Vreemd. Het voelt vreemd. Een clubtoernooi bij Taekwondo Oude Luttikhuis. Ik ben er een paar keer niet bij geweest. Ik was dwars. Ik had er genoeg van. De balans was doorgeslagen naar negatief. Geen zin meer. En toen kwam Covid-19. In totaal een pauze van een jaar of 3 dus. En toen bood ik aan om weer een keer te helpen.
Als we om half 10 gebrieft worden voor de komende dag, als ik de bekende gezichten zie en als ik plaats neem op de stoel achter de tafel, dan voelt dat toch lekker. Clubtoernooi op de nieuwe locatie.
De nieuwe locatie waar ik en de rest van de familie traint. Crossfit, taekwondo, boksen, fitness.
Mijn dwarsigheid is over. Ik train daar weer. Ik hoor er weer bij. Ook taekwondo maakt weer deel uit van mijn leven. De pauze was nodig en goed.
Het is vandaag vooral omgaan met mijn eigen beperkingen. Concentreren en het verwerken van al die signalen is een klus. Even twijfel ik of ik de dag vol kan maken. Renate staat reserve om eventueel in te vallen. Het gejuich, het lawaai, de interacties en de focus maken het zwaar.
En ik doe niet veel meer dan de tijd bijhouden, ja en de medailles uitreiken en later zelfs nog de winnaars aankondigen, poeh!
Het lukt. Ik maak met iedereen even een praatje. Onze veldbezetting van jury en scheidsrechters is geweldig. En het voelt toch een beetje als thuiskomen.
Ik zie niet alles maar tegenover mij zitten talloze ouders die dezelfde spanning voelen als ik 15 jaar terug. Je kind gaat vechten! En die kinderen doen dat geweldig. Ik zie het verschil in beleving. Het verschil in omgaan met spanning. De lol. De teleurstelling. De euforie van de overwinning. Het kinderlijke enthousiasme. Ik zie winnaars en verliezers. Toekomstig kampioenen en kinderen die binnenkort andere keuzes maken. Ik zie tranen van geluk en tranen van verdriet.
Ik probeer samen met mijn tafelgenoot zo objectief mogelijke beslissingen te nemen. We proberen elk kind met een positieve ervaring naar huis te sturen. We maken nieuwe herinneringen. Ons hele gezin was er vandaag. Daar ben ik trots op.
Taekwondo. Het houd niet op, niet vanzelf……en dat hoeft ook niet. Het heeft misschien eindelijk de plek gevonden die het verdiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten