Berlijn.
Ik zit op een pleintje in Berlijn met een halve liter Franziskaner Weizen voor mijn neus. Tegenover me zit mijn lieve vrouw. Achter me drukt iemand op de startknop van een iets te nieuwe, iets te dikke en iets te gele Porsche 911.
Een dikke motorroffel vult het plein.
Voor me ligt de kaart van deze wereldstad, mijn leesbril en telefoon.
In mijn ooghoeken zie ik een man op krukken strompelen. Hij heeft het op ons voorzien. Of ik een kleinigheid over heb voor de armlastigen, zodat ie vandaag kan eten. Hij heeft holle ogen, ingevallen wangen en een klein vlasbaardje. En een petje op, lichtbruin.
In verwarring zeg ik nee, dank u wel. In het Duits. Hij mompelt iets en gaat naar het volgende tafeltje. Zonder succes. Een voorbijganger heeft meer erbarmen en trekt de knip voor een paar euro.
De ietwat grijzende man van de Porsche is uitgestapt. Zijn felgekleurde schoenen passen bij zijn smetteloze pantalon. Galant houdt hij de deur open voor de dame die net iets jonger is. Nee, dat is niet zijn dochter.
Links van ons drinkt een travestiet van zijn of haar ijskoffie.
Recht voor ons lopen 2 mannen van middelbare leeftijd hand in hand.
Beiden een fluoriserende bril maar verder in het zwart. Leer. Zwart leer. Laarzen, Broek, Handschoenen, Hesje, Petje. En wat kettingen aan de broek.
De Porsche is inmiddels gekeerd, geeft gas en als het stoplicht op groen springt verdwijnt ie de Kurfurstendamm op.
Onderwijl zijn de bierglazen leeg en ik reken af bij de ober.
Jammer dat ik niet meer rook, denk ik bij mezelf…………..
Berlijn 2019.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten