bezoek aan deze plek zou een prima alternatief zijn voor een maatschappelijke stage (Opdat we niet vergeten, sprak Vader....).
Nog 2,5 kilometer naar de auto en dan lekker wat eten en drinken op de camping. Spelletjes weer op tafel! We sluiten af met Monopolie.

Op zaterdag weer op tijd naar huis. Het was niet heel spectaculair en veel te kort maar erg leuk in Drenthe. Eerste keer in 12 jaar dat de hond is mee geweest. Gezellig.

Closure

Als de chirurg je, naar aanleiding van een klein beetje botgroei, aanbiedt om toch de pin en de schroeven te verwijderen, de boel op te boren en een nieuwe pin te installeren....
Als de cardioloog je aanbiedt vervolg onderzoek te doen, maar tegelijkertijd aangeeft niet te weten waar hij naar moet zoeken....

Dan....

Dan is het tijd om de boel af te sluiten. De arm zit op 80 procent, de schouder is beter dan verwacht en mijn hart klopt, om Herman Brusselmans te quoten, rustig en op een uitstekend ritme.

Ik zal zuinig zijn op het nieuw gevormde bot en voorzichtig het koude water betreden. Ik ben verdomme een gezonde jonge kerel.

Woensdag gaat de caravan weer uit de stalling. Lekker een paar dagen naar Drenthe met het gezin. Het gebied dat Daniel Lohues bezingt in "Op fietse" verkennen. Barger Oosterveld, Dommels kanaal en het Schuul'n Pattie. Lekker wandelen en de hond mee in de caravan. Dat dat ooit nog eens gaat gebeuren.
Het is herfstvakantie. Anna heeft nog een rijles(!) en woensdag knopen we de Volvo voor de Chateau. Lekker eten en drinken en veel lezen of internetten. Er is gratis wifi in Zwartemeer.

Morgen de grondwaterpomp en slang opruimen, de laatste bietjes uit de tuin en wat mest aanbrengen.
Volgend jaar nog grotere pompoenen, courgettes en wortels. De knoflook staat er al mooi boven. Toch nog iets groens in de wintertuin.

De tomaten zijn prachtig gelukt dit jaar en de pepers in serre doen het geweldig. Ik heb per abuis Congo Black gekweekt. Eén van de heetste peper soorten te wereld. Even in perspectief; sambal is rond de 5000 Scoville, de maatstaf voor heetheid. Deze Black Congo zit op 400000 Scoville en hoger. En dan toch tot 3 keer toe proberen en die dingen in je mond stoppen..........Niet slim.

De laatste maanden van dit jaar zijn aangebroken. Ik zag een mooi idee voor een alternatieve kerstboom. Sinterklaas wordt gepland en de lootjes worden getrokken. Het blad verkleurt en het regent. Het is een prachtig jaargetijde, die herfst.

Ondanks mijn haat-liefde verhouding met Facebook, heb ik gezien dat ze mijn favoriete skigebied, Fieberbrunn, verbinden met Saalbach-Hinterglem. Hierdoor ontstaat een gebied met bijna 300 kilometer aan pistes. We gaan dus gewoon op de latten in februari. Hard gaan!

Daarnaast nog best druk op het werk en ingezet als hoofd Opvang bij de opvang van vluchtelingen in de regio. Dankbaar werk. Ik beschik nog niet over een gefundeerde mening in het vluchtelingendebat maar als je als jonge moeder met je dochter van 3 maanden besluit om huis en haard te verlaten, dan is er iets aan de hand. Dan zijn wij dus nodig, misschien tijdelijk, maar op dit moment in ieder geval.

De laatste highlights van de afgelopen weken tot slot: Courgettejam gemaakt met citroen en sinaasappel, eigen hummus, engels marmelade en vietnamese loempia's gemaakt met Anna.
Daarna was het fornuis een dusdanige bende dat ik, zoals eerder gepost, die grote liefde ook maar een beurt heb gegeven. Glimmen joh!

Sven is nog lekker met de Nederlandse selectie aan het trainen en ondanks dat Sven er niet bij is dit EK, vraag ik jullie de selectie te volgen op twitter en op Facebook. Aankomend weekend, 19 tot 25 oktober (ongeveer) is het EK voor junioren in Letland. De huidige bondscoach is erin geslaagd met een grote afvaardiging te gaan deelnemen en zij verdienen support.

Zo, genoeg woorden voor de zondagmiddag, ik ga pizza bakken.......

21 uur

21 uur wakker op een zaterdag. Ga er maar aanstaan.

De kinderen vertrekken vrijdag al met de club. Wegen was weer krap voor allebei. Zelfs na een week konijnenvoer (dat viel nog wel mee hoor).

Anna had geen gram over. De weegschaal twijfelde tussen 52,0 en 52,1 maar het eerste gevecht van het weekend is gewonnen. Sven had nog wat grammetjes over.

In de avond dikke pret in het hotel heb ik gehoord. Ondeugd stijgt met de leeftijd lijkt het wel.

Om half 6 loopt bij ons in Almelo de wekker af. U heeft al begrepen waar dit verhaaltje over gaat toch? Het seizoen is weer begonnen. Taekwondo toernooitje in Bonn dit keer. Sven heeft al in Warschau deelgenomen aan het Open Polish. Voor Anna is dit het eerste toernooi weer na de vakantie.

Zoals zo vaak hier in Duitsland een ijzersterke bezetting. Griekenland, Engeland, Finland, Spanje, Oostenrijk, Frankrijk, ze zijn er allemaal.

Om half 7 dan in de auto en we zijn mooi op tijd in de zaal. En dan volgt het lange wachten. Ook de sportieve resultaten blijven nog even uit bij de deelnemers. Ik zei al, sterke bezetting.

De eerste wedstrijd van Sven wint ie heel knap. Een Duitse rouwdouwer (schrijf je dat zo?) waar Sven met zijn technische spel een mooi antwoord op heeft. Verslagen met grote cijfers. Een aantal gevreesde tegenstanders uit Duitsland, Belgie en Nederland hebben dan de poule al verlaten in de eerste ronde. Dat geeft kansen! Sven mag het opnemen tegen een Griek. Een stevige lange kerel. Het gaat mooi gelijk op en Sven staat voor. Tot ie 2 keer tegen een hoofdtreffer aanloopt. Eigen schuld ook nog dit keer. Mag niet gebeuren op dit niveau (oh wat is papa weer streng!) Hij weet het zelf ook wel en hij heeft een hele goeie coach die er ook wel wat kijk op heeft(!) en niet schroomt om het te vertellen.

Ik heb Sven ongelofelijk sterk en alert zien vechten. Hij heeft een scherp reactievermogen en staat zijn mannetje. Super trots gevoel geeft dat als je staat te kijken, van een afstandje….

In de middag is Anna aan de beurt. Lang geleden dat het meisje op de mat heeft gestaan. Zenuwen gieren door mijn keel, adrenaline spuit uit mijn oren en toch leer ik beetje bij beetje dit gevoel te accepteren. Hoort erbij.

Anna treft een snelle, sterke en felle tegenstander uit Duitsland die haar verslaat. Anna mist de felheid en is niet gemeen genoeg geweest.

Enige moment in je leven waarop je niks hebt aan al je goede eigenschappen zoals empathie, sociaal gevoel en liefde voor je medemens is op de taekwondomat. Beetje zuur is dat wel soms, aan de andere kant weet je dan ook wat er nodig is om jezelf te verbeteren.

Tot zover de wedstrijden. En zijn we dan klaar? Welnee. Er zijn nog een aantal deelnemers die nog moeten. Zij hebben ook support nodig dus de groep blijft lekker bij elkaar. Da’s wel gaaf natuurlijk. Uiteindelijk gaan we rond 2300 uur weg uit Bonn, 11 uur in de avond!

Gelukkig is het maar 227 kilometer van huis, dus we zijn mooi op tijd thuis vanavond…..

In klein comité brengen we nog een bezoek aan de Burger King, een aantal ouders gaat rechtstreeks door. Terecht. Het is ontzettend laat en morgen wachten er weer andere verplichtingen. Bij ons niet, dus het komt niet aan op een half uurtje.

Zo komen we erachter dat dit de hal van Thijs (coach) is. Europees kampioen in 2006. Hallo, dat is wel even een dingetje hoor!

Om half 3 komen we in bed, de kinderen slapen dan al.

21 uur wakker op een zaterdag. Ga er maar aanstaan

Scrabble woord?

Het wordt tijd dat er een eind komt aan al die ziekenhuisbezoeken, al dan niet in het buitenland, en fysiotherapeuten. Allemaal heel aardige en kundige mensen maar je gaat je er toch altijd ziek bij voelen.

Vandaag opgepoetst en goed gemutst naar het ZGT. Eerst even wat plaatjes schieten en die dan samen met de fysio bekijken. Als ik geluk heb komt de chirurg ook nog even meekijken. Ik heb een brief op zak van mij eigen fysio waarin staat dat ie zich zorgen maakt over de voortgang. Vooral het schoudergewricht scharniert nog niet lekker.

Ik verwacht er niet veel van. Denk dat de dokter wederom zegt: Er is ook het nodige gebeurd hoor, in uw schouder. Ik zal dan begripvol knikken en hummen. Misschien kan de fysio wel naar 1 keer per week en dan kom ik over een jaartje hier wel terug……

Dat loopt allemaal heel anders vandaag. Mooie scherpe foto’s, dat dan weer wel. Na wat gepraat te hebben over de pijn die ik heb tijdens de behandelingen en de pijn die ik niet heb in het dagelijks leven, ik kan alles, komt de chirurg om de hoek.

Ja ja, je schouder scharniert niet goed. Nou daar maak ik me niet zo druk om. Kijk je even mee naar de röntgen? Er heeft zich nog niet zo heel veel bot gevormd. Eigenlijk niks……

Ik zie het, de breuk is nog in volle glorie te bewonderen. Mijn bovenarm blijkt niet meer te zijn dan een stuk staal en schroeven die samen wat botten bijeenhouden. Nee echt!

Slecht nieuws dus. Ik krijg een botgroeistimulator aangebracht binnenkort. Was nu niet op voorraad en dan mag ik over 6 weken al weer terugkomen.

Oh ja, of ik er wel voorzichtig mee wil zijn de komende weken. Hij is nog wel gebroken hoor, dus geen gevaarlijke sporten of zo…..

Net als mijn arm, wandel ik uit het ziekenhuis, gebroken. Het contrast tussen de verwachtingen en de werkelijkheid was te groot.

Raar idee dat het nog steeds stuk is en ik zie nu echt de volgende wintersport in gevaar komen. Nog maar 5 maand.

Aan de andere kant, ik kan eigenlijk alles in het dagelijks leven en er zijn heel veel ergere dingen.

Dus wederom, nie piep’n! Kump good!