Vanlife

Het regent. Nou ja, regen? Het is vochtig, het miezert. De laatste dingen in de bus. Stroom eraf en rijden. Onderweg gaan nog een aantal keer de ruitenwissers aan voor een dikke bui. Zal toch niet? In Nederland met de bus en dan…..

We gaan een paar dagen naar Zeeland. Vrij van het werk en vrij van ziek zijn. Even niet naar het ziekenhuis. Even niet trainen. Even niet revalideren. Mentaal of fysiek. We gaan het strand op met de hond.

Er is een zwembad en de fietsen gaan mee. Visje eten in Veere. Oesters halen in Colijnsplaat. Of zelf plukken aan de Oosterschelde. Bij de Zeelandbrug is altijd een goeie plek. De bbq is mee dus wie weet.

Onderweg stoppen we even in Roosendaal bij de factory-oulet. Aardig. Rustig. Mondkapje op. Portemonnee in de zak gehouden.

Om 3 uur rijden we Zeeland binnen tussen de Ooster- en Westerschelde. Links van ons schuiven wat flatgebouwen door het landschap. Bij nader inzien blijken het containerschepen te zijn. De zon piept tussen de wolken door. Zon! Alles klaart op. Geheel volgens traditie parkeren we de bus voor de Aldi in Kamperland en doen we wat inkopen voor de komende dagen. En dan rijden we het park op. Contactloos. Niet naar de receptie. Het pasje kwam thuis met de post. Ideaal!

Ongeveer 12 maanden geleden hadden we hier een huisje in de herfstvakantie en was het vechten om een parkeerplekje. Met al die Duitsers die corona ontvluchtte in het eigen land. Nu zijn we alleen. Nee echt. Niemand. Nou ja……..

Wij hebben plekje 3016. En 3017 is ook bezet! De man kijkt door het zijraam van zijn camper en besluit zijn jas aan te trekken. Zwaar behoefte aan een gesprek. Hij vraagt direct, vrij schaamteloos, waar we vandaan komen en waar ik werk. Ik geef eerlijk antwoord. Sukkel. Hij kwebbelt een tijdje tegen me aan terwijl ik de stroom aanleg en de fietsen van de drager til. Gaat over kansarme jongeren en asielzoekers. Opleidingen en banen. “We komen graag een keer naar Almelo”. Had ik maar gezegd dat ik muziekproducer was. Met je “Werkgeversadviseur bij het Werkplein”. Ik krijg nog een kaartje (misschien kunnen we nog wat voor elkaar betekenen…….) en volgens mij is de boodschap dan eindelijk duidelijk. Jas uit en in je eigen camper plaatsnemen. Mij nie bellen hé! Ik kom hier voor mijn rust……

We gaan het strand op. Pippi is opgewonden door al die konijnen op de camping en de dijk. Het strand is ook altijd een feest. Niet te houden. Aan het eind gaat de lijn nog even af en luistert ze wonderbaarlijk goed. Vol gas door de branding. Die lieve schat. Na een uurtje gaan we terug. Een borrel en wat eten.

Het is de hele dag verder droog geweest met een zonnetje dat heel erg haar best deed. Goed begin van een korte week/lang weekend.