De T van test

En als ik dan dat wassen, afnemen, afsoppen, opvegen, inpakken en ramen lappen achter de rug heb, ben ik uitgeput. Maandag al een beetje. Als pa op bezoek komt, zit ik aan de keukentafel. "Ik dacht dat je druk was?" Ja, ben ik ook. Maar ik ben moe.

Op dinsdag rond 12 uur beland ik op de bank. Uitgeput, met nog zoveel te doen. Die laatste dag van de vakantie. Die laatste dag vrij. Het gaat ff niet meer.

Nog een keer naar achteren. Naar de bus. Nog de laatste klusjes en dan staat ie op de plaats tot halverwege november.

Door die uitzonderlijke vermoeidheid, na een vakantie, komt de angst een beetje terug. Het zal toch niet weer he?

Ik heb de laatste nachten een beetje een zere keel. Ik ben wat snotterig. In een helder moment pak ik dinsdag een test. Een covid test. Gewoon, om even te kijken. Je ziet in de media wel eens wat berichtjes over een najaarsgolf. Ik heb 3 weken niemand gezien, dus wat kan er gebeuren. 

Na een paar seconden verschijnt er een streepje op de c. Niet van corona. Nee, de c van controle. Toch?

Na een tijdje verschijnt er een streepje op de t. Nee, niet van test. Ja! Wel van test! Van corona test! 

Ik heb al wat testjes gedaan de afgelopen 2 jaar. Nog nooit die uitslag. Totale verbijstering. Keurig gevaccineerd. Keurig aan de regels gehouden. Zelfs deze vakantie in Zweden de handjes ontsmet bij de winkels. Vrijwillig. Dat doet iedereen daar. Anderhalve meter is daar een gewoonte. In Duitsland zijn ze nog wat dwingender. Daar zijn ook mondkapjes. 

Lang verhaal kort? Ook de GGD vind dat ik corona heb. Dat vind de GGD ook van Renate. Isolatie. Gelukkig hebben we een grote diepvries. Gelukkig hebben we een prima voorraad in de kelder.

Maar het contrast is bizar. Iedereen die we ontmoet hebben tijdens de thuiskomst, is wat verkouden. Maar we hebben getest hoor….

Speculaties, waarheidsvinding, wie heeft wanneer……? Gekas? Heb jij wel……  Zinloos. We hebben corona. Covid 19. Variant BA4 of 5. Omikron. Hoesten, koorts, moe, doodmoe. Nog steeds meer dan een griepje. Zelfs Renate ligt op de bank. Dan is er echt iets aan de hand.

Ik zou woensdag naar kantoor. Ik heb best wat mailtjes maar ook nog een opdracht voor een, in mijn hoofd, belangrijk project. Dat rond ik deze week af. Op de bank. Onder de deken. Met de laptop. Je moet wat, toch? 

Wel een mijlpaal. Voor het eerst officieel corona. En dan ook nog samen. En een herstelbewijs. Ook mooi.

Laatste

Het is die ochtend waarvan je hoopt dat ie nog lang niet komt. En opeens is ie er. De laatste. De laatste keer koffie en ontbijt. De laatste keer stroom afkoppelen, de laatste keer de camping verlaten en dan de laatste kilometers. Naar huis.

Het is al vroeg druk op de autobahn. Beetje file, soms een buitje maar mooi op tijd thuis. Anna en Caine maken lekkere broodjes en pa en ma komen op de koffie. Een warm welkom.

Uitpakken, douchen, scheren, wassen, alles weer zoals het was.

Het was een reis uit de boekjes. Enige minpuntje was zo af en toe de regen. Oh ja, en geen noorderlicht gezien. Maar dat was ook wel een beetje  ….nou ja. We hadden al zoveel.

Ik wil graag een echte terugblik schrijven maar het komt niet uit mijn vingers. Er is al veel geschreven. Elke dag een verhaaltje. Het gaat echt vanzelf. Ik doe het zonder enige tegenzin. Nooit het gevoel dat het een opgave is. Ik pak na het eten de laptop en typ een eind weg. Ik leg herinneringen vast. Ik bedenk overdag al wat ik wel vertellen. Ik neem daardoor beter waar. Ik hoor, ruik en zie meer. 

Soms hoor ik dat mensen het lezen. Dat is waardevol. Ik schrijf, dus ik blijf. Misschien toch vaker doen.

Maar goed, het zit erop. Een zomervakantie in de herfst is werkelijk te gek. Het duurde lang totdat het zover was. Maar we kregen er iets bijzonders voor terug.

En nu zijn er al weer plannen voor weekenden naar Sauerland, Zeeland of Callantsoog. Ook in de herfst. Of in de winter. Of volgend voorjaar. Of toch in september weer naar Fjällnäs. In de sauna.

Denk dat ik maar eens lpg ga tanken morgen……. En stofzuigen en wassen en afnemen en afsoppen en opvegen en ramen lappen en weer de standaarduitrusting inpakken en dan de bus op de plek zetten. 

To Idre and beyond. En nog een paar laatste foto's.

EN WE HEBBEN KAARTJES VOOR DANIËL!

Aquavit

400 kilometer vandaag. Omdat die ene camping dicht is. Maar aan het eind van die rit staat er wel een hele dikke schnitzel en een glas weizen te wachten. Zover is het echter nog niet.

We vertrekken met de wind en de regen in de rug. We vertrekken al om 9 uur. Volle tank diesel. Water voldoende en het toiletje schoon. Brood gesmeerd en flesjes water in de aanslag. De koffie is haastig en onvoltooid verleden tijd.

Steeds drukker op de weg met uiteindelijk de onvermijdelijke file voor de Elbetunnel. Die boot van Puttgarden naar Rødby, dan wel andersom, is zo gek nog niet. We verliezen een half uur, of iets meer. Eenmaal bij Hollenstedt verlaten we de autobahn, 1 afslag eerder dan de camping. We willen nog even langs een Aldi. Flesje whisky. Paar pakjes wijn. Wat brood en ham als beleg voor morgen. 

De camping is even een dingetje. Bij het restaurant is niks of niemand. Bordjes voor de camping ontbreken. Ik bel tevergeefs.  Ik loop verloren 2 rondjes om de biergarten waar uiteindelijk iemand is. Iets verderop is de camping. Doe eem bordjes neerzett’n dan! 

De poort zit dicht maar er staat wel een bord. Ik parkeer de bus en loop de oprit op. Een grote bel met een bordje. “Bitte Klingeln”. Dat maar doen dan. Op sloffen komt ie door de deur geschuifeld. Chef camping. Statig, Duits, maar vriendelijk. 

Ik mag aanschuiven op het terras achter het huis, bij de oude heer die zijn spullen bijeen zoekt. We krijgen een mooi plekje voor 20 euro. Goed dat we gepind hebben want die moderne techniek van pinnen laat deze heer, net als gisteren, in de steek.

Online bespreek ik het restaurant. We zitten buiten in de zon. We wandelen wat en om kwart voor 6 gaan we eten. Die beloofde dikke schnitzel en dat glas koude weizen maakt het helemaal waar. 

We sluiten af met een plaatselijke gestookte aquavit. Zeer lekker. Kruidig. Rond en zacht.

Daniel Lohues kondigde vandaag zijn nieuwe tour aan.

Mooie laatste avond van een gedenkwaardige reis. 

Dicht

Uiteraard is de Øresundbron onze favoriete brug. Maar we staan nu aan de voet van de Størebeltbron. Ook geen slecht ding. Minder sierlijk. Niet die 4 enorme kabelconstructies die op zeilen lijken. Gewoon een grote hangbrug met mooie lampjes in de avond. Aan het eind verdwijnt ie niet in zee maar wordt het een soort Zeelandbrug. Ook mooi.

De zon ontbreek, en daar kan die brug niks aan doen. En soms is ie dicht. 

Even uitleggen. 

Als Renate met de afwas op pad gaat, ga ik even een eind met de hond. Er ligt hier een oude veerboot op het droge die tot 1992 dienst deed. Toen kwam de brug. Dat ding heeft zo’n onweerstaanbare aantrekkingskracht dat ik er even dichtbij moet zijn. En dat kan gelukkig. Er is een soort waterpark omheen gemaakt. Waterski baan, tokkelbaan over het water, duikplanken vanuit zeecontainers, touwen waarmee je in het water kunt slingeren als Tarzan.

Vandaag niet in gebruik. Het waait, en, jawel, het sputtert af en toe. September. 12 graden.

Onderwijl dat ik daar sta te kijken valt het me op dat het verkeer stil staat. Google geeft een file voor de brug. De brug is dicht. Eenmaal terug richting camping rijdt het verkeer weer en is de kerstverlichtingen van een rode en een witte slinger weer ontstoken.

Onze volgende camping in Duitsland blijkt na een laatste check dicht te zijn. Ik bel even. Yep. Vanaf vandaag dicht. Het is slecht weer en we doen hem ook niet open morgen. U bent welkom op een camping verderop.

Campercontact wijst de weg. We gaan morgen iets verder zodat we zaterdag iets dichterbij staan. Steller See in Delmenhorst? Nee! Ook dicht. Een breuk met de zoveel jarige traditie.

We hebben een prima reisdag achter de rug. We staan op een hele mooie plek aan de voet van een prachtige brug. 

We doen de terugreis in relatief kleine afstanden. Dat lange rijden gaat me nog niet in de koude kleren zitten. 5 uur in het bos en boven de boomgrens, te voet, gaat prima, met een beetje gehijg. Een paar uur achter het stuur kost me heel veel moeite. 

We zijn er bijna…….