Golf. Bal. Kwal.

Ik heb vroeger wel eens een balletje geslagen op de “Twentse”. Een baantje met behoorlijke pretenties, dito publiek en een statuur waar je u tegen zegt. Ik was er met 2 collega’s die het spelletje al onder de knie hadden. Ik werd minzaam in ogenschouw genomen door de rest van het publiek. Verkeerde merkjes op de kleding. Aankomst in een Daihatsu. Niet de juiste vocabulaire en misschien wel het belangrijks, een merkbare scepsis naar het spelletje en haar spelers.

Daarna heb ik een aantal uitspraken verzameld die me rust gaven. Nee, wij golfen niet, wij ne*ken nog. Hoe kleiner de bal, hoe groter de kwal.

En zo is het, nog geen Golf voor mij.

Als Sven dan vorig jaar naar Ameland gaat voor een golfkamp en daar zijn HCP-54 haalt, dan mag je het gras op, dan begint het toch een beetje te kriebelen. Een paar vrienden van ons zijn veel tijd kwijt met golfen. Ga een keer mee, luidt de uitnodiging.

Ik verzet me nog steeds met hand en tand. Opa zou zich in zijn graf omdraaien. Een rechtgeaard socialist met het hart op de goede plek. Zoiets elitairs als golfen. Kom op!

Maar al die overtuigende belemmeringen brengen ons ook niet verder en ik zie hoeveel lol Sven erin heeft om in de avond, na het eten, even een balletje te slaan. Buiten, beweging, uitdaging, beter worden in wat je doet. En dan lekker naar huis op de bank.

Uiteindelijk stel ik voor om er in ieder geval voor te zorgen dat we de baan op mogen. Of zoals onze Pro zei, we gaan de wei in. En dat is nog een heel gedoe. 

Je moet een theorie examen doen. Dat kan in de app. 

Je moet een baanpermissie halen. Dan kun je veilig verkeren in een omgeving waar anderen ook kleine witte, oranje of gele balletjes proberen te slaan in kleine gaten in de grond. Wij doen dat in Zeewolde, waarover later meer. 

En je moet een qualifier lopen. Een rondje op de baan. En dan het liefst minder dan 54 pogingen boven PAR (professionals average).

Dan mag je golfen op elke baan ter wereld. Niet dat ze daar in het buitenland over zeuren hoor. Dat doen ze blijkbaar alleen in Nederland. En dat is maar goed ook.

Dus op vrijdag zitten we al vroeg in de auto want we ontmoeten onze Pro al om 10 voor 9. In Harderwijk/Zeewolde.

En dat gaat best heel goed. Een kerel die weet wat ie doet met een inspirerend verhaal. We zijn met 7 vandaag. Er schuift een jongen aan met een frisse blik en een spontane babbel. Er komt een dame die graag met haar man wil spelen en er komt een Gooise Sven die graag met zijn vader wil golfen. Nou daar kan ik me wel een dag mee vermaken.

En net op het moment dat ik vertrouwen krijg, lopen er 2 vastgoed jongens het restaurant binnen waarvan er 1 zijn Porsche sleutels op tafel gooit en roept om een cappuccino. Met een glaasje water. 

Ik wist het! 

Zie je wel!

Mijn vooroordelen zijn weer eens bevestigd. De theorie gaat aan hen voorbij. Ze bekennen ruiterlijk dat dit een moetje is vanuit de echtgenotes en vertellen dat ze in het buitenland al heel wat banen hebben gespeeld. Ze vertrekken zonder afscheid aan het eind van de dag.

Uiteindelijk hebben we een hele leuke dag met de hele groep. Iedereen haalt zijn theorie examen en zijn baanpermissie. Ik heb echt wel lol in het spelletje.

Op de driving range maak ik grote stappen met de ijzer 7. Lekker man. Putten gaat ook goed. Op de baan gaat het, euhm, soms goed…

We zijn heel erg moe aan het eind van de dag maar we kijken allebei terug op een mooie dag en een mooie introductie in de golfsport. We zien wel waar we komen. 

Denk wel dat we er af en toe bij blijven ne*ken…….en een kwal was ik ook al soms………(ligt eraan wie je vraagt) 

Inmiddels heb ik een handicap en Renate ook. We mogen spelen waar we willen.

Gefeliciteerd

Ik feliciteer mijn schat in de vroege ochtend met ons. Het is onze trouwdag. Een daar hangt altijd een schaduw over sinds 2019.

We ontbijten en vertrekken dan op de fiets naar Nyborg. Een typisch Deens stadje aan de voet van de Store Baelt brug. Het is Pinkster druk. Gezellig op een zaterdag. We lopen even door de haven en het stadje en dan langs het oude fort/slot. We halen een fles limoncello en een fles Prosecco. Om later vandaag onze trouwdag te vieren.

Renate is moe en pakt een beetje slaap terwijl ik langs het strand een weg vind naar een hele grote boerderij annex herenhuis, samen met de hondjes. Langs het strand en tussen de graanvelden door in de stralende zon. Ik moet even zoeken naar de juist weg maar dan loop ik al snel door de knollenvelden naar de camping. Ik zoek het strand nog even op en de hondjes zitten trouw bij me als ik op een dikke steen even geniet van de zon en de wind en de stilte.

De prosecco en de limoncello gaan samen in een glas en we proosten op 31 jaar huwelijk.

In de avond zitten we nog lang op de steiger aan de Store Baelt met de voetjes in het water. De zee is kalm en er is geen wind. De horizon verdwijnt in het grijze tussen lucht en zee. Het is prachtig.

Morgen een reisdag en maandag naar huis. 

Ullared

Na een heerlijk verblijf aan Åsnen vertrekken we op woensdag naar Ullared. Daar zullen we pa en ma treffen die al een rondreis door Noorwegen achter de rug hebben. Een beetje een trip down memorylane. Rukan, Gaustatoppen, Hardangervidda en Oslo.

De Garmin houd ervan om binnenweggetjes te nemen. Vandaag is next level. We doen er daarom best lang over. Hele mooie rit maar wat een geslinger. Op en neer.

Rond de klok van 3 komen we aan. Ik had gereserveerd dus we staan snel op de plek.

De avonturen bij de Gekas laat ik maar even voor wat ze zijn. Groot. Veel volk. Kassa’s. Druk. Volle winkelkarren. Enz. We waren er deze keer voornamelijk voor de beleving. We hebben wat kleding gekocht en wat andere handige dingen. Was leuk.

We eten samen met pa en ma. Eén keer pizza en één keer hamburgers. Afhaal. Dus geen afwas. De hondjes vinden een lekkere plek op de bank in de caravan. Het waren 2 mooie dagen. Bijzonder om elkaar te ontmoeten in het Noorden.

Op vrijdag vertrekken we terwijl pa en ma nog een dagje kunnen winkelen. We komen wat later inderdaad e middag aan in Nyborg op een prachtige camping aan de Store Baelt. We staan bijna aan het strand. 

De rit hiernaartoe was wel een gedoetje. Heel veel regen. Dikke plassen op de weg en met een regiment aan vrachtwagens is dat niet best. Daarbij waait het als een malle. Lekker over Oresundbrug en later op de Store Baelt brug. Zelfs de hondjes zijn er onrustig van.

Als we eenmaal op de plek staan gaat Renate met de hondjes over het strand. Ik probeer dapper om de luifel uit te draaien maar ik stop al snel als ie bijna op het dak ligt bij windkracht 6.

We eten rosti met filetlapjes en een lekkere salade. Het internet houd hier niet over. Maar de wind is gaan liggen en het is droog. Mooie reisdag.

Folaboda

Het is wederom een stralend blauwe lucht die ons verwelkomt als we het dakraam open schuiven. Na het ontbijt pakken we de fiets en rijden we 3,5 kilometer naar een visrokerij hier in de buurt. Helaas kunnen we de rokerij niet bezoeken maar de winkel is wel open. We kopen 2 lekkere makreel filets. 1 met dille en citroen en 1 met chiliflakes.

Dan fietsen we door naar een destilleerderij hier in de buurt. Midden in een enorme appelboomgaard. Het is wat verlaten en alles is dicht. Er is een dame in de tuin aan het werk en ik vraag haar wanneer ze open zijn en of er dan ook wat te koop is. Ze verteld dat ze 1 juli pas open gaan maar ze kan ons wel wat appelsap verkopen. Eénmaal binnen biedt ze aan om ons een rondleiding te geven door de destilleerderij. Hier worden de appels gesorteerd, gewassen, geperst en vervolgens wordt er volgens de Champagne methode, cider van gemaakt. Daarnaast produceren ze appelsap, azijn en likeur.

Dat laatste mag ze ons niet niet verkopen. De Systembolaget heeft in Zweden het monopolie op de verkoop van alcohol houdende dranken. Maar sinds 1 juni is er een wetswijziging waardoor dit absolute monopolie vervalt. Vanaf die datum kunnen producenten onder bepaalde voorwaarden ook hun drank verkopen op locatie. Dit is dan wel in een beperkte hoeveelheid en het moet gekoppeld zijn aan een evenement, proeverij of rondleiding van minimaal 30 minuten. Helaas is de vergunning nog niet binnen. Aanvragen kon per 1 juni.

Overigens blijkt de destilleerderij volop in ontwikkeling met nieuw producten. Overal staan vaten en proefflessen te gisten. De dame vertelt dat ze sinds oktober in dienst is al productontwikkelaar. Ze neemt ruimschoots de tijd en we nemen 3 soorten appelsap mee. 1 van 1 soort appels, 1 van 9 soorten appels en 1 met 40% berkensap. Ook nog 2 flesjes azijn en dan vertrekken we. Ondanks dat ze gesloten zijn staan er al meer mensen voor de deur. 

In augustus hopen ze de vergunning te hebben en dan organiseren ze proeverijen met eten erbij. 

Website: www.folaboda.com

Zeker de moeite waard.

In de middag maken we een lange wandeling en lopen we een openlucht museum binnen. Een kleurrijke plek met een geweldig uitzicht over Åsnen.

Het is hier prachtig.

Blauw

De dag eindigt zoals die begint. Met een stralend blauwe lucht. Daar tussenin gebeurt er nogal wat.

De Duitse eigenaar van de camping begroet me met een Hej Arjan. Hij heeft broodjes afgebakken voor het ontbijt. Fullkorn en een pistoletje.

Dat eten we lekker in de zon met kaas en jam. Renate is dan al met de hondjes geweest en ik heb de karren al in elkaar geflanst. We gaan naar Sunnabro. Een groot natuurgebied in Åsnen. Daar gaan we wandelen, broodje eten en weer terug. Op de heenweg hebben we een bezoek aan een grote “loppis” gepland . Dat is een soort kringloopwinkel bij mensen thuis. Vaak in een schuur of in de tuin. Iets echt Zweeds. Vraag me niet waar het vandaan komt maar ze zijn talloos en soms leuk en soms heel slecht.

Het asfalt veranderd al vrij snel in gravel en het is soms zo steil dat de fiets op de turbo stand moet. Zeker met de hondenkar erachter. De loppis is eigenlijk best wel leuk. Veel borden en glazen maar ook wat kleding en authentieke Zweedse snuisterijen. 

We vervolgen onze weg langs een stalletje met appelsap en appelmoes. Hier kun je veelal betalen met de Swish-app of contant. De app heb ik niet werkend en ik heb alleen een biljet van 500 kronen. Die appelsap zal even moeten wachten.

Eenmaal op de verharde weg zijn we al vlot in Sunnabro. We lopen de oranje route van een kilometer of 5. Mijn knietje gaat goed vandaag. Aan het eind eten we ons brood en stappen we weer op de fiets. Met de wind en regen mee gaan we naar de camping. We houden het niet helemaal droog.

In de avond eten we pasta en dan zijn we toch al vrij vroeg veroordeeld tot binnen zitten. Er waait een koude wind en de regen is ook niet van de lucht. Rond 10 uur klaart het flink op en is de wind gaan liggen.

Het was een hele mooie actieve dag vandaag.

Åsnen

Het is stil. Op het ruisen van de wind in de bomen en het getsjilp van een vogel na. Oh ja, en een buitenboordmotor in de verte. We staan aan Åsnen. Net iets buiten Urshult. Aan een heel groot meer. We staan dichtbij het water. Heel veel Zweedser gaat het ook niet worden.

We hebben vandaag ruim 80 kilometer overbrugt. We reden door bossen, langs meertjes. Langs roodgeverfde huisjes. Lang boerderijen en landerijen. Door Skåne en Blekingen en een stukje Kronobergslan. 

Na het ontbijt gaan we eerst naar Hassleholm voor de Biltema en de Lidl. De komende dagen staan we wat verder van de beschaving en dan hebben we toch lekker eten nodig. Olijfjes. Gehaktballetjes. Groentes. Vis. Kaas. Dat soort dingen.

Bij de Biltema halen we wat nieuwe spanbanden, dat leg ik later nog wel eens uit. En batterijen. En een brander op een gasflesje. Voor in de keuken. 

Rond 1400 uur staan we aan Åsnen op een camping met een Duitse eigenaar. En het is stil. Heerlijk stil.

Hondenshow

Had ik al vertelt dat we op een camping staan die dit weekend vooral gebruikt wordt door mensen die meedoen aan een internationale hondenshow in Hässleholm? Jawel he….

Bij elke caravan of camper zijn er minimaal 2 maar vaak meer honden mee. Hekje rond de caravan. Kleedje op de grond. Of gewoon de doggies in de achterbak. En maar kammen. En maar wassen. En maar knippen. En maar lopen met zo’n korte band om de nek. En maar…. Nou ja. Je hebt er op geen enkele manier last van. Geen geblaf. Geen poep, geen gedoe. En die 2 van ons trekken zich gelukkig nergens wat van aan. Zelfs niet als zo’n perfect gecoiffuurde poedel, bulldog of dalmatiër of afghaan langs loopt.

Maar als een Amerikaan 4 bakken met water vult. Witmiddel toevoegt. Een elektrische douche inzet en de hond een 4-tal baden laat ondergaan waarna er een föhn wordt aangeslingerd staat mijn verstand wel even stil. Morgen is de grote dag hoor ik. Een kampioen in spé. De mooiste Basset van het noordelijke halfrond. De witste met bruine vlekken. Arme hond. Paniekvogel, die Amerikaan. 

Even later komen die van ons aanlopen. Onder het zand en gras en met natte poten. Er was vast een beekje met lekker vies water.