Wintersport

We zijn er! Oostenrijk.

Op vrijdag eerst een uitvaart. Heel verdrietig maar prachtig gearrangeerd. Soms heb je van die gebeurtenissen die passen bij het leven en het afscheid van iemand. Gehuild en getroost en in onbewaakte momenten nagedacht. Afscheid is moeilijk, een definitief afscheid bijna onmogelijk…..

Verdriet en vreugde liggen dicht bij elkaar want we gaan op vakantie. Vreemde dag, onvermijdelijk.

Inpakken, is al bijna klaar, en dan wachten op Anna. Rond half vier draai ik de sleutel om. De Toyota komt tot leven en voorzichtig rijden we de oprit af. 900 kilometer te gaan.

Ik houd alle optie open. In 1 keer door of toch slapen. We zien wel.

Eenmaal op de Duitse Autobahn begint de ellende al snel. Oberhausen, Koln, Langenfeld. We zien een aantal heftige ongelukken met meerdere auto’s. Wat moet dat nog worden? Eenmaal 300 kilometer van huis wordt het rustiger en klaren de files voor ons ook op. Probleemloos rijden we in ruim 12 uur naar Oostenrijk.

Hier is het winter! Het vriest 10 graden en het bed is heel koud om 4 uur in de nacht. Pootjes van de caravan uit en dan slapen.

Rond 8 uur hoor ik stemmen. Ik ga uit bed zonder me aan te kleden. Nee, niet naakt. Ik heb me nooit uitgekleed…….

Het zonnetje schijnt. Het is heerlijk weer. We zetten de caravan op de plek en trekken de tent ervoor. Thomas sluit het gas en de stroom aan en om 9 uur zitten we achter de kaiserbrodchen met ham en kaas. Kopje koffie erbij. Wie doet ons wat.

Dan even naar St Johann voor wat boodschappen en de kinderen gaan in de middag nog even naar de Hausberg om te snowboarden. Ik pak een warme douche en kruip even in bed. Sloap’n!

In de avond eten we in het restaurant en dan op tijd naar bed. Morgen geht’s auf!!

Hard gaan…………..Later!