Vrijdag is laatste dag voor Sven op de mat. Verloren. Na een
tijdje voor te hebben gestaan geeft ie de voorsprong weg aan Azerbeijan. 6-5,
einde toernooi. Jammer. Maar…..wel weer dichterbij. Heel dichtbij een
overwinning. Komt goed!
Uiteindelijk wordt het zondag. Ik wandel naar pa en ma om de
auto op te halen. Op naar Dusseldorf. Einslive op de radio waar steeds een navigatie-mevrouw doorheen praat. Kan. dat. niet. uit. Hyundai?
Redelijk op tijd ben ik op het vliegveld. Parkeren bijna voor de deur. Ankunft B. Kost wat, heij ook wat!
Koffie en een
broodje met ham. Lekkah.
Even naar het uitzichtpunt om wat vliegtuigen te zien landen
en opstijgen. Jas uit, ook je vest, zakken leeg maken en door de röntgenscanner.
Nadat het piepje in de schoenen is gecheckt de jas weer aan, vest ook, zakken
vullen en naar buiten.
Eenmaal op het deck net onder de toren van de verkeersleiding
tref ik een groep Belgische spotters die met volle uitrusting is neergestreken.
Nikon en Canon strijden om de eer. Op een afstandje observeer ik die freaks.
Heerlijk in het zonnetje met je dikke lens een beetje vliegtuigen fotograferen.
Ik zag nog een analoge F3 met motordrive. Wat een held. Die gaat vanavond de
doka in. Ik voel een beetje verbondenheid met die gasten. Mooie hobby. Helemaal
geen gek idee om op een zonnige ochtend richting Dusseldorf te rijden. Goede
koffie, een broodje en dan plaatjes schieten.
Nou ja, hier kom ik in ieder geval niet voor vandaag.
Sven komt thuis. Een week in Turkije, 2 toernooien. 7
nachten. Pffff……
Na nog een bezoekje aan de supermarkt in een uithoek op het
vliegveld, zie ik dat ze 40 minuten eerder landen dan het schema. Op de
schermen wordt de bagage aangekondigd en uiteindelijk komen ze om 14.00 uur uit
de gate gelopen.
Mooie verhalen. Ik krijg de indruk dat ie zich wel heeft
gered. Douane, inchecken, eten maken, trainen, leren, eten, trainen, slapen,
toernooi enz. enz.
Ze zijn moe. Allemaal, op de terugreis. De Hyundai snort
erop los en om half 4 zijn we thuis.
Heerlijk! Eindelijk! Gelukkig!
Koffer uitpakken en dan vertellen. Opa en Oma en tante Joke
en Ome Cor komen Sven verwelkomen. Even een biertje en dan kan het leven weer
zijn normale gang gaan.
Weer een ervaring in de rugzak. Voor ons allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten