Ssst, stil eens, fluistert Anna. Wat dan, Vraag ik. Niks!
Hoezo niks? Gewoon niks, stilte.
Ze heeft gelijk. Je hoort hier niks. Het is stil.
Onze kano glijdt door het water terwijl hij wordt meegevoerd
door de stroming. Af en toe een peddel in het water om te sturen.
Vanmorgen zijn we 20 kilometer stroomopwaarts gebracht door
de eigenaar van de camping. We varen nu op de Klaralven. De rivier kent zijn
oorsprong in Noorwegen aan de voet van een stuwdam.
Met onze
reddingsvesten aan ziet het er wat koddig uit maar onderschat de rivier niet.
Het peil staat 3(!) meter hoger dan normaal door de overvloedige regenval en de
stroming is stevig.
Aan beide kanten worden we omringt door bossen en we hopen
telkens dat een rendier of eland het nodig vindt om te drinken. Gebeurt niet….
Ineens spotten we een bever! We sturen de kano naar de kant
en zijn te laat. Weg! Nog even speuren we de oever af. Niks… Ineens zijn er
luchtbellen en een klein koppie boven water. Haha!
Zijn grote platte staart klapt op het water, we schrikken
ons kapot en Ed verdwijnt weer in het donkere water. Beduusd van de gebeurtenis
kijken we elkaar aan om in een daverende lach uit te barsten. Hij had ons goed
te pakken.
Terug naar de stilte maar weer, sssssst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten