Dag vriend

Dag vriend.

17-10-2018

Deze is voor jou!

Taekwondo nog een keer dan. Tuulk, waarom niet? Waarom wel? Eerlijk? Omdat het ons veel gebracht heeft, en heel veel heeft gekost. Maar goed. Taekwondo dan.

Anna? Nee.

Sven? Nee.

Allebei? Nee.

Renate!

Mijn meissie is al een paar jaar bezig. In alle anonimiteit. Gewoon omdat ze het leuk vindt en niet zit te wachten op aandacht. Trainen. Op maandagavond, af en toe op woensdag, op donderdag en sinds een tijdje op zondagochtend.

Als ik nog lig te stinken in mijn nest, staat zij al in de wedstrijdgroep “Stijl” haar taeguks te oefenen. Om vervolgens bij mijn eerste koffie te vertellen over de belevenissen.

Ik heb mijn portie Taekwondo wel gehad, maar van mijn lief accepteer ik meer. Als je iets met zoveel overgave doet, verdien je steun en aandacht. Onderhand is Renate gevorderd tot de blauw-rode band. Aan de horizon gloort die ene kleur voor de echte doorzetters.

Uiteindelijk stapt ze afgelopen zondag na de vakantie in de auto naar Oldenzaal om mee te doen aan een wedstrijd. Op zaterdag is er, tussen de onuitgepakte koffers, nog flink geoefend in de woonkamer, met de kinderen, om de stijlvormen te perfectioneren. 

Renate haalt goud op dit regionale stijltoernooi. Dat is heel knap. Al het harde werken wordt beloond met een beker en erkenning van de trainingsmaatjes van de zondag en de trainer, Robin.

Met een dikke glimlach beginnen we aan de laatste restjes van het weekend. Dit is wel gaaf hoor. Hard work pays of!

Lieve schat, het gaat op dit blog vaak over mij of over de kinderen. Deze is voor jou!!

Tot slot

Ja, echt. Een terugblik. Het zit er al weer op. De wieltjes van de rolkoffer staan stil. We zitten op de bank. In huis. In Almelo. Acht dagen in een ander land. Een nieuw land. Een nieuw concept. Een nieuwe manier van vakantie vieren. 

Vandaag hebben we ontbijt genoten en zijn we vertrokken naar Faro. Even boodschappen doen voor onderweg. Vliegen is net als schoolreisje tegenwoordig. Parkeren en dan Faro en de haven bekijken. De spanning hangt al lekker in de lucht. Even de auto aftanken. Op tijd zijn, auto inleveren, alles goed? Ik ben daar niet echt een ster in. Uiteindelijk komt alles goed en zitten we op tijd in de TUI-kist. Jeroen, onze gezagvoerder, praat ons door de reis. Grappig. Ik zit aan het raam en zie Parijs, Brussel en de Rotterdamse haven, op zijn aangeven.

We hebben een geweldige week gehad. Geweldig weer. Echt nieuwe dingen gedaan, al was het maar een dag(!) aan het zwembad liggen. 

Portugal is superrelaxed. Hele aardige mensen, altijd welkom, zelfs in de kleinste dorpjes in de bergen. De koffie is altijd goed en bijna klaar. De brandweerman in Tavira op de heenreis staat hiervoor symbool. “I am trained to talk English”. Wat een held. Maar goed, hierdoor kwamen we wel op tijd aan in Cabanas. Omdat deze jongen de kaart in zijn koffer had laten zitten en wel even op zijn gevoel naar de Golden Club Cabanas zou rijden. In het donker.

Cabanas was een prima plek om te verblijven. Loulé was mooier dan Faro. Tavira was heel toegankelijk. Cachopo was de rit door de bergen en de regen meer dan waard. Het mooist was misschien Vila Real de Santo Antonio in combinatie met Castro Marin. 

Een pasteitje met zoete aardappel is heerlijk. En die garnalen aan het buffet van donderdag waren echt te gek.

Tot heel laat aan het zwembad zitten kletsen met een borrel onder de “wuivende” palmen was heel tof.
Een polootje gekocht bij de Primark en de Portugese collectie van Ikea gecheckt. We hebben kurk gepikt, een pan gekocht en een kleinigheid voor de kinderen meegenomen.

Die hebben heel goed voor het huis en voor zichzelf gezorgd. En ons heel keurig van Schiphol opgehaald. Wat gaaf. Anna heeft heengereden, 2 jaar rijbewijs. Sven terug, bijna 1 jaar rijbewijs. Alles heel, netjes en op tijd. Niet onderschatten!

En nu? Nu de ervaringen een beetje laten indalen. Op nieuw de foto’s kijken en een beetje beschouwen. All-inclusive is niet onze(mijn) manier. Vliegen is altijd gaaf. 

Wie kiekt wah!

Kurkeikels

Eerst maar eens brood eten. En dan plannen maken. Alles wat we wilden doen hebben we gedaan. Niet dat er niet meer te zien is, er is nog veel meer. Het is de laatste volle dag. Altijd lastig. We rijden het achterland in naar Cachopo. Eigenlijke weten we niet wat te verwachten. Door de prachtige heuvels rijden we ruim 45 kilometer. Af en toe stoppen we om te genieten van het geweldige uitzicht. Het is 23 graden en bewolkt.  We treffen een heel oud dorpje met wat piepkleine winkels, een restaurant en een kerk. Erg leuk, stil, vreedzaam. We maken foto’s van kurk en kurkeiken en een selfie bij een sinaasappelboom. We pikken wat stukken kurk voor in Nederland. Mooi sterk spul is dat. Ik raap een paar kurkeikeikels. 

Op de heenweg hebben we een bui gehad. In de nacht heeft het ook geregend.

Eenmaal op de terugweg komt het met bakken uit de lucht. Het trekt helemaal dicht. We zitten op 500 meter hoogte. 

Eenmaal in Tavira lopen we even door het dorp op zoek naar een broodje. Dan naar de auto en naar het appartement. Lezen, cocktail drinken, kopje thee en al een beetje inpakken.

Vanavond is er barbecue in de eetzaal. Dat wil zeggen, bbq gerechten. Kip, varken, worst, hele ansjovis. Ik verwen me met garnalen. Lekker pellen. Zit er helemaal onder. Nog een toetje en dan naar de kamer.

Mooie laatste dag ondanks het weer.

Primark

Loule vandaag. Had eigenlijk op zaterdag gemoeten in verband met een grote markt. Maar ja, toen lagen we aan het zwembad. Een oude stad ongeveer 40 kilometer van de kust en 45 kilometer van Cabanas. Mooie autorit. Mooie stad. Wel druk in het verkeer. Een parkeerplekje zoeken is een uitdaging maar dat lukt wel.

We lopen naar de oude markthal en verkennen het gebied eromheen. Mooie winkeltjes. Koper, kurk en aardewerk in overvloed. Daarna terug naar de markthal voor een pasteitje met zoete aardappel en dan naar de auto.

Onderweg hebben we een bord gezien dat er een Ikea is in Loule! Dat is dan wel even een uitdaging natuurlijk. Die moet ik vinden. Na wat gezoek vinden we het Algarve Outlet Center, daar aangekoppeld het MAH-shoppingcenter met een Primark en een H&M en daar weer aan vast de Ikea. Eén groot feest.

Wel leuk om gezien te hebben.

Door de heuvels rijden we terug naar Cabanas, het is al wat later in de middag. We zitten nog even aan de zwembadbar voor een paar biertjes en gaan dan naar de kamer. Even lezen en dan diner. De late avond brengen we door aan het zwembad met een borrel. Lekker warm nog.

Het was vandaag een graad of 25 met hier en daar een wolkje.

Santa Catarina da Fonte do Bispo

Vandaag staat Tavira op het programma. Na het ontbijt vertrekken we met de Panda. Eerst even kijken bij China Shopping. Die Chinezen nemen de wereld over en beginnen geloof ik in Portugal. Een oud vervallen winkelcentrum is volgepropt met alle dingen die bij de Action liggen maar dan nog slechter en nog meer. Glimmend, kitscherig en met miljoenen tegelijk. Wat een avontuur. Wish in het echt, zoiets. Na 10 minuten dwalen met gierende banden de parkeerplaats af. Op naar het volgende avontuur. Een enorm winkelcentrum. Renate laat de naam Emporia uit Malmö vallen. Dat vind ik maar zozo. Qua grootte, oké. Maar qua grandeur en allure? Nee, niet in de verste verte.

De binnenstad van Tavira maakt een hoop goed. Prachtig stadje aan een rivier die de stad in tweeën deelt. De opkomende vloed gaat snel en verandert het gezicht van de stad. Ik maak foto’s. We parkeren trouwens bij de plaatselijke mercado, een overdekte markt met vis, groente, honing, verse kruiden, drank (mehdron), specerijen en vlees. Prachtig.

Even later beklimmen we de trap naar het plaatselijke kasteel. Dat geeft ons een uitzicht over de stad en de omringende zoutpannen om u tegen te zeggen.

Had ik al verteld dat het vandaag bewolkt is en slechts 24 graden? In de loop van de middag knapt het op en kunnen we weer van de zon genieten.

We rijden van Tavira naar Santa Catarina da Fonte do Bispo (qua plaatsnamen weten ze hier van wanten). We maken kennis met het achterland en verlaten de kuststreek. Heuvels met fruitbomen, vijgen en kurkeiken. Een vrachtwagen wordt geladen met verse oogst kurk. De school gaat uit en wij gaan terug naar Tavira. Morgen weer naar het achterland. Prachtig.

Even rusten op de kamer en dan naar het diner. En deze verhaaltjes uploaden in de lobby. Met een all-inclusive biertje……

Paella-pan

Eerst maar eens een lekker ontbijt en dan zien wat de dag brengt. We liggen iets langer in bed en zijn rond half 10 in de eetzaal. Daarna pakken we de auto naar Vila Real de Santo Antonio. Een plaatsje aan de grens met Spanje. Prima stadje. Toeristisch, fotogeniek en een mooie haven. De Rio Guadiana (rivier) vormt de natuurlijke grens tussen Portugal en Spanje. 

Ik scoor een geweldige paella-pan voor 10 euro. Voor op de Weber.

Daarna naar Castro Marin. Een oude vesting plaats met een heel groot kasteel uit de middeleeuwen. We slenteren een beetje rond in de hitte. 30 graden. Bij de plaatselijke supermarkt annex café, scoren we een fles water, een stanleymes, 2 stokbroodjes en wat kaas. Op een bankje in de schaduw eten we allebei een broodje kaas. Wat nou all-inclusive? Ik voel me nergens te goed voor maar klaarblijkelijk kost het enorm veel moeite om van je oude goede gewoontes af te geraken. Uiteindelijk moet het een beetje kamperen zijn blijkbaar.

We rijden tussen citrusbomen met limoenen, citroenen en sinaasappels. Olijven en vijgen zijn hier ook niet weg te denken. De cactussen zijn vol met vijgen, mooi rood en her en der staan granaatappels te glimmen in de berm. Wat een rijkdom. Wat gaaf om dat in het echt te zien.

Dan bezoeken we het kasteel. Boven op de uitkijktoren kijk je naar Spanje aan de overkant van de rivier, de enorme zoutpannen en in de verte de witte hotels aan de zee. We maken foto’s, drinken water en gaan we terug richting Tavira.

Onderweg nog even bij wat stranden kijken en naar de supermarkt voor een fles wijn, wat brood, kaas en worst. Als alternatief op het diner. Als we daar zin in hebben. Ik heb een beetje moeite met de tucht van de eetzaal en de all-inclusive.

Die supermarkten zijn trouwens heel prettig in prijs. Een regionale fles wijn voor 2 euro. Wat goeie kaas en worst voor en paar euro. Heerlijk.

De avond brengen we door op het terras. Met alle geneugten van dien. Bier, wijn, cocktails enz. Het enige probleem is dat je ervoor op moet staan.

Het was een heerlijke dag met ontspanning en mooie dingen. Het weer is geweldig. In oktober om 17.00 uur nog aan het zwembad met een biertje. Wat een luxe.

Hieronder wat foto's. Zonder filter zonder bewerking. Enjoy!

Zomaar een dagje in de Algarve

Daar liggen we dan. 30 graden. Zwembad. Portugal. 6 oktober 2018.

Om precies te zijn in Cabanas. Een oud vissersdorpje aan de Atlantische oceaan in het oostelijk deel van de Algarve. Maar oud vissersdorpje aan mijn reet! Oh, hier zal vast gevist worden en het dorpje zal langer bestaan dan dat ik hier op aarde rondloop maar om dit een oud vissersdorpje te noemen gaat ver, heel ver. Het is een vakantieoord. Een heel mooi vakantieoord. Dat dan weer wel. Met veel witte appartementen, een prachtige boulevard en een enkel(!) souvenirwinkeltje.

Gisteren bij aankomst hebben we nog kunnen genieten van het buffet en dat is mooi. We hadden honger na een lange reis. Eenmaal in ons appartement kijken we de ogen uit. Dichtbij de receptie, met balkon. En we slapen op een vide. Het is super ruim, voor 4 personen eigenlijk. Met vaatwasser, koelkast en kookplaat. Heel handig als je all-inclusive zit.

Vanmorgen maar eens begonnen met ontbijt. Prima, brood, fruit, drinken. En voor de liefhebber ei in 2 soorten en bacon. En witte bonen in tomatensaus. We zijn gisteren tot laat in de bar blijven hangen om de reis van ons af te schudden. Zware kost in de ochtend vermijd ik nog even.

Toen een wandeling door het dorpje. Het is al warm, heel warm, naar de 30 graden. We wandelen terug en zoeken een plek aan het zwembad. Heerlijk onder de parasol en een licht briesje. Dit houd ik langer vol dan gewoonlijk. Ik heb een goed boek en Joep Beving op de oren. Piano.

Even lunchen dan maar. Veel warme gerechten en salades. Heel mooi. Lekker. We drinken er een wijntje bij.

Terug naar het zwembad. En wie mij een beetje kent zal opkijken. Maar ik vind dit echt wel lekker.

Rond 4 uur is het gedaan en gaan we met een bootje naar de overkant van de lagune. Naar het strand. De oceaan geeft golven van ruim 2 meter. Spannend. We deinen even mee totdat een golf breekt boven mijn hoofd. Net iets te lang onder water. Wat een kracht! Heelhuids kom ik boven en we laten ons opdrogen aan het strand. Bootje terug en dan het zand en het zout afdouchen.

Boekje mee en we zitten tot het diner op het terras. Eten en dan vervolgens dit stukje typen. Straks weer op het terras en dan slapen. 

Vermoeiend hoor, dat ontspannen.

Gerard Ekdom, John van 't Schip en de Rijdende Rechter

De wieltjes van de rolkoffer tikken ritmisch op klinkers van de oprit en even later op de straattegels. Op de brug over de Weezebeek even op het asfalt. We lopen. Door de Rietstraat. Een laatste kus bij beide ouders en dan kan de pret beginnen.

We gaan op vakantie. Geen trekhaak, geen caravan, geen volgetankte Volvo. Eerst lopend. Dan met de trein. Vanaf station Almelo De Riet. Uiteindelijk hopen we vandaag te vliegen.

Eerst een klein stukje naar Almelo Centraal en dan begint de pret al een stuk minder te worden. Vandaag gaan we alle geneugten van het openbaar vervoer in Nederland ervaren. Wisten wij veel.

Het is druk op “Centraal”. De rechtstreekse trein naar Schiphol is al tot de nok toe gevuld en er moeten nog wat reizigers bij. Ik kijk achterom of Renate binnen is en dan gaat de fluit. Het zal bij Deventer toch wel wat rustiger worden?

Neuh, ut mut eerst slechter word’n , veurdat ’t better wörd.

Rustiger wordt het pas bij Amersfoort. We kunnen zelfs zitten! Hoera, al na een uur. Maar de NS heeft snode plannen met ons vandaag. Of we, eenmaal bij Hilversum, de trein willen verlaten. 

Say that again, but now slowly!

Ja. Deze trein gaat niet verder. Een dier op het spoor. En nu? Volgende trein naar Amsterdam Centraal en daar de stoptrein naar Schiphol. Allemaal!! En iedereen met koffers!

Goed. We halen Schiphol. Na 2,5 uur. Valt eigenlijk nog wel mee. En dat voor 12 euro pp.

Even eten, even shoppen en dan naar de gate. Vliegtuig is te laat. Maar dat vliegen is uiteindelijk ook succesvol. Om half 5 hangen we in de lucht en geniet ik van Rotterdam, de Erasmusbrug, de Kuip, Neeltje Jans, de Zeelandbrug en het Veerse meer. Als we de Westerschelde overvliegen laat mijn topografische kennis het afweten. Muziek op en dit verhaaltje typen. Waarschijnlijk ergens boven Frankrijk.

Mooi begin van een weekje Portugal, Tavira. 

Nieuwe herinneringen creëren. Want dat had ik nog niet gezegd he? We zijn met ons beiden. Renate en ik.

Oh ja, en met Gerard Ekdom. Die vloog ook mee naar Faro. En John van ’t Schip ook….

De rijdende rechter, meester Frank Visser niet. Die had een andere vlucht. Maar heeft wel Burger King gegeten. En hij mag zich weleens scheren.