Het was een emotioneel weerzien met de bossen van Zuid-Dalarna. De paddestoelen, de wind die door de naaldbomen suist, de geur, het plankenpad over een klein moeras en de waterval die voor wat dynamiek zorgt. Een wandelpad over stenen en boomwortels.
Rijdend hier naartoe, net boven Sunne en Torsby, werd ik al overvallen door het gevoel waarom ik hier zo graag ben. Rust. Alleen op de weg. Alleen op de wereld. Eindeloze bossen en meertjes en vergezichten. Kleine dorpjes met rood en geel geschilderde huizen. De plaatselijk COOP bij de kerk. Een verdwaalde vrachtwagen met hout.
Eenmaal in het bos is dat gevoel nog sterker. Ik snap mijn verlangen van de afgelopen 3 jaar beter.
De bosbessen zijn dik en rijp dit jaar. Eind augustus. Pippi eet met me mee.
We fietsen op aanraden van de camping eigenaresse een eind de bossen in. Omhoog. Na 6 kilometer komen we aan bij de Brattfallet. Een waterval en een historische plek midden in de bossen van Varmland. Hier werd vroeger al bosbouw bedreven en houtskool gemaakt. Het landschap is gevormd door de laatste ijstijd.
We hebben Pippi in de hondenkar achter de fiets en doen haar aan de riem. Fietsen goed op slot, er is hier niemand, maar toch. We wandelen een klein rondje door het bos langs indrukwekkende plekken. Ook de rit hiernaar toe, waar we normaal voor in de auto zitten, is geweldig op de fiets.
Gisteren bij de camping stonden 3 hertjes naar ons te kijken. Vandaag zien we geen wild.
We lopen zolang mijn conditie het toelaat en dalen dan met de fiets af over dezelfde weg als we gekomen zijn. Goed, bijzonder en opmerkelijk dat we hier zijn. Het laat me nog niet los. Het is net 4 weken geleden.
Eenmaal bij de bus eten we tunbrod met tonijn, bietensalade en kotbullar. Daarna slaap ik een gat in de middag.
Het was koud en winderig vandaag. 15 graden maar de wind maakt het kouder. Even doen we de kachel aan. De voorspelling voor de komende week is best aardig.
We zullen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten