Regen? Oké ook goed.......

Drie keer raden. Yep, in een keer goed. We vertrekken wederom met een natte voortent, en nee, niet al de avond ervoor eraf gehaald. Het regent!

Zelfde als anders. Sven en ik bekommeren ons om het buitengebeuren en Anna en Renate smeren brood. We gaan rijden vandaag. 450 kilometer naar het zuiden. Ons verblijf in de provincie Vasternorrland zit er weer op.

Onderweg ook flinke buien met een stevige klap onweer hier en daar. Soms zelfs even 70 kilometer per uur in verband met het water dat op de weg ligt. Wel weer goed uitgekiend uiteindelijk. Prima reisdag.

Via Sundsvall, Gavle en Vastervik rijden we naar Arboga. Vanaf Arboga nog 15 kilometer door de bossen en uiteindelijk komen we aan bij een grote camping. Een Landrover evenement en de vele vaste gasten maken dit niet echt een aantrekkelijk alternatief. Maar weet je wat, we vertrekken hier morgen gewoon weer. Gaan we naar Vetlanda, home sweet home. Hebben we daar een paar dagen extra, of in Malmo. Bij de skatebaan.

Neemt niet weg dat het hier prachtig is. We staan aan een groot meer, Hjälmaren, waar ’s avonds de zon in onder gaat. Mooi strandje en verhuur van kano’s en bootjes.

Op zich een prima dag achter de rug. Eenmaal op de camping is het droog en eten we kottbullar met brunsås en aardappels.

Daar aan de Costa del Harnosand

Wat een dag.

De zon staat al vroeg op de caravan te schijnen en toch slagen we erin om lekker tot 10 uur te liggen. Vandaag een beetje de directe omgeving verkennen. De Zwitserse campingeigenaar heeft ons gewezen op het gebied rondom de skilift. Daar kun je prachtig uitkijken.

Maar eens proberen dan, en als het weer zo blijft gaan we vanmiddag naar het strand, ja echt, naar het strand.

Bij de skilift aangekomen genieten we inderdaad over een prachtig uitzicht over Harnosand en de inhammen. Verder is er niet veel te doen behalve een windmolen die heel dicht bij staat en een die wat verder weg is en waar aan gewerkt wordt. Dat moet ik natuurlijk even van dichtbij bekijken.

De wandeling ernaar toe duurt lang. Er zitten rijpe bosbessen. Daar zijn we gek op.  Onderweg plukken dus. Vreemd dat ze hier wel rijp zijn. In Malung, een stuk zuidelijker waren ze nog groen.

Eenmaal bij de windmolen blijkt dat men een inspectie aan de bladen uitvoert, met een hoogwerker die 104 meter hoog kan. Fascinerend! En doodeng. Met bladen is de molen 150 meter, het rotorhuis staat op 100 meter.

We gaan terug naar de auto. Bij het strand nog even op zoek naar de grotten die hier zijn. Best een tripje, gladde stenen en steile stukken en wederom een prachtig uitzicht. Het strand roept echter, hard.

We keren om en kleden ons om bij de auto. 

Heerlijk, het is hier 22 graden, zon en een licht briesje. We liggen hier ruim 2 uur. Ik mag tot mijn knieën in het water, 15 graden, Anna gaat er wel door. 500 kilometer onder de poolcirkel aan de Botnische Golf een stranddag. Je maakt wat mee hier.

Een ijsje ter afsluiting en dan uitgerust naar de caravan.

Even eten, opruimen en kaarten. Morgen vertrekken we naar Arboga, ter hoogte van Orebro. Zo’n 430 kilometer naar het zuiden.

Hoga Kusten was drukker dan de rest van Zweden. Het is dan natuurlijk ook een toeristisch en zeer bekend gebied in Zweden.  Na de ijstijd is dit gebied een stuk omhoog gekomen en het vormt daardoor een van de hoogste kustlijnen van Europa met vele kleine (vissers) dorpjes aan de even zovele inhammen en baaien.

Ons hart ligt meer bij Jämtland en Härjedalen maar het was hier fantastisch. Fijn dat we het nu gezien hebben.

Skuleberget en surstroming

Weer uitslapen, moet niet gekker worden. Het zonnetje schijnt al en we nemen een snel ontbijt. Daarnaast smeren we brood om mee te nemen.

De rugzakken worden ingepakt met brood, drinken en snoepjes.

Na 70 kilometer komen we aan bij Skuleberget. Wel een beetje toeristisch. We nemen het pad direct naar de top. Dit gaat razend steil omhoog. Maar 600 meter naar de top maar ik denk dat we minstens 300 hoogtemeters pakken. Af en toe even genieten van het uitzicht. We kijken uit over de Botnische Golf met al haar inhammen. We lopen over stenen en boomwortels. Op echt moeilijke stukken zijn kettingen en een enkele trap aangebracht. Het is hier prachtig.

Eenmaal boven genieten we van het uitzicht. Hier is het ook behoorlijk druk. Je kunt hier ook met een stoeltjeslift komen, wel van de andere kant van de berg. We eten ons brood en gaan langzaam aan weer naar beneden.

Moe maar voldaan komen we na 2 uur weer aan bij de auto. We kijken nog even rond in Docksta. Er gaat hier een bootje naar Ulvön, het eiland waar Sürströming wordt gemaakt. Dit is vergiste haring die in oktober met kleine aardappels en wodka wordt gegeten. Door de bij de vergisting vrijkomende zwavel is de lucht ervan niet te harden. Rioollucht. Het is echter wel te eten en wordt met name in Zweden en Japan als een exclusieve delicatesse beschouwd. Wij laten het dit jaar links liggen. Ooit geprobeerd maar dat hoeft niet zo nodig weer…….

Het bootje is vanmorgen vroeg vertrokken. Volgend jaar misschien.

Eenmaal op de camping gaan we douchen en relaxen. Het is nog steeds 20 graden. Het was een bijzonder mooie wandeldag.

Harnosand

Na de lange reisdag van gisteren slapen we weer heerlijk uit tot 10 uur. Vaste ritueel, ontbijten en opruimen en dan gaan we de stad in. Harnosand bekijken. 

De stad ligt aan een inham en heeft een mooie haven. Zelfs een klein centrum met een H&M. Wat opvalt is dat er nogal wat vluchtelingen rondlopen. Zal je gebeuren, zo zit je in midden Afrika, Syrie of Irak en zo zit je 500 kilometer onder de poolcirkel.

Na de ICA en de COOP gaan we nog even naar de Lidl en dan eten we tunnbrod met tonijn en tunnbrod met kottbullar (zweedse gehaktballetjes) en rottbedsalad (rodebietensalade) De kinderen gaan even zwemmen in het meertje bij de camping. Het is mooi weer vandaag. Zonnetje en ruim 18 graden. Rond 4 uur gaan we nog even naar het strand. Net buiten Harnosand is een inham met een groot zandstrand aan de Botnische Golf.  De kinderen hebben de zwemkleding aan en ze gaan er allebei bijna door maar het water is vrij fris. Spelen met de golven is net zo leuk. Mijn zwemkleding ligt in de auto. Stiekem meegenomen maar ik mag het niet aan van Renate. Iemand moet de verstandigste zijn……..Ze heeft gelijk.

Eenmaal op de camping eten we aardappels met karbonade! Een lekker stuk vlees.

’s Avond nog even een spelletje kaarten en dan de boel een beetje klaarmaken voor morgen. 

We gaan naar Docksta in het midden van het gebied om een mooie wandeling te maken.

Vasaloppet en een rommelmarkt 23 juli

In plaats van snurkende bejaarden word ik vannacht gestoord door een vogel in de voortent. Ik kan de moed niet opbrengen om eruit te gaan. ’s Morgens zijn de sporen te vinden op het opstapje, de jas van Renate en de voortent. Vogelpoep.

We slapen weer heerlijk uit tot 10 uur en gaan dan ontbijten in de voortent. De zon schijnt en het is rond de 18 graden. Vandaag rust, niet wandelen. Ik heb weer eens blaren, verkeerde sokken, en we hebben een beetje spierpijn.

We gaan in de auto op weg naar Sälen. Een bekende wintersportplaats en tevens startpunt van de Vasaloppet, een 90 kilometer lange langlaufwedstrijd. Deze wordt sinds 1922 gehouden. Eerst met 132 deelnemers, nu met ruim 14000 deelnemers. Dit allemaal ter ere van de latere Koning Gustav Vasa. Hij wilde de bevolking van Dalarna opzetten tegen de overheersing van de Denen. Hij slaagde er in eerste instantie niet in en vluchtte op ski’s naar Noorwegen. Toen de inwoners van Dalarna hoorde van het bloedbad bij Stockholm, werd Vasa achterhaald bij Sälen door de 2 beste skiërs uit Mora en werden de Denen alsnog bevochten en verslagen.

Wij wandelen door het dorp en treffen het. Er is een grote rommelmarkt gaande. Niet veel bijzonders behalve bij een bejaarde mevrouw. Zij heeft een broodschep voor een houtoven te koop voor 3 euro. Mooi!

We rijden vervolgens naar het hart van het skigebeid en zien tot onze verbazing sneeuw op de toppen liggen.  De skipistes worden nu bevolkt door mountainbikers die downhill gaan. Er zijn verschillende routes van blauw tot zwart. Dit jaar maar even niet. Ik kan me geen ongelukken meer veroorloven. We eten ons brood en bezoeken nog een grote sportwinkel met opruiming. Niks wat ons aanstaat.

We gaan boodschappen doen en dan naar de camping. We eten pasta met zalm en gaan nog even heerlijk naar de sauna op de camping.

Morgen is Anna jarig en zaterdag vertrekken we hier. We wijzigen onze plannen. In onze volgende bestemming, Åre, is het de hele week slecht weer. Het hoeft niet warm te zijn maar 9 graden en regen is weer het andere uiterste. Aan de kust is het beter. We gaan zaterdag naar Hôga Kusten, Hårnosand.

Keerl wat reegn!

Het regent. Hard. Pijpenstelen. Bakken uit de lucht. Van die dingen. En het is al 9 uur. De wekker op de telefoon doet niet helemaal zijn werk, of eigenlijk helemaal niet. Aan de slag dan maar.

Als Anna en Renate brood smeren gaan Sven en ik in de regen met de voortent aan de slag. We stoppen soms even, dan gaat het echt te hard. 

Om 10 uur zitten we in de auto en gaan we op stap. Een lange rit, noordelijker dan we ooit zijn geweest. We laten Are links liggen. De voorspellingen voor dat gebied zijn zelfs ons te gortig. Onderweg ook geen moment droog. Tussen de wolken door komt Hoga Kusten in zicht. We hebben besloten voor het hoogste te gaan. Een camping in het hart van het gebied.

Eenmaal daar aangekomen valt de camping enorm tegen. Een kale gure vlakte waar we geen goed gevoel bij hebben. We rijden door naar het centrum van Docksta. Camping lijkt redelijk oke maar is behoorlijk vol. De commerciële uitstraling spreekt ons niet zo aan. We besluiten een eindje terug te gaan. We hebben campings genoeg gezien. Zo komen we nog een camping tegen waar het een enorme rommel is en een camping die ook vol is voor caravans. De regen van vandaag heeft zijn werk goed gedaan. We mogen er niet op.

We rijden terug naar Harnosand. De camping die ik thuis al had uitgezocht maar die we voorbij zijn gereden omdat ie ver van de hart van het gebied ligt. We vinden een prima plek en het is bijna droog onderhand. Mag ook wel, het is ruim 500 kilometer verder en rond 19.00 uur.

Eerst maar eens eten en wat drinken en dan doen we de natte voortent ervoor. Het is weer gelukt.

We zijn nu in een gebied dat echt anders is dan de rest van Zweden. Was wel een wens om hier eens te kijken. Ik ben er met de Arctic Challenge langsgekomen en nu zijn we er met zijn vieren. We gaan zien van de dag van morgen brengt.

Reisdag wordt rustdag

Als we vanmorgen wakker worden om 8.30 staat het zonnetje waterig te schijnen. Ik voel me moe en zie ertegen op om de voortent op te ruimen en 450 kilometer te rijden. Laten we vandaag nog maar rustig aan doen. Vanmiddag naar het zwembad en boodschappen. Ik lig nog lekker tot half 11 te ronken.

We ontbijten en gaan op stap. Er schijnt een monument diep in de bossen te liggen waar ooit een Zweeds vliegtuig is verongelukt in de Tweede Wereld oorlog. We komen terecht in een prachtige omgeving maar van het monument geen spoor. Uiteindelijk komen we een paar Zweden tegen en die leggen uit dat ik de verkeerde afslag heb genomen. Eenmaal terug op de goede weg vinden we het monument. Een hoop vliegtuigonderdelen en een gedenksteen. Nou ja……..gevonden zal ik maar zeggen.

Op de terugweg nog even aan bij de plaatselijke skilift en dan eten op de camping.

We gaan lopend naar het dorp voor boodschappen en een ijsje en eenmaal terug gaan de kinderen zwemmen. In het verwarmde water is het goed te doen.

Het begint licht te sputteren dus we laten de tent nog even voor de caravan staan.

Morgen gaan we echt weg.

Dit was trouwens een prachtig gebied met veel mountainbikeroutes en wandelmogelijkheden. We komen hier zeker terug.

24 juli, verjaardag Anna

Vandaag is Anna jarig, 17 jaar. Rond half 10 worden we wakker en worden de cadeautjes uitgewisseld. Een lang gekoesterde wens van Anna gaat in vervulling, een spiegelreflexcamera. Gedurende de dag wijkt die niet meer van haar zijde.

We ontbijten en ik loop nog even naar de receptie voor een boekje met campings in Zweden. Ik heb wel wat uitzoekwerk gedaan maar de campinggids ligt in huis.

Ik kom ook een foldertje over een oude molensteengroeve tegen . Op 3 kilometer van het centrum. We pakken de auto om een bezoekje te brengen.

We lopen bergopwaarts richting een grote zendmast. Hierdoor verlaten we de groeve. Nog geen molensteen gezien. Aan de top is het uitzicht weer prachtig. We eten een stukje notentaart voor de verjaardag en gaan dan terug naar de groeve. Als we eenmaal het pad weer te pakken hebben vinden we talloze oude en verweerde molenstenen in verschillende stadia. Ze werden met de hand uitgehakt, lang geleden. Zandsteen uit Dalarna was geliefd omdat het zelfslijpend was.

Eenmaal terug op de camping gaan we zwemmen. Nee, niet in het meer. In het zwembad. Dat is voor het eerst deze week open. Het water is 24 graden. Heerlijk.

Tegen het eind van de middag nog even naar de stad/dorp om boodschappen te doen. Anna wil mexicaans, taco’s and tortilla’s it is!

Ook nog even naar de Systembolaget voor een breezertje en een elandbiertje voor papa en dan lekker naar de caravan om te eten.

In de avond nog een spelletje kaart en dan naar bed.

Morgen naar Hoga Kusten!

Elanden en muggen.

Heerlijk de nacht doorgebracht in de caravan. Zonder ECG stickers, infusen en snurkende bejaarden. Rond half 10 worden we wakker. De zon schijnt! Het is rond de 20 graden en we eten ontbijt in de voortent.

Ik heb bij de receptie gevraagd naar een wandelroute maar daar verwijzen ze naar de plaatselijke langlauf-routes. Dan de ANWB reisgids er maar bij gepakt. Op ongeveer 20 kilometer schijnt een mooie trail te zijn. We smeren brood en pakken drinken in de rugzak. Ook de ponchoos gaan mee, je weet hier maar nooit.

In Öje gaan we linksaf richting Lyberget. En ja, hoor na 5 kilometer staat er een moeder-eland met 2 kalfjes in de verte. Anna heeft scherpe ogen. Even stoppen en rommelen in de rugzak naar een camera. Hiervoor zijn we echter te laat maar dat geeft niet. De Elanden zitten in the pocket!

Door naar Lyberget. Daar zetten we de auto bij een paar huisjes en kijken we goed op de kaart. De route naar Lybergetsgnupen is 3,5 of 2,5 kilometer. We maken een rondje vandaag. 6 kilometer moet lukken.

Door de bossen gaat het steil omhoog. Het i hier erg nat en soms lopen we tot de enkels in het moeras. Dat betekend ook dat er nogal wat ongedierte zit. MUGGEN. Gewoon doorlopen en maar even laten gebeuren.

Na ongeveer 1,5 uur gaan we eten en daarna komen we aan bij Gnupen. We staan bovenop een steile rots die uitzicht bied over de hele omgeving. Een onwaarschijnlijk mooi uitzicht! Foto’s maken, laatste broodje opeten en dan weer terug naar de auto.

Op de heenweg hebben we schijnbaar de hele tijd geklommen. Het pad naar beneden is steil en rotsachtig. Uitkijken dus.

Op de terugweg met de camera op schoot zien we geen Elanden meer.

Bij de caravan is het tijd om uit te rusten en rond 6 uur eten we spare-ribs met mais en stokbrood.

Topdag vandaag. Hele dag droog en rond de 20 graden.

Koud he!

Na een gezellige dag shoppen bij de Gekas op zondag, gaan we maandag rijden. We willen 500 kilometer richting het noorden, naar Malung. Over de Inlandsvägen, de 26, trekken we door de bossen. We stoppen 2 keer om even de benen te strekken en komen rond 4 uur aan op een prachtige camping in Malung. We zoeken een mooie plek direct aan het water. Het zonnetje schijnt en de Zweedse huisjes weerspiegelen in het rimpelloze meer. We zijn nu echt op vakantie in Zweden. Ik maak gebakken aardappels en kipfilet en een tomatensalade. Ik opper om straks even te gaan zwemmen. Zal wel koud zijn, het water staat in verbinding met de Västerdälalven, een stromende rivier vanuit Noorwegen.

Het zonnetje schijnt nog heerlijk en het is rond de 20 graden. We trekken de zwemspullen aan en nemen een warm badlaken mee voor als we eruit komen.

Het is inderdaad heel koud, maar dat is een uitdaging. Na veel lol zijn we er allemaal door. Sven zelfs met zijn hoofd. We lopen eruit en we gaan er nog 1 keer door. Ik merk wel dat ik lichtelijk duizelig wordt maar het koude water prikkelt heerlijk op de huid. Als ik eruit kom voel ik mijn hart tekeer gaan. Vreemd. We lopen naar de caravan. Onderweg gaat het niet beter. Net voor we in de voortent aankomen grijp ik Renate bij de arm. Eenmaal op de stoel verlies ik mijn gezichtsvermogen en ben ik nauwelijks aanspreekbaar. K*t, dat gaat niet goed. Ik ben de regie nu kwijt, een buurman komt helpen en Anna waarschuwt de ambulance bij de receptie, in het Engels heb ik begrepen! Die is er binnen 3 minuten. Ik heb het gevoel dat ik weer opknap maar daar is het ambulancepersoneel niet van onder de indruk. Mijn lichaamstemperatuur is nog net 34 graden en de lage bloeddruk van 70/90 maakt dat ze geen pols kunnen voelen. Alle seinen op rood.

Ik word voor verder onderzoek in de ambulance geladen en grap nog dat ze me toch niet mee gaan nemen? Dat mag de dokter beslissen. Er wordt een ECG gemaakt en dat wordt naar het ziekenhuis gestuurd. De dienstdoende cardioloog belt naar de verpleegkundige in de auto en is vrij duidelijk: “neem hem maar mee”. 75 kilometer naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis in Mora. Renate en de kinderen volgen in de eigen auto.

Langzaam gaat de temperatuur omhoog. Bijna 35 graden nu. Ik ben helder en bij kennis maar moet wel blijven liggen.

Eenmaal in het ziekenhuis word ik op 1 van de behandelkamers opgenomen. De straalkachels aan het plafond en de verwarmingsdeken doen hun werk. Opnieuw een ECG. De dokter komt uitslag brengen. Er is een kleine afwijking geconstateerd. Het dringende advies van de cardioloog is dat ik een nacht op de hartbewaking blijf. Renate beaamt dit maar dat zie ik helemaal niet zitten. Ik ben weer warm en voel me goed. De dokter zegt dat ie me niet kan verplichten maar stelt me een vraag die weinig ruimte geeft voor twijfel; Hoe ver zit je van het ziekenhuis vandaan? 75 kilometer, geen afstand om risico’s te nemen. Met tegenzin geef ik aan dat ik wel een nacht blijf, maar gvd wat een tegenvaller. Hier heb ik niet op gerekend.

Opnieuw bloed afnemen en dan naar de hartbewaking. Ik krijg een kastje op dat me de hele nacht in de gaten zal houden. Slapen doen ik maar weinig. Het dubbele infuus, 1 in de hand en 1 in de arm zitten in de weg. Ik heb het geluk om op een kamer van 4 te liggen. 1 man praat onophoudelijk in zijn slaap(hard), hoest en ademt zwaar en de andere 2 snurken(hard)…….. De volgende ochtend klagen ze over elkaar, hahaha. Ik versta onderhand een beetje Zweeds, da’s dan wel weer leuk. Mijn frukost(ontbijt) bestaan uit een broodje kaas en ham met een kop thee.

De laatste onderzoeken(ze zijn hier wel grondig) en dan mag ik om 11 uur naar de caravan. Uit de ontslag rapportage blijkt dat men bang was dat ik een hartaanval had gehad omdat ik even weg ben geweest. Alle uitslagen wijzen erop dat dit niet het geval is en ik ga lekker mee naar huis. Pffff……onderkoeld, dat verzin je toch niet.

Ik voel me goed en eenmaal op de camping eten we een broodje en drinken we koffie. We doen boodschappen en morgen gaan we wandelen. Net of er niets is gebeurt.

De vakanties gaan nog niet van een leien dakje in 2015 maar vanaf nu weer volle kracht vooruit! We hebben nog bijna 3 weken.

En het allerergste? Renate en de kinderen hebben gisteren op de terugweg naar de camping Elanden gezien! 2 stuks, ze zijn gedraaid en hebben ze uitgebreid kunnen bekijken. Dat is een uitdaging voor de rest van de vakantie. Zal mij niet gebeuren.

Zweden 2015, de heenreis

Dat ging mooi zeg! Bijna geen oponthoud tijdens de heenreis. Alleen Hamburg was weer een grote bouwput. Smalle rijbanen over een lengte van vele kilometers. Gelukkig is de caravan niet zo heel breed. Wel even opletten. Uiteindelijk door de Elbetunnel en dan naar Flensburg. Rond 4 zijn we op de camping. 1 keer getankt. De tank van de V70 is 70 liter dus we kunnen even door halen. 

Net als vorig jaar valt het niet mee. Uiteindelijk heb ik 4 blikjes Redbull nodig om een beetje bij de tijd te blijven.

Eenmaal in Middelfart staat de camping iets voller dan vorig jaar. Het zonnetje schijnt en het is 22 graden. We zetten de stoelen buiten voor een biertje of iets anders te drinken. Daarna lopen we richting de Lillebelt. Het is ons te koud om te zwemmen dus de zwemkleding blijft in de caravan. Net goed want de zee stikt werkelijk van de kwallen. De wind staat onze kant op. Dan maar een eindje langs het smalle strandje en door het bos terug naar de caravan.

Ik ben gezwicht voor de wens van de familie. Dit jaar hebben we een oven aan boord. Direct maar gebruiken dan. We eten minestronesoep met worstenbroodjes. Hm, lekker? Nou, die broodjes wel……

Dan komen de boeken en de telefoons tevoorschijn. Renate speelt ook even een spelletje met de kinderen en ik verdiep me in “Pistolen en Procedures”  van Mirjam Pool. Het gaat over de gijzeling in Almelo in 2008. Ik had die dag vrij maar de dagen erna herinner me ik als de dag van gisteren. Heftige tijd voor alle collega’s die wel op het stadhuis waren die dag. Prima geschreven trouwens.

Ik lees de folder van de camping daarna en kom tot de ontdekking dat er aan de overkant van de camping een groot park/bos ligt waar herten zijn uitgezet. Ik stel voor een poging te doen om ze te vinden. Na de speeltuin steken we de weg over en een beetje sceptisch beginnen we aan de wandeling. Het lange gras is op veel plekken plat gelopen. Dat is een goed teken. Eenmaal over de es zien we ze lopen. Talrijke herten steken vlak voor ons de weg over. De Nikon ligt helaas in de caravan.

Er zitten hier 3 soorten, verteld de folder die we aan het begin bij de poort hebben meegenomen. Prachtig om te zien. Ze zijn niet tam maar wel zo toegankelijk dat ze ons toelaten. Jonkies, oudere dieren met imposante geweien en vrouwtjes die zich bekommeren over de jonge dieren. We maken een rondje terug naar de camping. Langs de bosrand zien we ook nog wat hert-gezinnen. Allemaal op hun hoede maar niet erg vluchtig. Een dier kijkt ons precies na rondom de grote eik die het zicht belemmerd. Zijn koppie komt er links en rechts omheen met de oren gespitst. Het is een topavond. Over de es lopen we terug naar de caravan.

De volgende dag weer in de auto. Nog 450 kilometer naar Ullared. Op de weg is het vrij druk.

Voor de tolpoort bij de Oresundsbron staat een lange rij. Die laten we links liggen. We hebben een Brobizz. Daarmee krijg je niet alleen korting, je kunt ook doorrijden zonder te stoppen. Wordt van de creditcard afgeschreven. Heerlijk. Ook de brug over de Storebelt in Denemarken ging zo. Eenmaal in de buurt van Ullared wordt het drukker. Veel oude Amerikaanse auto’s. Een liefhebberij van vele Zweden. In de jaren 50 zijn veel Zweedse families geëmigreerd naar de Verenigde Staten en dit heeft een sterke band met de Amerikaanse cultuur opgeleverd. Camaro’s, Pontiac’s, Buick’s, Challengers, Pickups enzovoort.

Op Discovery is het programma Fast ’n Loud over Gasmonkey van Richard Rawlings. Hij verkoopt nog wel eens wat aan een Zweedse importeur.

Er is nu een evenement gaande, ongeveer 20 kilometer ten westen van Ullared, Wheels and Wings. Natuurlijk op de Motorbana, die elk Zweeds dorp heeft.

Eenmaal bij de check-in van de camping hebben we 6 auto’s voor ons. Duurt even een half uurtje maar we zijn er. Heerlijk.

Het is dusdanig druk dat we een plekje krijgen zonder stroom. Op het tentenveld zoeken we een mooie plek op en nadat de pootjes zijn uitgedraaid gaan we winkelen. Een gemiddelde drukte komen we tegen. Goed te doen. Nu niet weer dat hele verhaal van die Gekas. Blader maar eens in dit blog.

’s Avonds steken we de Cobb aan voor kipfilet, maïs en geroosterd brood met Rakost, smeerkaas met garnalen. Het zonnetje schijn nog maar er staat een koude wind.

Het was een heerlijke dag. De reis is super verlopen zonder noemenswaardig oponthoud.

We zijn in Zweden!

En ik kom er net achter dat we ook internet hebben........Weet niet of ik dat leuk vind........

Daar aan de Costa del Sol

Het zou Spanje worden dit jaar. Aan de kust met palmen, strand en mooi weer. Wellicht naar Andorra en Lourdes. Klinkt mooi toch. Collega's om tips gevraagd, waar rij je langs, welke campings moeten we hebben. Kaarten gehaald bij de ANWB. Internet leeg getrokken voor informatie. Zijn er nog wandelmogelijkheden, hoe gaat dat met tolbetaling enzovoort.

3 keer op het punt gestaan om te boeken, 3 keer blij dat ik geen creditcard bij de hand had.
Nee, nee, nee, nee. Elke vezel in mijn lijf blijft zich verzetten.
Op de brug bij Kampen, na een enerverend en warm weekend in Friesland (niet geheel vrij van lichamelijke ongemakken) deel ik mijn besluit mee aan de rest van de familie......(de Lul!). We gaan naar Zweden. En ik ga mijn stinkende best doen om het leed te verzachten.

Ik stippel een geweldige reis uit naar Zweden en we gaan weer een super vakantie tegemoet.

Waarom niet naar Spanje?

Omdat ik rust wil! Geen files, geen campings bespreken, verdwalen in de geweldige natuur, eland-stickers kopen, pastasalade eten op de Grovelsjon, zuurdesembrood in Vemdalen eten, wandelen, toch die Elanden spotten, nadenken en vooral aangewezen zijn op de 3 mensen die het dichts bij me staan. 3 weken met z'n vieren en niemand die er tussen komt.
Samen de bbq aansteken, samen boodschappen doen en samen even heel stil zijn over het uitzicht dat we zien. Samen lachen om de domste grappen. 3 weken.......En zo min mogelijk wi-fi!
Niet geheel risico-vrij. We willen naar Are. Het is daar nu 9 graden. Pfff.

2-3 maand heb ik tegen dit besluit aangekeken. Nu het genomen is zegt iedereen; hadden we wel gedacht, of; we hadden een weddenschap lopen.

Zweden ligt nog dichterbij me dan gedacht. Er is een last (Spaanse stier) van mijn schouders gevallen.

Moeten die kids maar een keer met de bus naar de Costa del Sol........