Het zou Spanje worden dit jaar. Aan de kust met palmen, strand en mooi weer. Wellicht naar Andorra en Lourdes. Klinkt mooi toch. Collega's om tips gevraagd, waar rij je langs, welke campings moeten we hebben. Kaarten gehaald bij de ANWB. Internet leeg getrokken voor informatie. Zijn er nog wandelmogelijkheden, hoe gaat dat met tolbetaling enzovoort.
3 keer op het punt gestaan om te boeken, 3 keer blij dat ik geen creditcard bij de hand had.
Nee, nee, nee, nee. Elke vezel in mijn lijf blijft zich verzetten.
Op de brug bij Kampen, na een enerverend en warm weekend in Friesland (niet geheel vrij van lichamelijke ongemakken) deel ik mijn besluit mee aan de rest van de familie......(de Lul!). We gaan naar Zweden. En ik ga mijn stinkende best doen om het leed te verzachten.
Ik stippel een geweldige reis uit naar Zweden en we gaan weer een super vakantie tegemoet.
Waarom niet naar Spanje?
Omdat ik rust wil! Geen files, geen campings bespreken, verdwalen in de geweldige natuur, eland-stickers kopen, pastasalade eten op de Grovelsjon, zuurdesembrood in Vemdalen eten, wandelen, toch die Elanden spotten, nadenken en vooral aangewezen zijn op de 3 mensen die het dichts bij me staan. 3 weken met z'n vieren en niemand die er tussen komt.
Samen de bbq aansteken, samen boodschappen doen en samen even heel stil zijn over het uitzicht dat we zien. Samen lachen om de domste grappen. 3 weken.......En zo min mogelijk wi-fi!
Niet geheel risico-vrij. We willen naar Are. Het is daar nu 9 graden. Pfff.
2-3 maand heb ik tegen dit besluit aangekeken. Nu het genomen is zegt iedereen; hadden we wel gedacht, of; we hadden een weddenschap lopen.
Zweden ligt nog dichterbij me dan gedacht. Er is een last (Spaanse stier) van mijn schouders gevallen.
Moeten die kids maar een keer met de bus naar de Costa del Sol........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten