Bij het laatste etentje vroeg Sven aan iedereen om de vakantie een cijfer te geven. Hoe die aap daar bij komt weet ik ook niet maar dat zal ie wel op school geleerd hebben. Een cijfer voor de les. Even evalueren met elkaar. Nogal confronterend na een vakantie als deze.
De zevens en achten vliegen over tafel. Mooie sneeuw. Mooi weer. Goed appartement. Geen file. Fieberbrunn. Saalbach. Waidring.
En allemaal kijken ze naar mij. En ik moet hier heel lang over nadenken.
Ik heb de hele week een beetje in dienst gestaan van de rest. En ook mijn eigen ding gedaan. Beetje zorgen voor de rest. Koken. Bier koud. Genoten van de zon. Boodschappen. Zelfs nog iets gelezen zo af en toe. Afgewassen. Taxi gespeeld. Restaurantjes besproken. De fixer van de week als het ware.
We zitten trouwens in het restaurant van een ober die eerder jaren bij de camping liep. Gabor. Mooie kerel. Niks veranderd. Hij herkent me als ik kom reserveren. We kletsen wat bij als we binnen komen.
En dan durf ik het wel. Deze week was gewoon een tien. Als je een lager cijfer zou geven dan zou dat betekenen dat er ruimte is voor verbetering. En die is er niet. Ja. Het was mooi geweest als ik mijn grootste hobby had kunnen uitoefenen. Skiën.
Maar als je een week weg bent met de kinderen en je ouders. Als je het super gezellig hebt met elkaar. In een appartement als dit. Met heerlijke zon en sneeuw. Wat wil je dan nog meer……
Skiën. Ja, dat dan weer wel.
We zijn weer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten