Had ik jullie al fijne Kerstdagen gewenst? Niet hier hè?
Een korte verhaaltje dan maar:
Dat je na het Kerstdiner roept: Nou, dat viel hartstikke
mee! En dat er dan nog een dag te gaan is.
Niet de meest
briljante openingszin. Brei dat maar eens weer recht. En toch, toch waren de Kerstdagen
gewoon goed. Gezellig!
Tuurlijk, veel te veel en te lang over nagedacht, briefjes
gemaakt, briefjes aangepast, supermarkten en groothandels bezocht, de planning
zoemt ook ’s nachts door je hoofd, planning weer aangepast……..
De reclame laat je geloven dat een Kerst zonder stress
bestaat. Zal wel, maar de stress sluimert en komt pas aan de oppervlakte als
het klaar is. Hij openbaart zich dan in de vorm van opluchting. Opluchting dat
niks bedorven was en dat fabrikanten zich aan de afspraken op de verpakking
hielden. Opluchting dat niemand de dis verlaat met een buikloop of
kokneigingen. Opluchting dat er duimen worden opgestoken, dat de opmaak mooi
was en de smaak goed. Opluchting omdat de rommel meevalt.
2e Kerstdag was ook relaxed. Familie en dan de
teppan yaki met z’n vieren. Het hele huis stinkt ernaar.
Toch onbedoeld dat gesprek over de sport en de rol die het
heeft in ons leven. Goed uitgekomen. Trots! Morgen weer trainen, Anna en Sven, elke dag, je moet
het maar kunnen! Maandag weer alle 4. Op naar het NK en alle andere avonturen.
Oud en Nieuw…………en
dan 2015. 2014 was in veel opzichten goed maar voor mij persoonlijk een
dieptepunt. Wat ik ervan heb geleerd? Misschien ontdek ik dat in 2015.
Ik hoop dat jullie allemaal net zulke goede dagen hebben
gehad als wij!
Allemaal een mooi uiteinde en een gezond begin met een
matige kater!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten