De Sonfjallet.
Ik rij er
graag 1700 kilometer voor. Met zijn allen, met de nodige tussenstops. Steeds
dichter naar het doel. Hoe verder de vakantie verstrijkt, des te dichter bij we
komen. De Sonfjallet in Zweden.
Een
beschermd natuurgebied. Niet met Nederlandse regels omgeven maar wel met
voldoende waarborgen dat het gebied blijft zoals het is.
Onderhand
hebben we het gebied van 3 kanten bekeken. De indrukwekkende vlaktes, de enorme
rotspartijen, de ongerepte natuur en altijd de spanning van mogelijke beren!
Dit natuurgebied
herbergt de meest zuidelijk berenpopulatie van Europa.
Laat ik kort
de routes beschrijven die naar de top leiden.
De eerste
gaat stijl omhoog via een geul waarin vaak nog sneeuwresten liggen. De laatste
meters naar de top voltrekken zich in een dichte mist. Dit is niet de route om het meeste natuurschoon te zien
en de route eindigt in een stenenlandschap.
De
zuidelijke toegangsweg is wat glooiender. Onderlangs de meest steile gedeelten
kijk je uit over onmetelijk vlaktes. Steeds turend in de verte in de hoop wild
waar te nemen. Rendieren, berggeiten en beren……….
Tot slot de
meest noordelijke opgang. Lastig bereikbaar per auto. Het onderscheid tussen de
weg en de vegetatie is door het minimale gebruik vervaagd. De natuur wint
altijd….. Eenmaal op de parkeerplaats steil omhoog tot boven de boomgrens. Hier
laten we ook de muggen achter ons.
Het enige
wat je dan nog te doen staat is nog 5 kilometer doorlopen, een berghut opzoeken
en
in alle
stilte genieten van het uitzicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten