Whistler

Donderdag alweer. Het gaat hard.

Vandaag proberen we de drukte van deze enorme stad achter ons te laten. We gaan de bergen in. Whistler is onze eindbestemming.

Eerst maar even wat andere dingen die me opvallen in Canada:

• Als je besluit een stad aan te leggen en je laat de wegen haaks op elkaar lopen dan krijg je heel veel kruisingen. Als je dan op elke kruising stoplichten zet krijg je heel veel stoplichten……Om gek van te worden.
• Het is hier heel schoon, je vindt bijna geen zwerfvuil.
• Ik heb me in Istanbul verbaast over het aantal moskee’s, hier verbaas ik me over het aantal Starbucks…..en MCDonalds, en Subway en Jim Hortons…….Maar met name Starbucks.
• Ford doet hier goede zaken. Nee geen Focus, C-max of S-max maar allemaal andere modellen met minimaal een F150, 5,7 litre superchargered. Toyota doet ook lekker mee trouwens. En nee, geen Prius.
• Iedereen wil weten hoe je dag is, en ik verdenk sommigen ervan dat ze het ook nog echt menen. Vaak is dat aanleiding tot een kort gesprek.
• De Skytrain heeft geen bestuurder. Op de plek waar normaal gesproken de machinist zit, zit nu gewoon een passagier. Wel schrikken als je daar pas later achterkomt en je al een tijdje in de veronderstelling verkeerd dat de bestuurder constant op zijn telefoon zit te pielen, totdat ie gewoon uitstapt.
• Het is niet allemaal goud wat er blinkt. Bij stoplichten en in het centrum van Vancouver tref je nogal wat daklozen.
• Het kan hier in deze tijd van het jaar best wel hard regenen.
• Ons hotel wordt bevolkt door de teams van Frankrijk, Italië en Tahiti!
• Ons hotel ligt tegenover de Bridge studios. Hier is vroeger de serie van MacGiver opgenomen en recentelijk, jawel dames, Fifty Shades of Grey. Er worden hier nog dagelijks films en series opgenomen op 7 stages, helaas zijn er geen rondleidingen.
• De vrachtwagens hier hebben nog een echte “neus”. Mooi gezicht is dat.
• Benzine kost hier ongeveer 70 cent per liter. 300 gram ham kost 4,50 euro.

Zo zullen er vast nog meer dingen zijn die het vermelden waard zijn.

Whistler dus. Anderhalf uur rijden, iets over de 120 kilometer. Na een half uur wordt het wat rustiger op de weg. Via Horseshoe Bay en Squamish rijden we naar het noorden. In Vancouver schijnt nog een waterig zonnetje, eenmaal in de bergen sputtert het weer. Sinds gisteren is het hier kouder. Dat weerhoud de plaatselijke bevolking er overigens niet van om nog een korte broek of t-shirt te dragen. Wel een dikke muts op. Koddig gezicht soms. Of semi-hip.

Onderweg komen we talloze bordjes tegen waarop staat dat we worden gewaarschuwd voor beren, en die niet moeten voeren. Spannend.

Eenmaal in Whistler halen we een paar sandwiches en wat cola. Whistler is een wintersportstadje met veel winkels van de wat duurdere merken. Helly Hansen, Patagonia, The North Face. Daartussen natuurlijk de onvermijdelijke Starbucks en winkeltjes met ijs. Ja, ijs, schepijs, softijs….. en druk joh. Eind november.

In Garibalipark stoppen we even voor wat foto’s. De mist hangt laag.

Een poging om het Olympisch dorp van 2010 te bezoeken strandt voor een aantal gesloten slagbomen. We zijn nu echter wel zo hoog dat er sneeuw op de grond ligt.

Op de weg terug stoppen we een aantal keer op uitzichtpunten en in Squamish. Even in de stad kijken. We gaan snel weer door. 

Uiteindelijk belanden we in de spits van Vancouver. Stop-and-go. Snel naar de Walmart voor de boodschappen van morgen en dan een koud biertje in het hotel. 

Vanavond lekker niks. Nee, niet vroeg naar bed, want nog steeds heel vroeg wakker.

Tomorrow is Matchday!