Donkere wolken pakken zich samen boven het IJsselmeer. In de verte zijn de buien al zichtbaar en even later slaat de hagel in ons gezicht. We lopen onderaan de dijk op het fietspad. Net hebben we even over de top van de dijk gelopen maar daar waaien we bijna vanaf. Maart roert flink zijn staart.
We trekken de regenhoes over de rugzak en vervolgen onze weg naar Stavoren.
Gisteren zijn we hier aangekomen vanuit Almelo. Het is ons eerste weekend weg dit jaar. Over de wintersport had u al gelezen in een eerdere episode op dit blog. Verder was het er nog niet van gekomen. Eigenlijk omdat we druk waren met de aanschaf van de buscamper waarmee we nu reizen. De caravan stond te koop en die wil je dan ook niet meer gebruiken. Achteraf ging dat nog vrij snel. Binnen anderhalve week was ie van Almelo naar Tilburg verhuisd.
De nacht verloopt onstuimig. Nee, niet op die manier. We moeten allebei wennen aan het bed, de matrassen, de geluiden en de wind. Alles is anders dan in onze vertrouwde Chateau. Na het ontbijt trekken we erop uit.
Wind, regen en hagel dus. Stavoren is constant in het zicht. Het is hier, in de zuidwesthoek van Friesland, prachtig. In Molkwerum heeft de tijd stilgestaan. Prachtige oude huisjes, kerkjes, winkeltjes. Klinkerpaden om de kerk en het kerkhof. En dat alles letterlijk 100 meter achter de dijk van het IJsselmeer.
Eenmaal in Stavoren schuilen we nog even voor de stormwind en de regen zodat we niet al te nat regenen. We schuieren wat door het dorp en de haven. We maken foto’s van het “Vrouwtje” en lezen haar verhaal. Even door de supermarkt. We missen wat handdoek-haakjes in de bus. Die hebben ze bij de COOP ook niet. Wel bier en boterhamzakjes.
Een portie kibbeling bij de plaatselijke viskraam en dan terug door de weilanden. We zien hertjes(!), zwanen, eenden, meeuwen, fuuten, meerkoeten, aalscholvers en kievieten. We hebben inmiddels de wind in de rug. De wind heeft gezelschap gekregen van de zon die zo af en toe tussen de wolken doorkijkt. We drogen mooi op.
Even rusten in de bus met een kop koffie en dan pakken we nog even de fiets naar Hindeloopen. Ondanks dat alles gesloten is, is ook dit een prachtig dorpje.
En dan zijn we lang genoeg buiten geweest vandaag. We pakken een borrel en iets lekkers.
De boeken komen uit de tas en we doen de kachel aan.
Onze eerste dag met de camper bevalt ons goed. Inderdaad geen auto. Wel de benenwagen en de fiets. Dat geeft rust.
Aan het water voor ons staan de rietkragen al te popelen om uit de komen. De wilgen vormen al nieuwe knoppen en de eerste dappere bladeren van de waterlelie komen al aan de oppervlakte.
Het is lente, bijna.
Mag wah zo……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten